Dat ik een hele tijd hier niet heb geschreven, heeft een hele trieste reden: we hebben in korte tijd twee dieren verloren. Over het overlijden van Tresca had ik hieronder nog geschreven maar nadat Nieckje, minder dan twee weken later, ook nog van het ene uur op het andere instortte en moest inslapen om zinloos lijden te voorkomen, was ik helemaal geblokkeerd geraakt. Deze twee dierbare meiden zo kort na elkaar verliezen, is te heftig en het lukt me nog niet om hier iets over te schrijven.
Lief en leed, dat is onlosmakelijk aan het leven verbonden en gelukkig is er ook veel lief. Sinds ruim twee weken woont de schattige Sher bij ons. Zij is het dochtertje van Kitty Jewel en Bashiir. Ze is meteen door haar vader geadopteerd, hij blijkt een heuse katermoeder, en Sher weet al helemaal de weg hier in huis. Ze gebruikt alle luikjes en weet ook al de routes om vanaf hoge planken weer veilig omlaag te komen. Met het eten maakt ze ook goede vorderingen. In het begin bliefte ze alleen wat ze kende maar ze eet nu al vaak mee met de andere katten en dus ook van de andere vleessoorten. Hart kan haar nog niet bekoren en zelf stukjes afbijten van de gedroogde kip (is zo goed voor haar gebit) lukt nog niet. Wel heb ik haar stukken rauwe kip zien afbijten én ze heeft wat van de Carnibest van Polly gegeten. Hier krijgen ze geen hondenvoer maar af en toe een hapje is alleen maar goed voor de variatie en dus de darmflora. Toen ze hier pas woonde en noodgedwongen wat teveel van de brokjes at, kreeg ze diarree. Zo zielig, maar na eenmaal één stukje van een Diarstoppil en wat aangepast eten (ik heb altijd Convalescense Support Diet in huis) voelde ze zich direct prettiger. Donderdag 5 mei, speciale datum, komt de kleine Elfie de boel hier verder opvrolijken. Ik ben heel benieuwd hoe de relatie tussen vader Bashiir met twee dochters zich zal ontwikkelen en of er een speciale klik gaat ontstaan tussen Elfie en Jack en Maverick, respectievelijk haar grootvader en betovergrootvader. Ik hoop dat deze katers ook de kans krijgen om zich over deze poesjes te ontfermen.
Over mooie data gesproken: Shabanou is op koninginnedag geboren en vierde gisteren dus haar verjaardag. Al weer negen jaar, onze lieve zachtaardige ShabShab. Ze heeft nogal een royale vacht en om die mooi te houden, geef ik haar af en toe een rijstzetmeelbadje. Ze onderging het weer spinnend. Het uitkammen stelde ze iets minder op prijs maar toen zat wel weer ieder haartje op de goede plek zodat ze voor mijn camera kon poseren.
En dan het nieuws over de lieve Orchid. Dat poesje had het best zwaar. Ze was altijd een van de drie bruine meiden die veel met elkaar optrokken en opeens zijn haar moeder en haar nanny weg en zit ze met twee hele verdrietige baasjes. Normaal zit ze wanneer ze maar even de kans heeft, bij Huibert maar deze weken zat ze juist heel veel bij mij. troostebeertje spelen, dat is sowieso altijd al haar specialiteit. Orchid vinden wij een kwetsbaar poesje maar ze redt zich uitstekend. Onze grootste zorg over haar is dat zij wanneer ze maar even een tikje te enthousiast heeft gegeten, alles weer uitspuugt. Ze is niet te mager en haar moeder Nieckje en tante Tresca waren ook altijd mooi slank, te dik worden zit blijkbaar niet in hun aanleg, maar een beetje meer mag best. Tot mijn verbazing vond ik gisteren een gigantische haarbal. Jack is onze haarbalproducent maar van Orchid had ik er nooit eentje gezien. Deze was overduidelijk van een bruine kat en aangezien zij onze enige wildkleur is en Bashiir eigenlijk nog te jong is om zo’n grote op te sparen, moet hij wel van haar zijn. Dit verklaart dan wel waarom ze zo vaak haar eten uitspuugde. Ik hoop zo dat dit probleem nu verleden tijd is. We gaven haar al vaker kleinere hapjes om haar in conditie te houden en nu met opgroeiende kittens over de vloer gaan we daar nog een tijdje mee door.
Ik heb in het topic van Nieckje al wat geschreven over haar overlijden. Het topic van Tresca is nog niet bijgewerkt. Wel heb ik wat oudere stukjes die waren weggevallen omdat ze ouder dan tien jaar waren, terug gezet.