Beierende klokken en klappende mensen

11 maart

Italiaanse toestanden
Mensen hebben geen idee wat er kan gebeuren wanneer er nog meer mensen het coronavirus krijgen; in Italië moeten de artsen kiezen tussen de patiënten met een ernstige longontsteking wie er beademd kan worden en wie niet wegens gebrek aan apparatuur…

Dierbare herinnering aan mijn moeder: in de jaren tachtig op de huishoudbeurs in de Rai om voorlichting te geven over raskatten. Bij haar op schoot zit Chatkantarra Tamara, stammoeder van onze zilvertjes.

Overal in de wereld is veel leed maar deze informatie kwam heel hard bij mij binnen. Misschien omdat mijn moeder aan een longontsteking is overleden? Als er voldoende zorg was geweest, had voorkomen kunnen worden dat zij totaal uitgedroogd en uitgeput niet meer in staat was haar hoofd weg te draaien waardoor de spuug door het norovirus in haar – super gezonde – longen was gekomen.
Er zijn aanwijzingen dat mensen die alleen maar licht verkouden zijn en ook geen koorts hebben toch besmettelijk kunnen zijn. Nu een gewoon verkoudheidsvirus of de gewone griep oplopen, ligt niet meer zo voor de hand. Doordat iedereen nu zoveel voorzichtiger is, zijn deze virussen minder in omloop. Wel of niet verkouden; we moeten met elkaar omgaan alsof we al besmettelijk zijn en elkaar niet willen aansteken!

Ik loop ook snotterend en met traanogen rond maar dat komt door vast door mijn kattenallergie, chronisch geïrriteerde neusslijmvlies en mijn te droge ogen (heb ik ook pas na jaren ontdekt dat te droge ogen traanogen veroorzaakt). Om de mensen om me heen niet banger te maken dan ze al zijn, ontsmet ik wel mijn handen na het snuiten van mijn neus of wegvegen van de tranen.
Het is echt heel belangrijk om het ziek worden en dus het virus op jouw beurt ook weer te verspreiden, te voorkomen. Het opbouwen van de groepsimmuniteit (dit is vergelijkbaar met het effect van de vaccinaties tegen bijv. de mazelen en influenza) is een belangrijk middel om dit virus onder controle te krijgen. Dit moet alleen zo langzaam mogelijk gebeuren om te voorkomen dat wij ook Italiaanse toestanden in onze ziekenhuizen krijgen.
Er is een groep mensen die dit virus gewoon nooit mag gaan krijgen; bijv. de mensen met ernstige chronische kwalen zoals hart- en vaatziekten en de mensen die als behandeling tegen kanker en reuma chemotherapie krijgen.
Dat niet iedereen het gevaar onderkent, hebben wij onlangs in het ziekenhuis ervaren.  Ik moest naar de poli chirurgie als voorbereiding voor een operatie aan mijn hand. Op weg daar naar toe, hield ik even in bij het pompje met ontsmettingsmiddel omdat ik mijn handen wilde schoonmaken en daar werd ik in mijn gezicht gehoest! Meteen mijn wang met dat middel ingesmeerd! Op de terugweg was het nog erger: in de draaideur waar we hutjemutje op elkaar liepen, vond een man het nodig om te hoesten zonder enige poging te doen om zijn hand of elleboog voor zijn mond te houden. De kans op besmetting was toen nog klein maar die onbenullen doen er blijkbaar alles aan om deze kans groter te maken.

13 maart

Het blijft maar optellen
Maar dat gesnotter had ook een andere reden; we kregen het niet goed met Umione. Ze bleef maar haar moeder Sher belagen. De arme My’nie heeft het flink voor haar kiesjes gehad door alle hormonale schommelingen; steeds weer de hormonen door een beginnende zwangerschap die iedere keer niet doorzette. Umione was zo’n toegewijd moedertje voor de kleine Wies. Maar dat is echt verleden tijd. Wiesje hoefde maar in haar buurt te komen of ze kreeg een mep. Dit speelde al een hele tijd; gelukkig zat Wiesje er totaal niet mee; zij dacht blijkbaar dat dit bij haar opvoeding hoorde. Wiesje is gelukkig altijd voor sport, spel of knuffel welkom bij de mannen Bashiir en Maverick en tante Sher.

Elfie aan de maaltijd bij Anna.

Het feit dat we het al ruim vijf maanden zonder onze derde man Jack moeten leven, valt ons nog steeds behoorlijk zwaar. Daar komt ook bij dat we een half jaar geleden ook afstand hebben moeten doen van Elfie.
Mijn emmertje zou overlopen ware het niet dat er zoveel lieve mensen om ons heen zijn: met Elfie gaat het heel erg goed bij Anna, Josja en Murphy. We krijgen regelmatig berichtjes en foto’s van haar.
De foto hiernaast heb ik gemaakt toen ik begin deze maand even op bezoek bij haar was.

Toen ik aangaf dat de situatie tussen Sher en Umione zou kunnen gaan escaleren, opperde Huibert of er voor Umione niet een goede toekomst zou zijn bij zijn zus Ria. Toen we met Ria contact opnamen of zij, in plaats van een het zo gewenste wildkleurige kitten, niet met Umione in zee wilden gaan, hoefden zij en haar man Arnold er geen seconde over na te denken: dat was een overduidelijk ‘Ja!’

Een van de laatste foto´s van Umione bij ons thuis.

18 maart
Zondag hebben we Umione naar Arnold en Ria gebracht; wat stonden die te stralen toen wij arriveerden! Dat scheelt heel veel bij ons verdriet dat we dit zonnetje in huis moeten missen.
Onlangs heb ik nog een heel verhaal voor in het blad Ticked van de SAN geschreven over de gunfactor niet wetende dat we zo snel aan de beurt zouden komen om dit weer in de praktijk te moeten brengen.
We krijgen nu al de leukste foto´s van Umione. Iedereen heeft het daar prima met elkaar naar zijn zin. De buitenren had My’nie diezelfde middag al ontdekt en gedurende de tijd dat wij daar waren, kwam ze meer dan eens met een fris vachtje vertellen dat de vogeltjes in de achtertuin erg interessant zijn.

Umione bij Ria. Links is nog een stukje Polly te zien. Hun dochter Saskia heeft ook een hondje dat vaak meekomt. Umione heeft al – gecontroleerd – met Kay kennis gemaakt. Kay is nog jong en enthousiast: ik hoop zo dat zij makkertjes gaan worden.

Arnold en Ria hebben altijd Abessijnen en Somali’s gehad – ons eerste gefokte zilver Abessijntje Bentresj uit 1984, heeft bij hen het fokvirus overgebracht. Zij hebben de prachtigste zilvertjes onder de catterynaam de la Merdune gefokt.

Gelukkig hebben we nog meer zonnetjes in huis én Wiesje is natuurlijk het toppunt van een zonnestraaltje. Net als Umione heeft zij de gewoonte om altijd hardlopend naar je toe te komen wanneer zij geroepen worden. Sinds zij het op het aanrecht springen onder de knie heeft, is er een wereld voor haar open gegaan. Ook voor ons: we hebben nu een katje in huis dat werkelijk de voor katten meest ongewone etenswaren verorbert. We hoorden dit wel van andere katten maar Wiesje lust echt bijna alles: van rauwe en gekookte tagliatella, komkommer, rozijnen, maar geen cranberries, walnoten tot watermeloen. Over ordentelijk kattenvoer denkt zij helaas anders; gekookte koolvisfilet, zalm en kippenlevertjes lust zij niet (meer). Gelukkig lust ze wel alle soorten kattenvoer uit blikjes, kuipjes en zakjes dus in voorkomende gevallen leuk ik haar portie even op met een klein vorkje van dat spul.

Shabanou nu in een luchtiger bontjasje.

Winterjas
Wiesje heeft ook weer een nieuw viltballetje. Mijn buurvrouw aan de tuinkant kent onze dieren erg goed omdat zij ze vaak ziet lopen over de gluren-naar-de burenplank aan de tuinmuur. Zij kwam onlangs een aardigheidje brengen als bedankje voor mijn zorg voor haar katten tijdens haar wintersportvakantie, gelukkig niet in een risicogebied, en haar oog viel op de bontjas van Shabanou. Inderdaad, een winterjas waar ze in Siberië mee zou kunnen overleven. Die is dus nu uitgekamd met als resultaat een bal voor de kleine meid. Van Anna, waar Elfie nu woont, heb ik een aantal rinkelbelletjes gekregen en in de grotere balletjes die dus niet kunnen verdwijnen in de stofzuiger, stop ik zo’n belletje.

De wasdroger staat nu te draaien: er is een kat in huis die wat bloed in de urine heeft (gehad?) en wat druppeltjes op het dekbed had achtergelaten. De vorige keer was het Orchid. Toen hebben we meteen alarm geslagen. Het was overduidelijk dat zij pijnklachten had. Die gingen heel snel voorbij. Ik heb niet het idee dat zij nu pijnklachten heeft maar ik weet geen andere kandidaat voor dit probleem. Iedereen gedraagt zich normaal. Ik hoop zo dat dit met een sisser afloopt! 19 maart – iedereen gedraagt zich zoals het hoort en ik heb geen verkeerde druppel meer gezien.

Rampenfilm
Terug naar het grote probleem van nu. Ik had even de hoop dat kattenliefhebbers mogelijk geheugencellen zouden kunnen hebben die voor het snel effectief aanmaken van antistoffen tegen dit coronavirus.

Onze Moni uit 1986 die maar anderhalf jaar oud mocht worden. Hij werd het slachtoffer van een gemuteerd coronavirus, het FIP-virus.

Katten hebben namelijk ook een coronavirus. Dit is niet overdraagbaar naar de mens. Helaas leerde ik even later dan de meeste gewone verkoudheden ook door corona’s worden veroorzaakt. Dus helaas, geen stukje extra bescherming voor ons kattenliefhebbers.

De gevolgen van dit coronavirus voor de gezondheid, de mensen in de zorg en andere vitale beroepen, de ondernemers en de totale economie zijn indrukwekkend. Het voelt alsof we met z’n allen in een akelige rampenfilm zitten. Naast alle zorgen en de ergernis over de hamsterende, de niet in de elleboog hoestende onbenullen en grote groepen dicht op elkaar lopende jongelui die zich meer zorgen maken over de bier- en wietvoorraden (hoorde ik zo’n groep zeggen) overheerst bij mij gelukkig de ontroering over de vele uitingen van verbondenheid. Gisteren de beierende klok en de in de handen klappende buurtgenoten (volgende keer een pan; maakt meer lawaai!) en overal de prachtige initiatieven om waar dan ook hulp te bieden. Van het aanbieden om boodschappen voor iemand te doen tot het maken van gratis mondkapjes.

Wiesje weegt nu ruim twee kilo. Dat is prima voor haar leeftijd. Op deze foto lijkt ze drie keer groter maar dat komt door het wegknippen van de omgeving.

19 maart
Huiberts pc had laatst een fiks virusprobleem en bij die van mij ging er ook wat mis. Maar nu is de boel ook van slag; ik heb de grootste moeite om mijn foto’s te downloaden, opgeslagen bewerkingen verdwijnen als sneeuw voor de zon en foto’s uit andere programma’s halen, gaat ook niet al te soepel. Maar ik geef het niet op!

Het maken van dit blog zat vol uitdagingen: zelfs de internetverbinding viel een tijdje uit.

 

Door de site te gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten