Inmiddels zijn links en rechts de uitslagen en de catalogusgegevens gepubliceerd en natuurlijk komt er ook het nodige hierover in de clubbladen. Als extraatje mijn impressie van deze show. Op www.poezels.nl staan 400 foto’s van dit weekend!! En op www.Mundikat.nl staan zelfs filmpjes.
Ook wij togen dus op 27 oktober naar de charmante Limburgse heuvels. Dat togen had wel wat voeten in de aarde want net die dag zaten alle snelwegen in West-Europa goed vast en kwam iedereen uren later aan dan gepland. Gelukkig reizen onze katten first class, dat wil zeggen, ze hebben de beschikking over een ruime bench met sanitaire voorzieningen, een tweekatshangmand en een ovale mand waar twee katten comfortabel in kunnen sluimeren. Uiteindelijk bleken wij nog geluk te hebben gehad vergeleken met de mensen die eerder richting het zuiden reden en even na zeven uur konden wij de katten in de hotelkamer installeren en uit eten gaan. Deze kamer was wel een maatje (!) kleiner dan die in Wesel en er was ook iets misgegaan met het beloofde balkon.
We waren van plan om er een gezellig weekend van te maken vanuit de Olympische gedachte: ‘meedoen is belangrijker dan winnen’. Daarom hadden we ons vaste showkoppeltje Sijntje en Rooster thuisgelaten. Het leek ons leuk om er een afscheidstournee van de The Fonz van bijna 15 jaar van te maken. Als bezetting van zijn achtergrondkoortje waren de meiden Orchid en Tresca meegekomen. Extra leuk was dat onze zwager en schoonzus Arnold en Ria Vermeulen ook hun veteraan Lancelot van bijna veertien hadden ingeschreven.
De show begon met een hele leuke act van een troubadour met vier kleurrijk uitgedoste figuren van Mangs Maskertheater; twee op torenhoge stelten en twee als sluipende katten. Daarna kwamen de medewerkers van deze show in een optocht met alle vlaggen van de deelnemende landen en dat waren er echt heel veel. Het was echt een internationale happening.
Onder de mede-exposanten en bezoekers bevonden zich diverse oude vrienden en kennissen en konden we lekker bijpraten. Dat is toch altijd stukken leuker dan alleen maar emailen. Dat de fokster van onze nieuw a.s. huisgenootje Maverick zou komen was het afgelopen voorjaar al afgesproken en het was enig om elkaar weer eens in het echt te zien. Ook ontmoetten we iemand die we al zo’n 12 jaar niet meer gezien hadden en toen ze ons Fonzie bij zijn naam hoorde noemen, dacht ze dat deze kat wellicht zijn kleinzoon was. Da’s toch een mooi compliment voor hem en zijn conditie: én ze herinnerde hem zich nog van vroeger én ze zag hem voor een mogelijke kleinzoon aan. Welke grootvader wordt er bij de mens voor een kleinzoon aangezien?
Wij hadden voor de keuring van onze wildkleur poesjes keurmeester Marianne Roth uit Denemarken. Het ging er wat officiëler aan toe dan op een gewone show en dit betekende dat de dieren een tijdje apart in een keurkooitje op hun beurt moesten wachten. Normaal houden we de te keuren kat altijd in onze armen tijdens het wachten. De keuringen verliepen prima en het was genieten van al die prachtige wildkleuren. Er waren aardig wat inschrijvingen van ons ras: 61 katten waarvan 21 Somali’s en in die laatste groep zaten familieleden van onze katten. De zwartzilveren veteraan Lancelot is een neef van onze Fonz, Tresca had oom Cipriano en overgrootvader Pendragon die beiden uit het verre Finland waren overgekomen en Orchid was ook niet bepaald eenzaam: zij had niet alleen haar eigen nanny in de persoon van Tresca maar ook haar vader Bailey en grootvader Kenzo gaven acte de présence. Absolute kampioen van deze show was de in Zweden wonende en in Denemarken geboren wildkleur castraatkater Dushara Golden Crowns. Hij versloeg Orchids familieleden maar ook Tresca’s overgrootvader die al twee keer eerder wereldkampioen was geworden. Naderhand bij de Best-in-Show werd Golden Crowns (hij wordt thuis vast anders aangesproken) door tien keurmeesters unaniem gekozen tot de nieuwe wereldkampioen!
Ontroerend was het om te zien hoe Orchid en Tresca bij terugkomst in hun eigen grote gezamenlijke kooi op elkaar reageerden. Ze kropen samen in het kleine hangmandje, sloegen de pootjes om elkaar als wilden ze zeggen: wij blijven nu altijd saampjes.
Omdat de eerste showdag helemaal besteed kon worden aan de keuringen en het uitzoeken van de nominaties was de tweede dag helemaal voor de toeters en de bellen en het (bij-)praten met de mede-exposanten en bezoekers. We hadden die dag dus ruim de tijd om overal van te genieten.
Op een gegeven moment zat ik met twee Finse dames te praten en zag ik dat ze allebei een leuke armband met allemaal plaatjes van Abessijnen droegen. Ik attendeerde de net langs lopende Huibert op dit mooie hebbedingetje: hij haalde iets uit zijn jaszak en ik krijg een pakje in m’n handen gedrukt dat… net zo’n armband bleek te bevatten. Heb ik naast de leuke herinneringen aan deze show ook nog een tastbaar aandenken!
Op beide dagen was er de hele dag door behendigheid voor katten, lezingen over kattengedrag en �psychologie en meerdere malen per dag raspresentaties door Stephe Bruin en Martin Gaus. Er was veel aandacht besteed aan de aankleding van de show. Veel in de Halloweenkleuren oranje en zwart vanwege het thema en zelfs de stewards liepen er in passende kledij bij. De keurmeester van Fonzie was ook in het zwart met oranje. De speakster in een avondjapon, veel stoelen voor het ruime podium met een heuse catwalk, enthousiast publiek, kortom heel sfeervol.
Op de tweede dag mochten we met onze katten meedoen met de raspresentaties omdat er geen aanmeldingen van ons ras voor waren. Dat bleek ontzettend leuk om te doen. Doordat er een roulatiesysteem was, duurde het voor de kat die getoond en besproken werd nooit te lang. The Fonz en zijn neef Lancelot wisten heel wat verbazing te wekken door hun jeugdige en gezonde verschijning als katten op leeftijd en Orchid en Tresca veroorzaakten ook de nodige ohh’s en ahh’s. Fonzie vindt het altijd verschrikkelijk leuk wanneer hij wordt opgepakt en al helemaal wanneer hij wordt rondgedragen en hij kreeg de eer om op de arm van Martin Gaus een ronde te mogen maken.
Fonzie is de enige kat van ons huishouden die een fanclub heeft. De voorzitter is al heel lang in functie en dit jaar alleen al heeft zij hem driemaal ontmoet. Zij is een dame op leeftijd terwijl de recentste aanmelding een jongeman in de basisschoolleeftijd is. Na de show kregen we een emailtje waarin stond dat The Fonz niet alleen de mooiste, maar ook de leukste en de liefste kat van de hele tentoonstelling was. Weer zo’n geweldig compliment om te krijgen tijdens je afscheidstournee. Of de tournee in januari op de show in Haarlem een vervolg kan krijgen, zal de tijd leren.
Het bleek bij de raspresentatie de bedoeling te zijn dat je iets over je kat en het ras zou vertellen dus vanuit de losse pols heb ik het publiek verteld over hun herkomst, India, over hun specifieke raskenmerk, de emotionele intelligentie en hun vermogen om een intensieve relatie met de mens aan te gaan. Mijn antwoord op de vraag hoe ze met honden zijn, ging meer over hoe de honden met hen omgaan: de moederpoezen hebben zo’n vertrouwen in onze Hongaarse hondenduo dat deze twee teven mogen helpen met de verzorging van de kittens. In de praktijk betekent dat dat ze de kittens verschonen, dus de urine en ontlasting oplikken.
Helaas is er geen foto van Orchid tijdens deze presentatie. Zij én haar grootvader Kenzo mochten namelijk ook een keer het ras vertegenwoordigen.
Er waren heel veel standhouders met allerlei kattenbenodigdheden, van voer, sieraden tot klimbomen. Bij de stand van Over Dieren hebben Fonzie en Tresca geposeerd voor een fotograaf. Wie weet zien we die foto’s ooit terug in een of andere publicatie.
De organisatie van dit spektakel verdient een grote pluim. De organiserende vereniging was Mundikat en het leuke was dat ook Felikat waar mogelijk steentjes heeft bijgedragen. Heel positief, deze samenwerking.
En als klap op de vuurpijl waren we dankzij het begin van de wintertijd een uurtje extra, de vlotte organisatie en het ontbreken van files heerlijk op tijd weer thuis.