Wat voelde het als een bevrijding dat we per 1 juni weer een beetje normaal mochten gaan doen. De avond ervoor kwamen Rob en Karin bij ons om de stemming te verhogen en we stonden Pinkstermaandag dus in de startblokken. Eerst een terrasje bij Tierneys achter de Grote Kerk waar Rob en Karin tafeltjes op gepaste afstand hadden georganiseerd. Omdat er zon ook nog doorbrak, heeft Karin me met een flesje zonnebrandmiddel uit haar grote tas weten te redden.
Richard (van de mooie foto’s) kwam ook en daarna gingen we met z’n viertjes (Polly dus ook) naar India Palace waar een ruime ronde tafel voor ons klaar stond. Het was een feestelijk begin van deze nieuwe fase van het coronatijdperk.
Omdat wij en ook de horeca veel in te halen hebben, zouden we het volgende weekend naar een ander restaurant gaan maar helaas heeft dit restaurant minder mogelijkheden voor mensen die niet uit hetzelfde huishouden komen en moesten we dat annuleren om het risico te voorkomen dat de eigenaar met een boete van 4000 euro zou kunnen worden opgescheept. Wel zuur want echt hordes jongere mensen nemen het risico op de verspreiding van Covid-19 per dag minder serieus.
Ook voor ondernemers zijn dit zware tijden. Ik zag een paar dagen geleden dat een horecaondernemer zijn eerdere stelling in de krant onderschreef door te ageren tegen de anderhalvemetersamenleving door midden tussen zijn gasten, die hutjemutje op zijn terras stonden, te gaan staan. Die is dus nu echt onze klandizie kwijt. Ik begrijp dat hij en vooral de jongere en gezondere mensen ‘er klaar mee zijn’ maar is iedereen dit niet? Gebrek aan het nemen van je verantwoordelijkheid om het virus niet te verspreiden, kost anderen hun leven, kan een tweede golf veroorzaken en dan zijn we terug bij af; ook deze ondernemer.
Na weken volop zonneschijn is het weer omgeslagen. Heerlijk voor de natuur, al die regen. In onze net nieuw aangeschafte regenton staat al een bodempje water.
Dus dit weekend ging het niet lukken om het terras van Ibrahim van Black Beauty aan het Verwulft uit te proberen. We moesten ons door regenbuien en stevige windrukken worstelen om toch bij hem te kunnen komen. Maar het is gelukt en de paraplu heeft het overleefd.
Op de foto hiernaast staat Polly in haar regentenue. Dit kreeg zij aan om te voorkomen dat we met een natte hond bij het restaurant zouden aankomen. Een natte hond gaat meestal behoorlijk ruiken en dat willen we niet in een restaurant.
Even naar mij kijken voor de foto was Polly teveel gevraagd. Ze had maar één doel: door die deur de gang in en mééé! Ibrahim heeft zijn restaurant ook totaal anders ingericht en we hebben heerlijk gegeten (ik een verrukkelijke pizza met blauwe kaas, artisjok en champignons en Huibert een even overheerlijke lasagne) aan een tafel waar je ook volgens de regels van het RIVM met meerdere personen kunt zitten.
We konden ook even met Ibrahim bijpraten. Na zoveel maanden was dat hard nodig. Van sommige vaste gasten had hij nog niets gezien of gehoord en dan maak je je toch meteen zorgen.
Over het verder gaan. Dat gaan we dus echt!
Onlangs zijn we namelijk met Sher op pad geweest. Naar Limburg, naar Bea en Erik en hun Magic.
Op maandag 25 mei werd Sher krols, dinsdags gingen we rijden en op woensdag en donderdag was het stel druk bezig met het maken van Magische Sherrietjes. Donderdag kwamen we aan het einde van de middag in Haelen (Limburg) aan en na de nodige knuffels (alleen aan de dieren) werden we ook nog uitgenodigd voor een heerlijke pizza bereid door chefkok Erik.
Eenmaal weer thuis straalde Sher alleen maar intense tevredenheid uit en was er van een beetje nakrolsen amper iets te merken. Ze zoekt veel contact en is al extra knuffelig. Een heel goed teken. Door het mooie weer is ze veel buiten en heeft ze veel oogcontact met de twee katten van de achterburen. Het jonge zwarte katje heeft een soortgelijke uitstraling als het tweetal van onze buurvrouw en deze uitstraling wekt geen angst- of agressiegevoelens bij haar op. Sher begint ook steeds meer te wennen aan het oogcontact met de tabbykater die haar zo aanstaart waar ze eerder wel heel heftig op reageerde. We hopen zo dat dit alleen maar verder de goede kant op gaat. Door de zwangerschap kan zal ze uiteraard veranderen en meer gaan hechten aan een veilig territorium voor haar kittens. Rond 17 juni zou zichtbaar kunnen worden of Sher zwanger is. De eerste tekenen zijn al heel hoopvol. Volgende week woensdag, de 17e, weten we hopelijk meer. (15 juni: We weten het nu al! Sher is overduidelijk zwanger).
Orchid
Vorige maand hebben we Orchids veertiende verjaardag mogen vieren. Ik was haar verjaardag vergeten, schande!, maar een van de eigenaren van haar nestgenootjes was zo attent om een leuk berichtje over haar Chani op mijn Facebook te zetten. Helaas keek ik uitgerekend die week een paar dagen niet op mijn Facebook en ontdekte ik het bericht pas dagen later. Het is een gezellig topic geworden met fotootjes van alle nestgenootjes. Gelukkig is het hele kwartet nog compleet.
Omdat ik vond dat Orchid wel wat beter mocht eten, had ik bij onze dierenkliniek om Mirtazapine, een antidepressivum voor mensen met als bijwerking verbetering van de eetlust, gevraagd. Veel mensen en zelfs artsen denken dat dit type medicatie, Clomicalm valt ook onder deze categorie, langere tijd gegeven moet worden voordat er effect merkbaar is.
Ik kende Mirtazapine nog van de tijd dat Sijntje het nodig had toen zij door ernstig nierfalen een hele slechte eetlust had. Toen had ik ontdekt dat dit haar enorm liet speekselen en had ik bedacht om bijna al haar medicatie in capsules te doen zodat het toedienen geen katje-pesten hoefde te zijn. Toen kocht ik de lege capsules bij de apotheek; nu levert de dierenarts Mirtazapine standaard aan in een potjes met de ⅛ tabletjes in capsules. Heel fijn!
Het middel sloeg meteen aan bij Orchid en haar eetlust is nu al zo goed dat ik de dosering al aan het verlagen ben. Eerst was het ⅛ tablet om de dag en na drie keer wil ik het om de twee dagen gaan geven.
Maar… op 1 juni kreeg Orchid last van haar blaas. Ze had bloed in de urine. Gelukkig had ik nog een paar tabletjes Onsior in huis dus ik kon meteen wat doen aan de pijn en de gespannen blaas. Het probleem was eigenlijk meteen opgelost. Geen bloed en geen pijn meer. Op advies van de dierenarts heb ik haar dit medicijn vanwege het ontstekingsremmende effect van Onsior zes dagen lang gegeven en morgen hebben we ‘project-urine-opvangen-en-binnen-twee-uur-naar-de-kliniek-brengen’.
Ik heb heel weinig ervaring met blaasproblemen bij onze dieren. Gelukkig want onze eerste kater vroeger, Gipsy/Droppie (hij had twee namen), had en hield last van blaasgruisellende. Dieetvoeding haalde te weinig uit en uiteindelijk is ons vriendje niet oud geworden. In die tijd ontdekte ik ook dat je huisdieren als honden (ons eerste hondje Rita overleed aan suikerziekte) en katten beter gevarieerd en vooral vlees te eten moest geven maar omdat ik toen dacht dat dieetvoeding beter voor hem was, kreeg hij vooral dat voer i.p.v. gevarieerde vleesvoeding.
Ik wist niet dat je de urine pas moest laten onderzoeken nadat de kuur klaar was dus ik stond van de week al met een vol buisje bij de dierenarts. Wat ik ook niet wist, is dat je de korrels KatKor die je in een schone kattenbak doet om de urine te kunnen opvangen, kunt schoonspoelen en hergebruiken. Veel geleerd en dat laatste scheelt ook weer plastic!
9 juni
Gisteren was dus de dag van het project urine-opvangerij.
Een speciale kattenbak voor Orchid klaar gemaakt en de andere kattenbakken weggehaald zodat zij in de voor haar bekende ruimte haar plas kon doen. De andere katten buitengesloten en toen ik Orchid ging ophalen, ik had haar even met die speciale bak in een slaapkamer gezet, bleek de klus al geklaard! Heel fijn. Ik had haar extra Carnibesthapje ook extra nat gemaakt met wat warme zelfgetrokken zoutloze kippenbouillon. De urine moest binnen twee uur naar de praktijk gebracht worden en de uitslag kwam ‘s middags al: helemaal goed. Geen aanwijzingen voor blaasgruis, bloed of ontstekingen. Wel waterig maar met mijn bescheiden ervaring op dit gebied, is de urine van katten die vers vlees eten altijd veel wateriger dan die van de brok- en bliketers. Ik ben vergeten te vragen of er ook teveel eiwitten, aanwijzing voor nierfalen, in zaten. Als die erin zaten, had Kim dat vast wel gezegd.
Omdat haar eetlust prima was, heb ik meteen ook een extra rustdag gedaan met de Mirtazapine. Toen ze de dag erna haar vierde ⅛ pilletje kreeg, meende ik te merken dat zij er minder heftig qua gedrag op reageerde als de eerdere drie doses. Ze is dan wat pratiger met haar lieve jodelstemmetje (moet ik een keer op een filmpje vastleggen).
Op 6 juni hadden we weer verjaardagen; nu van het N-nest uit 2005; vijftien jaar geworden. Het is dat het contact met de mensen van Pluk verloren is gegaan want anders had ik het complete vijftal mogen feliciteren. Het is een leuk topic geworden op de tijdlijn van mijn Facebook en op de Silfesciangroep.
10 juni
Grote malheur: Orchid kreeg gisteravond opeens weer last van haar blaas. Weer bloed, weer langdurig persen. Arme meid. Meteen een pilletje Onsior gegeven en daarna afgeleid met lekker eten. Het duurde natuurlijk even tot de pijnstiller zijn werk ging doen maar een uurtje later lag ze gezellig naast me te spinnen. ‘s Nachts was ze voor zover ik weet ook de hele nacht bij me gebleven dus ik rekende me al rijk met het opvangen van de urine voor het onderzoek. Dat ging dus fout. Ik had alle kattenbakken weggezet of geblokkeerd. Deed ze toch haar plasje op de omgekeerde kap die als blokkade diende. Die was niet brandschoon dus dan is onderzoek van de urine zinloos. Het is dat ik weet dat ze gisteravond een akelig uurtje heeft gehad want alles aan haar is weer volkomen normaal. Omdat bij het onderzoek van een paar dagen geleden niets te vinden was, moet Orchid een steriele blaasontsteking hebben (of iets engs als een tumor of een blaassteen). Zo’n blaasontsteking kan door stress ontstaan maar Orchid is niet echt een stresskippetje. Wat wel een verandering is in haar leven is dat ze nu Mirtazapine krijgt. Dit werkt op haar hersentjes en de eerste keren vond ik wel dat ze een tikje hyper was; vergelijkbaar met positieve stress? Haar eetlust is om door een ringetje te halen dus ik ga de dosering van dit middel nog verder verlagen. Als het weer mis gaat met haar blaas ontkomen we er niet aan dat er een foto of een echo van haar blaas gemaakt moet gaan worden. Orchid loopt op dit moment om me heen te drentelen en probeerde net zelfs haar eigen berichtje hierin te zetten. Ze heeft weer trek dus ik ga haar nu eerst wat eten geven.
13 juni
Met ons vriendinnetje Orchid gaat het prima. Geen blaasproblemen meer gezien en de eetlust is ook nog meer dan voldoende. Ik geef haar pas weer een volgende Mirtazapine wanneer het nodig is. Dit middel geeft zo snel effect zodat haar eetlust binnen een uur al weer geactiveerd wordt. Ik hoop zo dat dit dan haar blaasprobleem niet opnieuw opwekt.
Bij Sijntje was dat niet zo. Zij heeft dit middel heel erg lang geslikt vanwege haar ernstige nierfalen en maar een paar keer dat blaasprobleem gehad. Omdat Sijntje ons eerste katje met echt nierfalen was en ik er erg weinig vanaf wist, ben ik toen, om ervan te leren, een blog op Blogspot over haar verzorging (incl. medicatie en zelf onderhuidse vochtinfusen geven) gaan bijhouden.
Van andere kattenvrienden kan je vaak hele nuttige informatie en tips opdoen over voeding en verzorging. Laatst van Bea van Magic de dekkater de tip van Almo raw (ik heb alleen nog geen verkoopadres) en gisteravond van buurvrouw Patricia een blikje met een soort soep om katten die slecht drinken te stimuleren meer te drinken. Ik heb een blikje gekregen en op Wiesje na, zij heeft echt een totaal afwijkende eetlust, vindt iedereen dit overheerlijk. Even een paar druppeltjes op een restje ontbijt en dat gaat met smaak op. Bij Orchid viel dit ook in de smaak. Ik kreeg ook een zak brokjes met iets rustgevends erin. Ik had er alleen over gelezen en in eerste instantie vond ik het idee van een kalmeringsmiddel in voedsel maar niets maar… dit is op basis van een bepaald kruid. Orchid vindt dit ook lekker. Zolang zij blijft eten, hoef ik haar geen nieuwe Mirtazapine te geven. Ik ben best huiverig geworden om dit weer te geven al kan het best zijn dan het blaasprobleem dat zij nu een paar keer gehad heeft, hier niets mee te maken heeft. De tijd zal het leren.
Umione
Over Umione niets dan goede berichten. Ze had al de beschikking over een buitenren maar nu kan ze zich uitleven in de hele tuin én tussen de kiertjes van de schutting door contacten onderhouden met de hond van de buren. Zeker nu met het heerlijke weer is het ideaal dat de tuindeur open kan.
Elfie
Over ons andere herplaatste poesje Elfie ook niets dan goede berichten. De onderlinge relatie tussen haar en Murphy, een van de recent jarig geweest sorrel vijfling, blijft zich verbeteren.
Omdat AnnaMaria liever geen nestje fokt, was het beter voor Elfie dat ze gecastreerd ging worden. Haar suprelorinstaafje zou haar mogelijk nog wel een jaar hormonaal rustig kunnen houden maar er waren aanwijzingen dat ze krols zou gaan worden. Haar krolse gedrag zou dan door Murphy als ongewenst opdringerig ervaren kunnen worden en hun onderlinge relatie schaden.
De operatie en nazorg verliepen volgens het boekje en Elfie heeft geen kap meer nodig. Ze houdt zichzelf al weer bezig met het slepen met allerlei voorwerpen. Dat is een schattig familietrekje want dit kennen we ook van haar vader Bashiir en nichtje Wiesje.
Het sociale leven begint weer een beetje en vooral voorzichtig op gang te komen. Deze week kwam mijn broer bij ons op bezoek. Zolang je je hersens erbij houdt en voldoende afstand houdt, kan dat best. Maar in een onbewaakt ogenblik ben ik vorige week helaas toch de fout ingeschoten. In de stad stelde iemand zijn zoon aan ons voor en zonder nadenken, stak ik mijn hand dus uit. Ik heb altijd ontsmettingsmiddel bij de hand maar die arme jongen misschien niet. Een uitgestoken hand negeren, is hondsonbeleefd dus ik had hem wel even in een lastige positie gebracht.
Momenteel zit ik nog te genieten van de prachtige bos pioenrozen uit eigen tuin die mijn broer vorige week had meegebracht. Ze staan nu al een hele week.
Zo leuk dat hij even na zijn werk langskwam. Hij en zijn vrouw Thea hebben onlangs, dus in coronatijd, een nestje honden grootgebracht en de pups geplaatst. Hun ervaringen met hoe je gasten/pupkopers kunt ontvangen, komen vast van pas. Zo grappig dat wij beiden in het fokkerswereldje zijn beland. Zij begeleidden eerder pups het eerste jaar van hun leven zodat ze optimaal gesocialiseerd aan hun toekomst als hulphond konden beginnen. Toen zij een keer een zeer uitmuntend teefje hadden, kwam het verzoek om een keer een nestje groot te brengen en van het een kwam het ander. Zo ben ik ooit dus ook begonnen. Hun kennelnaam is Van de hoge lage landen (Terpstra, hoog en Miedema verwijst naar laag gelegen land) en website voor wie ooit een super Golden Retriever uit werklijnen wil hebben.
Ik heb wel eerder pioenrozen gehad en toen eigenlijk geen last gehad dat de katten eraan zaten te knabbelen. Nu heb ik Sher twee keer moeten verzoeken om ordentelijk kattengras te gaan grazen. Daarna las ik pas dat deze plant, net zoals bijna alle planten, giftig voor katten zou zijn. Ik heb het even gecontroleerd en helaas, pioenrozen staan inderdaad op de lijst.
15 juni
Gisteravond hadden wij een spontane buurtbarbecue voor ons huis. Heel erg gezellig maar wat was het lastig om steeds maar afstand te houden. Op een gegeven moment hadden we vier buurthondjes die hielpen met het gezellig doen.
Nadat alles was opgeruimd en ik de dieren even naliep, viel me op dat er wat met de arme lieve Orchid was. Foute boel; ze zat veel te lang in de kattenbak. Normale plasjes doet ze altijd snel maar nu bleef ze zitten. Weer dus! En nu kan de oorzaak niet liggen in de positieve stress/opwinding van het pilletje voor haar eetlust. De enige andere stressfactor die ik voor haar kan bedenken is dat ze ons al die uren buiten heeft horen praten en er niet bij kon.
Uiteraard heb ik haar meteen een pilletje Onsior gegeven. Dat was om kwart voor elf en om tien over elf zat ze al weer spinnend met me te knuffelen. Alsof ze weet dat ik haar pijn met dat pilletje had weggenomen!
Orchid eet, knuffelt en relaxt vandaag ook zoals we van haar gewend zijn, gelukkig! Maar wel een zorg dat ze dit blaasprobleem nu al zo vaak kort na elkaar heeft gekregen.
Orchid heeft al heel wat jaren meer aandacht en zorg nodig dan de anderen. Zij had! vaak onrustig gedrag en het bleek dat een extra tussendoorhapje daar tegen hielp. We hebben verschillende soorten medicatie tegen maagklachten uitgeprobeerd maar niets hielp echt. Het er steeds voor zorgen dat ze geen echt lege maag krijgt werkt het best. In dit topic, Zorgen om Orriechiddy, uit 2017 schreef ik erover.
Woensdag 17 juni
Vandaag is Sher precies drie weken zwanger. Ze is altijd al een hele gezellige meid maar haar aanhankelijkheid nu is indrukwekkend. Gelukkig wel op een prettige manier. Ze gunt het zichzelf ook om buiten van het heerlijke weer te genieten.
