Zaterdag 24 juli
‘Dansen met Jansen’
Er valt niet aan te ontkomen: het vervelende onderwerp, corona ☹
Ik begin er maar meteen mee, dan hebben we dat maar gehad. De afgelopen maand was het dus schrikken. De maatregelen werden versoepeld en er werd volop gebruik gemaakt van de mogelijkheden voor het uitgaansleven. QR-codes vervalsen bleek kinderlijk simpel en de ID’s bij de toegang controleren voor een aantal bedrijven ‘te moeilijk’. Dit naast de megablunder ‘Dansen met Jansen’ met als gevolg dat de besmettingscijfers weer de pan uitrijzen. Besmette jongeren hebben hun ouders besmet, deze op hun beurt hun ouders en collega’s en we zijn weer terug bij af. Wij moesten ons dus helaas afmelden voor een verjaardagsfeest van vrienden.
Vandaag hoorde ik dat de besmettingscijfers wel weer wat aan het afnemen zijn. Daar was het wachten op al had ik gehoopt dat dit door het vrij hoge aantal gevaccineerden al een betere groepsimmuniteit zou zijn bereikt.
Wij maken ons voor onszelf en onze dieren geen zorgen. Wij zijn volledig gevaccineerd maar dit is wel heel wat anders dan volledig beschermd. Volledig beschermd bestaat niet! Er erg ziek van worden, is dan wel iets uitzonderlijks, bijna vergelijkbaar met het in Haarlem onder de blauwe tram kunnen komen. Ik heb de Astra Zeneca en die beschermt maar voor 60 tot 80%.
Jezelf beschermd wanen doordat je al een keer besmet bent geweest, kan ook flink tegenvallen. Bij de ene mens blijven de antistoffen een half jaar aanwezig maar ik ken, dus geen internetwijsheid, mensen die binnen twee maanden al weer opnieuw besmet waren geraakt. Daar zou wel eens wat meer onderzoek naar en voorlichting over gegeven kunnen worden.
In Engeland wil men alle maatregelen overboord gooien want wie gevaccineerd had willen worden, is dit nu wel. Men vergeet helaas dat er nog steeds kwetsbaren zijn zoals zwangeren die door de onduidelijke adviezen en bangmakerij op internet niet gevaccineerd zijn en ondanks hun gunstige leeftijdsgroep wél zeer ernstig ziek kunnen worden door Covid-19. Ook mensen met immuniteitsproblemen omdat zij een donororgaan hebben of chemokuren tegen kanker moeten gebruiken en ouderen bij wie de vaccinaties minder goed aanslaan, lopen een groot risico. Hun huisgenoten leven daarom ook noodgedwongen in strenge isolatie.
Bijkomend gevolg van al de nieuwe besmettingen is dat er nog gevaarlijkere mutaties dan de delta-variant kunnen ontstaan. De ellende is niet te overzien wanneer de vaccinaties niet meer beschermen tegen zo’n nieuwe. Dan gaat de economie helemaal onderuit. Dat is een probleem van een andere orde dan alle hindernissen nu om op vakantie kunnen gaan.
Inmiddels blijft mijn mondkapje bijna altijd in mijn tas. Heerlijk geen beslagen bril meer in de winkels en vooral geen ergernis meer over mensen die hem onder hun neus of op hun kin hadden hangen. Ik blijf me wel houden aan de afstandhouderij en andere hygiënemaatregelen. Ik wil er alles aan doen om te voorkomen dat het virus zich via mij kan verspreiden en bij een kwetsbare terecht kan komen. Én ik wil voorkomen dat ik bijdraag aan het ontstaan van een mogelijke nieuwe nog gevaarlijkere mutatie.
Laatst hadden wij weer een spontaan ouderwets gezellig samenzijn met onze buurtbewoners voor ons huis. Het was ondanks de afstand toch heerlijk om weer even bij te praten én helemaal te ontdekken dat je met gelijkgestemden in gesprek was. Gaan we vaker doen! Dat niet iedereen in mijn omgeving gelijkgestemd is, die tweedeling in je vrienden- en familiekring is best lastig. Het beperkt je enorm, zelfs in je sociale leven want je wilt niemand kwetsen maar ook niemand in gevaar brengen. Die tweedeling neemt steeds meer zorgwekkende vormen aan.
Nog een straatnaam
Linksboven in deze blog staat een fotootje van onze straat. Zo leuk die uitleg over onze straatnaam. Er gaat nog een straat naar iemand vernoemd worden. Naar Peter R. de Vries. Waarschijnlijk krijgt een straat in een nieuwe wijk in Aalsmeer zijn naam. Dat iemand die zich zo inzette voor rechtvaardigheid is vermoord mag nooit vergeten worden. Hij heeft zoveel onrecht bestreden en nabestaanden met alles wat hij kon bijgestaan. Hij en zijn medewerkers hebben zich ook ingezet om te proberen te achterhalen wat er gebeurd was met Silvia, een kittenkoopster van ons. Er klopte overduidelijk iets niet rondom haar overlijden. De katjes die ze van ons had, waren al overleden maar ik stond nog wel al contactpersoon in haar papieren. Haar mogelijke moordenaar heeft nog geprobeerd om via mij haar andere dieren voor een zo hoog mogelijke prijs te verkopen. Zij had een hele andere versie over Silvia’s overlijden dan de medewerker van Peter R. de Vries. Helaas bleek er te weinig informatie te vinden om de waarheid boven tafel te krijgen.
De leukere onderwerpen!
Als het gelukt is, zijn er nu al twee Silfesciandames zwanger. Tinka 3,5 week en Nicky al bijna twee weken. Hun gedrag is zodanig dat hun mens, mijn webmaster Victor, zelfs geen enkele twijfel heeft over hun zwanger zijn. Er staan al nieuwe prachtige kraammanden en er is een mooie kittenren aangeschaft. Zo leuk om naar de kraamtijd toe te leven.
Er wordt ook al hard gewerkt aan de testerijen voor Sheralyns nestje. De uitslagen van de DNA-testen zijn al binnen, alles is goed en gelukkig geen bloedgroep probleem, en volgende week worden de andere onderzoeken gedaan. Ik had er even een hard hoofd in over die
DNA-testen. Dat laboratorium zit namelijk in Limburg dat onlangs zo zwaar getroffen werd door de wateroverlast. Hoensbroek bleek gunstig te liggen.
Verjaardagscadeautje
En dan nu het aller-, allerleukste nieuws: wij krijgen gezinsuitbreiding! Op de dag dat we Bashiirs zevende verjaardag vierden, werden Bodiir en zijn nestgenootjes in Culemborg geboren. Bodiir is een zwartzilveren Somalikatertje en zijn moeder stamt af van Maverick, Jack en dus eigenlijk van alle dierbare Silfesciannetjes van vroeger. Bodiir kwam niet in zijn eentje: zijn moeder Lemon kreeg er nog eens vijf sorrelzilveren zoontjes en dochtertjes bij.
Toen Bashiir hier als kitten kwam wonen, was vooral Maverick erg zorgzaam voor hem. Ik hoop nu dat Bashiir op zijn beurt ook zo voor de kleine Bodiir zal zijn.
Dierenarts
Onze menagerie is tegenwoordig zo bescheiden dat ze bijna allemaal, Orchid hoefde niet, mee konden naar de dierenarts voor de controles en vaccinaties. Iedereen gedroeg zich keurig. Ik hoef me ook geen zorgen meer te maken over de kennelhoestdruppelvaccinatie voor Polly. Die moet via de neus en dat vond Polly altijd verschrikkelijk en ons brave hondje hield zich dan echt niet goed aan. Met heel eventjes een handdoek over haar oogjes was het in een seconde gepiept. Wat ook bijzonder meeviel waren de vuile oortjes van Bashiir. Ik heb erover op zijn pagina geschreven. Eindelijk een prettig middel om dit onder controle te houden.
Het klimaat
In de vorige blog schreef ik al over de zonnepanelen. Onze kleine bijdrage tegen de klimaatverandering. De airco is inmiddels ook geïnstalleerd. Zo blij mee. Ik vond eerder dat dit comfort niet kon vanwege de belasting voor het klimaat én geluidsoverlast voor de buren maar beide problemen zijn nu onder controle. De installatie bleek trouwens een grotere klus te zijn dan die negen zonnepanelen bij elkaar. De echte ingebruikneming van de airco moet nog plaatsvinden want het is nog niet te warm. In tegendeel; vooral veel regen. Hier in het westen valt het reuze mee maar arme mensen in Limburg, België en Duitsland. Het tegenovergestelde van het weer, 50 graden vorige maand in Canada met de nog steeds woedende natuurbranden daar, in West-Amerika, Zuid-Europa en zelfs al maandenlang in Siberië.
Nieuw speelgoed
Ik was al dik tevreden met een lager termijnbedrag voor de energie maar zonnepanelen hebben is nog beter dan ik had verwacht. Met een app kan ik de opbrengst volgen. Ik had me niet gerealiseerd dat een deel hiervan terug geleverd wordt aan het energiebedrijf én dat dit nog geld opbrengt ook. De opbrengst van de afgelopen dertig dagen is echt heel leuk. Ik reken me niet rijk op dit onverwachte extraatje want daar zal vast wel fiks belasting over betaald moeten worden. Deze salderingsregel duurt nog negen jaar. We moeten ook om het energienet te ontlasten te zijner tijd een thuisbatterij kopen. Bijkomend voordeel is dan wel dat je bij stroomuitval je eigen voorraadje hebt. Eerdaags staan we op de 100 euro en ik ga proberen daar een schermafdruk van te maken. (Dat is niet gelukt. De app telt niet geleidelijk op maar gaat in sprongetjes).
Mijn broer en zijn volwassen kinderen hebben al jaren zonnepanelen op hun daken en echte airco’s maar ik had gemist dat mijn bloedeigen neef Matthijs zich daarin gespecialiseerd heeft. Dus wie zichzelf ook de luxe van deze manier van koelen en verwarmen via zelf opgewekte energie dus milieutechnisch verantwoord wil gunnen, kan ik verwijzen naar Matthijs Airco’s in Emmeloord: MatthijsMiedema@live.nl
Wiesje en haar kroost
We krijgen heel vaak de meest leuke berichtjes over Wiesje en haar kittens. Wiesje is al twee keer naar de dierenarts geweest. Niet omdat ze ziek was maar voor de kennismaking en de keer daarna voor haar castratie. Ze heeft heel dapper in een medpetpakje rondgelopen zodat de operatiewond netjes kon genezen. Monique heeft ons perfect op de hoogte gehouden over haar wel en wee.
Met een beetje fantasie kon het streeppatroon van Wiesjes pakje doorgaan voor camouflage maar helaas voor haar werkte dit niet bij het besluipen van de duiven in de tuin.
Het laatste nieuws uit Moniques soms hilarische updates. De kattenspeeltjes worden soms door de jonge hond Fozzie opgegeten. Sommige dingen zoals stuiterballetjes zijn levensgevaarlijk voor honden. Zelfs voor katten wanneer een kat de neiging heeft die kapot te knagen. Dan maar veilig speelgoed zoals cherrytomaatjes en stukjes zoete aardappel. Vooraf uitgetest natuurlijk; Fozzie lust geen tomaatjes. Nadat ze omgedoopt waren tot kattenspeelgoed dus wel.
Over Wiesjes andere kittens, zus en broer Yade en Yessie bij Germa en Remco, ook alleen maar goede berichten over hun wel en wee. Geen wee’tje aan de lucht. Van Yade en Yessie een heerlijk videootje van hun spel in een struik en Yfke is helemaal in love met de Golden Fozzie.
Umione
We kregen zo’n gezellige foto van Umione. Zij woont sinds half maart 2020, de dag dat de eerste lockdown afgekondigd werd, bij Arnold en Ria. Met Umione gaat het uitstekend maar corona is helaas hun deur niet voorbij gegaan. Onze (schoon-)zus Ria is gelukkig zodanig hersteld van haar infectie dat zij na een tweede langdurige ziekenhuisopname weer naar huis mocht. Helaas is de benauwdheid nog wel zodanig dat zij thuis zuurstof moet blijven gebruiken. Covid-19 veroorzaakt bij veel mensen van alle leeftijden blijvende gezondheidsschade.
De tantes van Shabanou
Goede berichten over Shabanous tantes Indira en Kala Kalindi. Van Indira kregen we een knuffelvideootje van Angela toen ze bij Rudi op bezoek was en van Kala Kalindi een leuke foto én het bericht dat zij nu aan de Carnibest is en zelfs in gewicht toeneemt. Jippie! Echt vlees geeft zoveel betere voedingsstoffen dan het gewone voer zoals de brokjes en blikjes. Die bevatten vooral koolhydraten.
Orrykiddy
Wie ook is aangekomen is Orchid. Het is een queeste om onze lieve meid aan het eten te houden. De frequentie in het geven van haar medicatie is helaas wel flink omhoog gegaan. Voor het opleuken van haar maaltijdjes moeten we steeds meer nieuwe merken en smaakjes versieren omdat alles haar al na een paar keer tegenstaat. Nu zijn de zakjes van Country Hunter en Husse favoriet bij haar. De doos Iams met zakjes Sea en Land was nieuw voor haar maar bleek helaas geen succes. Wie weet denkt Orchid hier over een paar dagen weer anders over. Gelukkig hoeven we hier zelden iets weg te gooien want er zijn liefhebbers genoeg voor de restantjes. Ondertussen zijn we dik tevreden dat Orchid bijna nooit meer overgeeft. Ik heb onlangs haar pagina weer bijgewerkt. Orchid was eerder vooral ‘op Huibert’ en alleen bij speciale gelegenheden, eigenlijk wanneer er getroost moet worden, zat ze bij me. Ze is nu zo leuk voor me. Echt gezellig bij me op schoot, ze moet alleen nog wel even leren inschikken wanneer ik daar ook de laptoptafel bij wil hebben, het lijkt alsof ze me vraagt om haar haar medicatie te geven en wanneer ik haar wil halen voor een tussendoorhapje komt ze soms zelfs op een holletje naar me toe. Ontroerend lief die lieve meid. Ik heb me voorgenomen om haar ieder begin van de maand te gaan wegen. Normaal wordt dit alleen gedaan door de dierenarts bij de controles/vaccinaties en hier thuis eigenlijk alleen wanneer ik ze behandel tegen vlooien want dan wil ik hun gewicht precies weten.
Bende
We moesten er toch echt weer een keer aan geloven: verbouwen. De lametvloer in de huiskamer is bijna antiek te noemen en we wilden heel graag een huisdiervriendelijke pvc-vloer. We hadden heel snel een prachtige gevonden. Polly heeft over alle vloeren proef gelopen en had met geen enkele vloer problemen. Ook niet met de goedkopere laminaatvloeren die veel en veel goedkoper zijn en ook 25 jaar garantie meekrijgen. Toen ik ook nog een vloer zag met een naam Maremma, ook de naam van de Italiaanse Berghond, zeer verwant aan onze Kuvaszen van weleer, en een patroon dat ik mooi vond, was ik om: geen dure vloer. Uiteindelijk is de keuze op de gulden middenweg gevallen, ook nog redelijk watervast.
Laten leggen lijkt simpel maar dan moet je hele kamer leeg. We, lees Huibert, doen het dus zelf. De kamer staat dus vol met kratjes en verhuisdozen van de spullen uit de kast want die hoek moest eerst. En je moet bij de basis beginnen: de fundering. Dat daar flink wat aan mankeerde was geen verrassing. Poeh, wat komt er een lucht vrij wanneer je de vloer open hebt liggen. Hier en daar moeten er balken worden vervangen. De eerste dag zaten de arme poezenbeesten in de opsluit want die wilden we niet onder de vloer hebben. Polly vindt het geweldig. Ze ligt bij voorkeur op een stuk vloer van ruig hout, ze is dat gladde lamet vast goed zat, en ze is zelfs niet onder de indruk van het lawaai van de handcirkelzaag.
Toen begin jaren negentig de vloer een keer open moest, kregen we wel een complicatie. Net zoals nu hadden we de katten uit de huiskamer en zodra de vloer weer veilig dicht was, mochten ze er weer bij. Ze vonden het geweldig: alle meubels op andere plaatsen in de kamer. Maar na de eerste verkennende ronde zagen we dat de een na de ander zichzelf ging zitten krabben… Vlooien! Blijkbaar zaten er ergens vlooienlarven die we wakker hadden gemaakt. In die tijd was vlooienbestrijding beslist geen makkie. Met kammen, poeder en vlooienbandjes kreeg je echt toen niet alle vlooien te pakken. Deze keer was ik dus helemaal voorbereid maar het bleek niet nodig. Er heeft nog niemand jeuk.
Tegenwoordig heb je de druppels zoals die van Frontline, Advantage en Stronghold en de Credeliotabletjes en wanneer er geen sprake is van resistentie, werken deze perfect, zeker wanneer je ook de vlooienanticonceptie van Beaphar erbij neemt. Meestal ben je dan met één keer behandelen 100% vlovrij.
Helaas zijn er ook middelen te koop waarvan op de verpakking staat dat ze geschikt zijn voor katten maar wél dodelijke slachtoffers maken. Ik neem geen risico en gebruik alleen de Stronghold via de dierenarts. En niet preventief. Als er geen vlooien zijn, geef ik het ze niet. Hoe minder van dit soort stoffen indirect in het milieu terechtkomen, hoe beter dit is. Dit soort stoffen zijn medeverantwoordelijk voor de bijensterfte.
Bijkomend voordeel van de klusserij is dat je tijdens het opruimen allerlei vondsten doet. Het boekje van de foto hier boven en deze foto van onze aller eerste Pumi, Sziki Orsi, Urszi dus.
Vroeger ging Huibert wel uit klussen bij anderen en dan ging er vaak een van onze vorige Pumi’s mee. Urszi en Pici waren ook van die gezellige klusmaatjes. Ergens heb ik nog een foto waarop een hond zielstevreden achter de klussende Huibert op een stuk hout ligt te knagen. We weten nu dat aan hout knagen niet echt gezond is dus Polly doet het met een lekker vers bot.
1 augustus
Blijven tellen
Vandaag nemen we een snipperdag op klusgebied. Eventjes bijkomen van alle drukte. Het meeste werk komt uiteraard op ‘hoofd klussen’ Huibert terecht maar ik draag ook mijn steentjes bij. Letterlijk zelfs door een steen onder een balk te leggen die door Huibert even omhoog werd gekrikt. Andere bijdragen zijn vooral de boel schoonhouden, spullen in de bouwmarkt kopen, tijdens een hoosbui sloopmaterialen dumpen op het milieuplein (heel lief, een medewerker kwam me helpen!) en goed luisteren! Zaterdagmiddag rondde Huibert de klus voor de dag af en had de vloer dichtgemaakt. Maar ik hoorde even later een zielig Shabanoumieuwtje… Ja hoor, de hele dag had ze geen interesse voor de gaten in de vloer getoond. Orchid wel, die kwam op een gegeven moment met een zwartkanten voile van oud spinnenrag onder de vloer vandaan. De chique Shabanou zou zich toch nooit zo vuil maken? Toen Huibert een plaat optilde kwam Shabanou al heel snel tevoorschijn om gered te worden. Ik vond Shab zo zielig dat ik geen foto van haar toestand heb willen maken. Voortaan dus vooral blijven tellen!
Orchid vond zichzelf met spinraglook helemaal niet zielig dus van haar heb ik dus wel een kiekje. Ze mag er zelfs even mee schitteren op de Foto van de Dag.