24 Januari
Dat schootliggen wordt straks wat lastiger voor Elfie. Elfie is flink aan de maat maar met wat goede wil van twee kanten lukt het nestelen op mijn schoot vóór mijn laptopblad nog steeds… Sinds haar logeerpartijtjes bij de dekkater is ze nog aanhankelijker geworden dan ze al was. Haar miauwtjes zijn, wanneer een van ons een jas aantrekt, heel ontroerend. Bij Huibert gaat het haar meer om de stukjes gedroogde kip in zijn jaszak (gebruikt hij als trainingsmateriaal voor Polly) maar bij mij is het echt 😉 Het op schoot liggen vóór de laptop zal zeer waarschijnlijk wat lastiger gaan worden omdat wij onlangs konden vaststellen dat zij zwanger is. Zondag 20 januari was het de 21ste dag. De dag ervoor was er nog niets waarneembaar aan haar tepeltjes. Die waren nog net zo klein en amper vindbaar als altijd maar zondag bleken ze makkelijk op te sporen in haar royale zilveren vacht. Toen ze ook nog aan het kroelen sloeg met webmaster Victor en voor het betere buikaaiwerk op haar rug ging liggen, kon Victor ook meteen zien dat haar tepeltjes groter en een tikje roze waren.
Maar Elfie is niet de schattige schootkat van de titel van dit stukje – dat is namelijk Bashiir.
Bashiir is meer van het naast je zitten en half op je schoot liggen maar na de stress door de schrik op de show in januari (staat in de vorige blog) is hij opeens nog gezelliger. Pontificaal overdwars over schoot dwars voor mijn bookseat met boek past nog net maar voor de laptop liggen voegt bij hem niet. Dat lukt Jack wel en die is nog groter maar of dat wel zo comfortabel is voor mij is een ander verhaal. Gelukkig duurt dit nooit zo lang.
Van de show in Nieuw-Vennep viel me op dat er veel echt geïnteres-seerd bezoek was. Veel vragen over de persoon-lijkheden en andere kenmerken van de Somali. Ook mijn website werd die dag behoorlijk vaak bezocht. Dat vind ik zo leuk.
Een van de vragen was of de Somali een gezellige schootkat is. Geen enkele Somali zoekt op dezelfde manier contact met zijn mensen. Ze hebben allemaal hun eigen gewoontes. Onze My’nie is als jongste bediende hier in huis het ultieme plakkatje en zij houdt het ‘bij je liggen’ echt heel erg lang vol. Maverick was altijd bijzonder onstuimig en te onrustig om lang te blijven liggen. Nu met zijn twaalf jaren gaat dit hem beter en voor mij prettiger af. Sommige van onze katten trekken meer naar Huibert toe en dat is wel zo handig zodat iedereen in de loop van de dag zijn knuffelmoment kan halen. Het lijkt soms wel alsof ik schootspreekuur houd: de ene is net opgestapt of de ander staat al weer klaar. De meesten zijn er te trots voor om te laten merken dat zij ook wel willen maar ze houden het schootbezoek vanuit hun ooghoekjes in de gaten. Toevallig nu niet. Dat schrijft wel zo makkelijk.
Orchid is echt Huiberts katje en zodra hij ‘plaats neemt’, neemt zij ook plaats, bij hem. Ooit was zij twee weken lang mijn absolute schootkat. Haar moeder Nieckje en nanny Tresca waren binnen twee weken overleden en wij waren allemaal goed van slag door dit grote gemis. Orchid is echt het meest empatische katje dat ik ooit heb leren kennen.
Hoe een dier zich gedraagt, wordt voor een deel genetisch bepaald. Dat My’nie (Umione’s roepnaam) zo’n knuffel is, kan komen doordat ze met de fles is grootgebracht wat haar relatie met de mens natuurlijk versterkte maar haar halfzusjes en -broertjes zoals Tinka die hier wat langer gebleven was, kunnen er ook wat van. Heel apart is de gewoonte van Tresca, haar dochter Jewel en haar kleindochter Sher om op mijn onderbenen te gaan liggen. Laatst deed (achterkleindochter) My’nie dit ook maar dat is nog geen echte gewoonte van haar. Zij kan het hebben afgekeken van haar moeder maar Sher kan dat hier nooit van een ander hebben kunnen zien. Ik ben benieuwd hoe dit gedrag zich bij haar gaat ontwikkelen. Ze blokkeert, omdat ze wel heel erg vaak en heel erg lang bij me blijft liggen, namelijk wel de doorstroming met het schootzitten.
Het is jammer voor de katten dat ik niet lekker kan zitten op onze bank en dus meestal voor mijn relaxstoel kies want katten houden van bankzitters. Gelukkig kunnen ze met onze bezoekers hun kattenhartjes ophalen. Somali’s hebben geen last van eenkennigheid. Als tussenoplossing nestel ik me ‘s morgens vaak met mijn ontbijtje, krant en spelletje boven in bed en dan kan zelfs een hele groep hun hart ophalen. Links, rechts, middenvoor, benen en wie dit te druk vindt, wacht bescheiden zijn beurt af.
Het sneeuwde en dat vraagt om foto’s. Helaas valt het niet mee om als amateur in al dat felle wit de dieren goed op een foto te krijgen. Umione vond de sneeuw eerst maar niets. Ze gaf aan dat ze door de keukendeur naar buiten wilde (door het luikje had ook gekund) maar nadat er een forse sneeuwvlok op haar kopje landde en haar pootjes koud werden, zag ze van haar voornemen af.
Flirten, My’nie was nog krols, vanaf de vensterbank met de door de sneeuw ploeterende voorbijgangers ligt haar beter. Later op de dag, toen het niet meer sneeuwde was het wel dolle pret. Umione ging voluit samen met Sher en Bashiir. Elfie is wat voorzichtiger maar kon zich uiteindelijk ook niet meer inhouden.
15 Februari
Medio december hebben we een staafje suprelorin bij Sher laten plaatsen en Sher zit nu overduidelijk beter in haar vel. Ze is zelfs zo knuffelig geworden dat ze het liggen op mijn onderbenen vaak verruilt voor het schootzitten. Het blijkt zelfs mogelijk dat er twee katten voor mijn laptop kunnen liggen. Dat waren Sher en Umione. My’nie lag al bij me en Sher kroop er heel onbevangen en soepel bij. Dat ze gestapeld lagen, stoorde ze niet. We staan versteld van het verschil in gedrag van Sher. Ze was eerder behoorlijk kribbig naar de andere katten en zelfs haar vader en Elfie konden om niets een tik (nooit gemeen of te hard) krijgen. Zelfs het nageltjes inkorten, werd toen door Sher als onaangenaam ervaren. Nu houdt ze weer net als vroeger haar voorpootjes ontspannen aan.
Knokpartijen
De kraammand voor Elfie staat al vanaf dat ze 4,5 week zwanger was klaar en is bij iedereen enorm favoriet. Op een ochtend zat Orchid erin en Bashiir lag ervoor. Toen hij mogelijk aanstalten maakte om er ook in te kruipen, deelde Orchid tikken uit. Duidelijk taal van onze oudste dame. Maar Bashiir stelde dit minder op prijs. Toen Orchid op een gegeven moment weer aan de wandel ging, liep hij haar na en sprong hij bovenop haar. Zijn intimidatiepoging had weinig effect: Orchid bleef staan en keek alleen wat verstoord om zich heen. ‘s Avonds in de huiskamer ondernam Bashiir weer een poging om Orchid te belagen en deze keer schrok ze wel… Dit bleek tot onze verbijstering de trigger voor een schrikreactie bij Elfie en haar reactie riep agressie bij Bashiir en Sher op met als resultaat een kluwen van drie vechtende katten. Gelukkig hadden we ze met een tel uit elkaar maar vooral Elfie was enorm onder de indruk (ze had zelfs haar urine laten lopen).
Een paar dagen later gebeurde er weer iets soortgelijks. Weer eenzelfde kluwen van drie heftig vechtende katten: vader en zijn twee dochters. Toen iedereen weer een beetje was bijgekomen en ik vanwege de bijtwonden in mijn hand aan de antibiotica was, heb deze drie weer een voor een bij elkaar gelaten. Met een lekker hapje als afleiding ging dat heel snel. Ze snuffelden aan elkaar, herkenden elkaar, Sher deelde zelfs likjes uit. Ik heb ze toen met z’n drieën in de kattenkamer gelaten en pas voor de nacht ook in de slaapkamer waar een paar dagen eerder zich de knokpartij had voorgedaan. Dat bleek een grote fout want het ging, op precies dezelfde plek, weer mis!
Sher was Elfies gezichtje aan het wassen maar Elfie voelde zich hier blijkbaar onwennig bij, begrijpelijk want tot voor kort kreeg ze van Sher vaak een tik. Mogelijk heeft ze wat afwerend gegromd, angst getoond of iets soortgelijks want de vlam vloog weer in de pan. Zo verdrietig. De katten weer van slag en Elfie zit nu helaas vaak in haar eentje. Na een paar dagen liet ik haar eerst als enige kat in de huiskamer en inmiddels kan dit alweer met een aantal katten. Jack is de beste go-between. Alleen de slaapkamer waar de kraammand staat, is verboden gebied voor de anderen wanneer Elfie daar is. Ik ben bang dat die locatie in die kamer opnieuw een trigger kan worden. Ik hoop zo dat haar associatie met de plek en de herinnering aan de angst bij haar gaat slijten (soort PTSS). Alles is verschoond en afgesopt; neutrale geuren helpen vast ook.
Huiselijk verkeer
Dit probleem rondom Elfie heeft de nodige consequenties voor haar komende kraamtijd. We stáán op huiselijk verkeer voor al onze dieren, van dekkater, castraatjes tot kramende poezen en hun kittens. Nooit weken- tot levenslang in kamertjes apart zoals dit wel in cattery´s gebeurt! Maar voorlopig durf ik het trio Bashiir, Sher en Elfie niet meer bij elkaar te laten. Omdat Bashiir ook al niet leuk voor Shabanou en Orchid was, heb ik nu een heus rooster voor drie groepen. Zo heeft iedereen voldoende gelegenheid om deel te nemen aan het huiskamer- en buitenleven. We hebben boven en beneden luikjes zodat de katten naar de afgezette tuin of dakterras kunnen gaan en wanneer Elfie boven is, heeft zij vaak de beschikking over twee kamers: de logeerkamer en de grote slaapkamer waar haar kraammand staat.
Dat geruil, leuk gemaakt met allerlei lekkere hapjes, moet het gemis van vrijheid in huis compenseren en dat gaat vrij goed. Binnen de kortste keren liggen ze ergens ontspannen te relaxen of zijn er een paar aan het rennen en spelen. Dat er weer gespeeld wordt, is een indicatie dat de angstgevoelens zijn afgenomen. Met de eerste mooie voorjaarsdagen hebben de katten dus allemaal de kans gehad om van het zonnetje te genieten. Het was heerlijk om ze met een verrukkelijke warme zonverwarmde vacht in mijn armen te hebben.
Ik ben zo blij dat Huibert ooit bedacht heeft dat we de trap konden verplaatsen van de gang naar de huiskamer en de overloop met schuifdeuren konden afsluiten. Die deuren waren bedoeld om tocht in huis tegen te gaan maar nu met het gedoe met de katten is zo’n sluis heel handig. Alleen al wanneer je aan het opruimen bent en je van de ene kamer naar de andere kamer wilt gaan. Je kan dan dankzij die overloopdeuren die deuren open laten staan. Bijkomend voordeel van de trap in de huiskamer is dat er geen sluis in de gang nodig is om te voorkomen dat de katten de voordeur uit kunnen glippen wanneer je bijv. voor ontvangst tekent bij de pakketdienst.
Tweetal
De katten gaan gelukkig niet met tegenzin naar boven of beneden. Ze lopen meestal voor me uit omdat ze weten dat ze iets lekkers gaan krijgen. Waar ze ook zijn, we kunnen ze best veel individuele aandacht geven omdat wij beiden fulltime thuis zijn. Gedurende de eerste drie weken na de bevalling wordt de grote slaapkamer het exclusieve domein van Elfie en haar kittens maar daarna moeten de kittens ook in de huiskamer (drukte, stofzuiger, hond, bezoek) om optimaal gesocialiseerd worden.
Ik hoop zo dat Elfie een echt nest gaat krijgen. Als zij er vier zou krijgen dan kunnen de kittens wanneer ze wat minder kwetsbaar af en toe per tweetal naar de huiskamer waar dan wel een opa of tante de verzorging op zich neemt. Zo lang de moederpoes niet merkt dat je kittens meeneemt, is ze vaak tevreden met de andere kittens. Eén kitten bij haar laten, maakt een moederde poes vaak onrustig omdat ze wéét dat ze er meer dan één heeft en vanaf twee kittens is er vaak sprake van een goed nestgevoel (en poezen tellen niet echt).
Kittenbox
Ondanks alle zorgen gaat de tijd gewoon door en Huibert is bijna klaar met de nieuwe kittenbox voor in de huiskamer. Tijdens onze laatste nestjes konden we altijd de prachtige box van Mariëlle lenen. Zoveel mooier en handiger dan mijn oude spulletjes. Die van Mariëlle is van wit gelakt hout. Wit staat altijd fris en we hebben overwogen om voor de paneeltjes Ikea keukendeurtjes met glazen raampjes te nemen maar zelf maken is toch leuker. Zodra iedere schroef daar zit waar hij hoort, mag het hout in de olie en worden de veiliger kunststof raampjes gelapt.
21 Februari
We zijn weer een paar dagen verder in de tijd en het gaat heel goed met Elfie. Met haarzelf en met de omgang met de andere dieren. Ze is ook al met Jack in die kamer geweest waar het twee keer mis was gegaan en ze loopt ook al samen met de meeste andere katten én papa Bashiir in de huiskamer. Nu moet het accent gelegd worden op het herstellen van de relatie met halfzus Sher! Ik ben weer wat hoopvoller.
Dat heb je wanneer je weinig schrijft, dan wordt de blog waar dan ‘alles in moet’ heel erg lang. Zo krijg je hartje winter en het eerste voorjaarszonnetje in één stuk.
Ik móet hier toch ook nog even vermelden dat het leukste hondje van Haarlem en omstreken een prijs heeft gewonnen. In een radioprogramma! Er werd om foto’s van leuke honden gevraagd. Dat hondje hebben wij én we hebben die prachtige foto van Richard. Dus! We kwamen door de selectie… alleen was mij ontgaan dat ik dan ook even in de uitzending moest komen. Dat is ook gelukt en de prijs is een interessant boek over hondenopvoeding én de herinnering dat Bert Haandrikman over Polly zei dat hij haar ontroerend vond.
Ons leuke hondje mocht uiteraard ‘helpen’ om het komende voorjaar te vieren: mee naar de boulevard en het Bolwerk. Alle keren heeft ze natuurlijk even voor me geposeerd.
M´n volgende klusjes op deze website zijn het bijwerken van de fokplannen/nestjes, de pagina over de voeding aanpassen én verder gaan met het overzetten van jaren oude blogberichtjes van mijn oude website naar deze. Webmaster Victor heeft de DVD waar een groot deel van die website op staat overgezet en als ik uitvind hoe ik dat kan openen, kan ik er mee verder.