Koningsdag kon dit jaar door corona ook niet normaal plaatsvinden. Als vice-voorzitter van het Comité Nationale Feestdagen had Huibert op deze dag toch wat te doen – zijn vaccinatie tegen Covid-19 halen. Ik tel de dagen af tot hij uit de gevarenzone is.
Ik was al uitgeteld en spoedde me toen naar de kapper. Die vond trouwens dat Huibert zonder enige kniptraining mijn haar helemaal niet zo slecht had geknipt. En ik begin een beetje te wennen aan mijn korte koppie (met bijbehorend koud nekje). Omdat ik het te donker vond en dat het grijs best wel wat meer gezien mocht worden, ik ben 66 dus het mag, ging er een coupe soleil door – ik ben nu nog net niet hoog blond 😉 Maar met deze look ben ik wel klaar voor het mooie weer. Het lijkt wel herfst momenteel. Eerder dacht ik dat lagere temperaturen juist wel zo veilig waren omdat het de bedoeling is van de Covid-regels dat iedereen zo veel mogelijk thuis moet blijven… Maar er blijken maar heel weinig mensen te bestaan die zich hier aan houden en dan kan je elkaar beter buiten ontmoeten dan in een slecht geventileerde huiskamer. De IC’s liggen echt voller dan vol, andere belangrijke operaties voor bijv. mensen met kanker moeten worden uitgesteld en ik houd mijn hart vast voor de nieuwe slachtoffers na de doorgegeven besmettingen door de feesten, festivals, protesten en de versoepelingen. Daarbij komt ook nog dat de bescherming na een covid-besmetting maar zo’n acht weken werkt. Ik had echt verwacht dat je langer antistoffen zou houden. Een van de betrokkenen die op zo’n korte termijn opnieuw corona kreeg, was er de eerste keer toch best ziek van geweest dus de mate dat je iets van de besmetting merkt, heeft ook geen effect. Ik had zo gehoopt dat er eindelijk eens wat groepsimmuniteit zou gaan ontstaan maar dat valt dus erg tegen. We moeten het echt hebben van die mensen die zich willen laten vaccineren. Normaal gesproken vaccineer je niet voor jezelf maar vooral voor je medemens maar in het geval van corona ben je zelf wel de eerste die er profijt van kan krijgen. Je kan helaas nog wel besmet raken en anderen besmetten, je kan zelfs in het ziekenhuis belanden – dit is mijn schoonzusje overkomen – maar je wordt niet meer zo ziek dat dat je een IC-bed bezet houdt. Zo jammer dat deze risico’s, de besmetting nadat je het al hebt gehad of gevaccineerd bent, zo weinig bekend zijn. Ik heb al een paar keer op de radio horen zeggen dat je weer kan knuffelen als je gevaccineerd bent… Op deze pagina staat informatie over de mate van bescherming na vaccinatie per soort vaccin.
Het aantal sterfgevallen in Europa neemt gelukkig wel enorm af, alleen het aantal IC-opnames blijft nog steeds toenemen. Nu is het vooral de leeftijdsgroep tussen de 40 en de 60 die op de IC’s ligt en het is opvallend dat dit geen mensen zijn met onderliggende kwalen. Heel beangstigend en dan heb ik het nog niet over de echt rampen die zich voltrekken in bijv. India en Brazilië en de risico’s op en gevolgen van nieuwe mutaties.
Maar iedereen wil verder, iedereen is de beperkingen zat, iedereen wil zijn vrijheid terug. Wij ook maar onze vrijheid mag nooit ten koste van anderen gaan. Wij willen bij voorbeeld zo graag dat de mensen voor onze kittens hier een keer zelf kunnen zien, ervaren en voelen hoe ze in deze leeftijdsfase zijn. Zo’n herinnering is zo kostbaar! Dus we moeten wel mooi weer gaan krijgen. Dan kan iedereen elkaar op een veilige manier buiten ontmoeten (het wordt nu eindelijk wetenschappelijk onderschreven dat er levende virussen in de kleine aerosooltjes in de huiskamer blijven zweven en dat 1,5 meter afstand houden echt niet werkt.)
Troostkatje
Ik maakte altijd al fotoboeken over onze dieren en toen er internet, forums en websites kwamen, verplaatste ik mijn foto’s en schrijfsels daarnaartoe. Omdat de mensen voor Wiesjes kittens niet konden komen, heb ik als compensatie voor het gemis extra veel foto’s gemaakt. Zie het Y-nest en mijn Facebook. Sommige forums en dus ook mijn blogs/nestverslagen bestaan niet meer maar mijn eerste website heeft Willem op een CD gezet en daarvan is heel veel overgezet naar deze. Met schermafdrukken heb ik onlangs de pagina van Dzjeedie voor de rubriek Onze Dieren gemaakt. Dzjeedie is een voorouder van Wiesjes kittens. Dzjeedie -> Ana -> Shabanou -> Bandit -> Izzy -> Elfie -> Tinka – Wiesje. Ik vind het extra leuk dat een van haar dochtertjes naar haar vernoemd is; Yade. Zelfs het acrobatische van haar xx-overgrootmoeder maakt ze waar. Op Dzjeedies pagina staat een foto van een van haar toeren.
Van de week vond ik nog een blogspot terug die ik in 2013 gemaakt had na het overlijden van onze dierbare Pici. Met nog een bijzondere foto van Orchid, ons troostkatje. Als een mens of dier pijn of verdriet heeft, komt Orchid troosten. Daar hebben we al heel wat indrukwekkende staaltjes van meegemaakt. Van toen Jack ernstig ziek bleek, toen Eesz moest inslapen tot het twee weken bij mij op schoot zitten nadat haar moeder Nieckje was overleden.
Ik ben de individuele pagina’s van onze dieren in de rubriek Onze Dieren aan het bijwerken en bij Orchid ontbreken nog heel veel foto’s en ervaringen. Werk aan de winkel. Ik ben al heel blij zoals het hoekje ‘In de loop der jaren’ eruit ziet maar het kan nog beter en dat zoekt webmaster Victor momenteel voor me uit. Ik ben aan het prutsen geweest maar mij lukte het niet. Victor heeft me uitgelegd dat het mogelijk is om een fotoalbum te maken in de rechterzijbalk van de pagina’s.
Het is best interessant om eens links en rechts wat terug te lezen over het wel en wee van de dieren. Alleen al over het gezondheidsprobleem van Orchid. Het onrustige gedrag dat jaren geleden begon, is evenals het uitspugen van haar eten zo goed als verdwenen sinds we weten dat zij vooral vaak wat moet eten. Maar soms lukt dit niet en moeten we onze toevlucht nemen tot een pilletje: Mirtazapine. Een heel klein deeltje van een tabletje dat je het handigst kunt ingeven in een kleine capsule. Ik geef dit haar lang niet zo vaak als is toegestaan. Het ‘indien nodig’ werkt hier perfect. Omdat ik weet uit eigen ervaring en ook van andere dierenvrienden dat je als verzorger enorm wanhopig kunt worden wanneer je dier om wat voor reden dan ook niet wil of kan eten, wil ik een topic maken met allerlei tips voor dit probleem. In de rubriek Tips en Weetjes. Een eerste begin staat er al. De tips komen op trefwoord op alfabetische volgorde.
Ruilcircuit
Ondertussen is het hier dolle pret met Wiesje en haar kittens. Ondanks de droeve wetenschap dat zij door het conflict niet bij ons kan blijven wonen en nu al zo lang apart gehouden moet worden van de anderen. Wiesje en Sheralyn missen elkaar zeker. Maar helaas, ik mag ze het risico niet nog een keer laten lopen. Wat ik niet mis is de sportschool. Onze trap is een perfect trainingstoestel 🙂 Om iedereen de reuring en quality time te geven die ze nodig hebben, heb ik een ruilsysteem. Dit houdt dus voor mij in dat ik iedere zoveel uur heel wat keren trapje op en trapje af ga. Ik zorg dat het altijd aantrekkelijk voor ze is om met me mee te komen en een andere kamer in te gaan door wat lekkers te geven. Volgens mij boycotten ze nu mijn conditietraining: ze komen momenteel al aangerend wanneer het ruiltijd is en dan is het is een mum van tijd klaar.
Weken
Vanmorgen mochten ze ter gelegenheid van hun elfde levensweek even op de weegschaal laten zien waar ze al het eten hadden gelaten: ze waren prima gegroeid. Een kater wordt meestal zwaarder dan poesjes en inderdaad Yessie steekt nu met kop en schouder boven zijn zusjes uit. Twee weken geleden ging hij nog gelijk op met ze maar nu woog hij 100 gram meer: de meiden ieder 1304 gram en hij 1406 gram.
De computer van Royal Canin weet trouwens beter hoe oud onze dieren zijn dan ik. De heerlijke Sheralyn blijkt nu 40 weken oud te zijn 🙂 Vorig jaar had ik blijkbaar voor een kittenpakket haar geboortedatum ergens ingevuld. Haar nestgenootjes zijn kortharig en die hebben zich heel anders en sneller ontwikkeld. Hun hormoontjes werden actief en zij zijn al geholpen. Zo af en toe denk ik dat Sheralyn tegen krols worden aanhangt maar dit zet nooit door en dat gedrag is waarschijnlijk alleen maar voorpret wanneer ze de kittens van Wiesje verleidt om met haar te gaan dollen. Van ons mogen die hormonen nog lekker lang wegblijven. Een langzame ontwikkeling op dit gebied is wel zo gezond.
Vandaag ging ze wel erg ruig tekeer. Met hun leeftijd van elf weken kunnen ze wel tegen een stootje maar het was vast vermoeiend 🙂 De twee kittens die beneden waren, lagen links en rechts uitgeput te slapen en die hebben we aan hun moedertje teruggegeven.
Zo leuk om te zien hoe slim ze zijn: toen Yessie op de overloop werd gezet en smakgeluidjes opving, speurde met zijn oortjes de herkomst van het geluid op en ging als een speer richting mama en zusjes.
Eten
Een vriendin gaf me een tip over een nieuw soort voer. Prompt besteld want om Orchid aan het eten te houden, moet ik steeds met andere smaakjes komen. Ik wil het merk niet afkraken en ik hoop dat het opstartfoutjes zijn maar de informatie is gebrekkig en zelfs misleidend. Bedrijven moeten heel wat uit de kast halen om hun voer te promoten en voldoende omzet te krijgen. Daarom adviseert bijna iedere fabrikant dat je je dierenaltijd hun product moet voorzetten. Nooit doen; de geschiedenis heeft geleerd dat die afhankelijkheid de dieren enorm kwetsbaar en afhankelijk kan maken en bijna ieder merk heeft al wel eens te maken gehad met een voedingsschandaal dat dodelijke slachtoffers veroorzaakte.
Voor dierenverzorgers is dit grote aanbod wel interessant want met al die verschillende smaakjes kunnen wij het basisvoer voor onze dieren opleuken. Het is erg moeilijk voor huisdierliefhebbers om te achterhalen welke informatie betrouwbaar is en welk voer met de betere ingrediënten is samengesteld. Het ene voer verdient geen hogere kwalificatie als liflafje en het andere voer is een perfect basisvoer. Er bestaan nu ook ‘soepjes’. Qua voedingswaarde is het niet echt nuttig maar de geur en het sap zijn ideaal om het basiseten wat smakelijker te maken. Zoals voor onze Orchid of soms de gewone Carnibest. De ene partij lijkt smakelijker te zijn dan de andere partij. Ik krijg regelmatig e-mailtjes met overdenkingen op voedingsgebied van Marilyn van Catmoneo: een mens is nooit te oud om te leren en ik lees haar over haar bevindingen. Ze beoordeelt producten, schrijft blogs, houdt online-seminars etc. Echt een aanrader!
Op mijn voedingspagina beschrijf ik in grote lijnen hoe wij onze dieren voeden. Vooral heel veel variatie, veel vers vlees, ‘s morgens een KVV als Carnibest (valt onder de categorie volledig) en de andere maaltijden en tussendoortjes zijn afwisselend iets uit de categorie enkelvoudig zoals een stukje gedroogd vlees of wat brokjes (= categorie compleet). De echte maaltijden stel ik zelf samen zoals met gekookte vis, rauw hart, rundvlees, alle soorten kippenvlees met regelmatig een beetje vitamines en mineralen van Gistocal. Restjes belanden vaak in de buik van ons allesetertje Polly maar wanneer het voor haar teveel is zet ik het afgedekt weg en maak ik dat eten een aantal uren later wat spannender door er iets uit de categorie liflaf eroverheen te doen.
Zondag 9 mei
Polly
Morgenochtend bel ik meteen de dierenarts. Dat was ik al van plan, om de afspraak voor de vaccinaties van de kittens te maken. Maar er is iets aan de hand met Polly. Ze geeft af en toe zo maar een gilletje, ze hinkt af en toe maar trekt ook haar sprintjes en springt zonder problemen op de buitenbank. Ik hoop zo dat dit niet iets ernstigs is. We waren even bang dat ons terrasje vanmiddag de mist in zou draaien – we doen geen terrasjes zonder Polly – maar alles ging gelukkig goed. Geen idee waar haar probleem zit. We hebben geen piep meer van haar gehoord. Zelfs het aaien door kinderen verliep normaal. Polly is niet gek op kinderen maar wanneer de kinderen haar rustig benaderen en ik het begeleid, gaat het prima. Nu was ik iets meer op mijn hoede want een dier met pijn zou anders kunnen reageren.
Lakjes
Toen ik woensdag de kittens op de weegschaal zette, was het mij even onduidelijk wie van de twee poesjes wie was. Ze bleken ook nog eens op de gram even zwaar te zijn het het ging even door mijn hoofd dat ik me eerdaags niet mag vergissen wanneer ze naar hun nieuwe mensen gaan. Voor alle zekerheid hebben ze nu op alle tien hun nageltjes van hun voorpootjes hun eigen kleur nagellak, Yade heeft knalroze en Yfke donkerpaars. Het is maar goed dat ik alle nageltjes heb gedaan want met hun capriolen houdt de lak niet echt lang.
Yade is het snelst met alle ontdekkingen; het kattenluikje heeft zij als eerste gekraakt. Dat ze klimmen, klauteren, racen etc. wist ik maar in een onbewaakt ogenblik bleek Yade aan het solliciteren te zijn bij Cirque du Soleil. Ze was recht ophoog geklauterd tot onder het balkon en wilde keren bovenop een klein bloempotje… dat is zo’n drie meter hoog.
Ze was natuurlijk zo lekker bezig toen wij geen van beiden opletten. Mama Wiesje deed dat wel, getuige haar kopje onderaan deze foto én onze buurvrouw die deze foto gemaakt heeft.
Yfke komt later bij honden te wonen en haar zag ik deze week echt contact maken met Polly. Ze vinden alledrie Polly een beetje eng maar Yfke was de Pol aan het uitproberen. Eerst stond ze met twee pootjes tegen haar op en daarna liep ze overmoedig tussen Polly’s pootjes door. Even later was ze zelfs met Polly’s oren aan het spelen… Nu moet ze nog leren om respectvol met haar om te gaan.
Broerlief Yessie specialiseert zich momenteel vooral in aanhankelijkheid. Hij neemt de rust om gezellig op schoot te komen liggen. Ze luisteren alle drie perfect naar me maar vanmorgen nam hij het goed luisteren te letterlijk. Hij zat op de vensterbank en toen ik ze riep, aarzelde hij geen moment en wilde naar mij toe rennen. Alleen belandde de lieve schat met een smak op de grond omdat hij vergeten was dat hij hoog zat.
Eindelijk
Deze week kunnen hun mensen eindelijk eens op bezoek komen. Zoals het weer er nu uit ziet, komen onze afdakjes in de tuin goed van pas want je zal net zien dat er dan net een hoosbui losbarst. We houden het wel coronaproof!