Maandag kwam Richard, gewapend met camera en andere benodigdheden, hier op bezoek om de kittens van zijn Gio te bewonderen én natuurlijk op de foto te zetten. En dat is toch wel zo goed gelukt!! Ongelooflijk, wat zijn de foto’s mooi geworden. Dat tegenlicht! En niet alleen van de kittens. Ook de andere dieren mochten poseren.
De eigen zestal.
Niet iedereen had evenveel zin om zich van haar beste kant te laten zien – dat waren de dames op leeftijd: Orchid van 15 en Shabanou van 14 jaar. Dat het Richard gelukt is om in de split second dat ze even stilstonden ze op de foto te krijgen! Het poseren ging de anderen beter af. Die zijn ook nog jong en speels genoeg om op een speeltje te reageren. De fotomodellen: Sheralyn, haar grootvader Bashiir, onze zes maanden oude Bodiir die gelukkig zijn boevenplukjes achter zijn oortjes nog heeft. Dan Sher, Orchid en Shabanou en onderaan Sheralyn samen met Bodiir en Sher in haar eentje.
Ik kan me voorstellen dat andere dierenliefhebbers ook zulke mooie foto’s van hun dieren zouden willen hebben. Dierenfotografie is ook zijn specialiteit. Neem eens een kijkje op zijn website.
En er is nog meer!
Wij kennen Richard al heel lang, hij heeft in 2001 Dewey van ons gekregen en bij toeval ontmoetten wij elkaar weer in een Italiaans restaurant. De liefde voor de Italiaanse keuken hebben we ook gemeenschappelijk. Na de fotoshoot heeft Huibert dus een pasta gemaakt en zo kwamen wij de avond wel door 🙂 Orchid zat gemoedelijk bij Sheralyns kittens. Dat vroeg natuurlijk om een kiek. Ik klikte er lustig op los, digitaal kost toch bijna niets en we hebben zonnepanelen, maar Richards fotografenoog zag dat de foto’s vanuit een andere hoek, ook met mijn camera, nog beter konden. Bij deze dus!
Orchid heeft een maand lang totaal geen medicatie gehad en haar eetlust was zodanig dat ze gewoon met de kattenpot meeat. Dus niets geen eetlustproblemen. Maar toch meende ik – soms – een vorm van onrust bij haar te signaleren en deze week heb ik haar toch weer teruggezet op de maagmedicatie. Ik denk dat het aangeslagen is. Ik vind dat zij nu een nog betere indruk maakt. Ik was al zo blij dat ze zo goed reageerde op de medicatie tegen een maagzweer maar de medicatie tegen maagzuur en/of maagpijn heeft ze blijkbaar nodig.
Ik ben hier toch wel zo blij dat ik haar op deze manier nog meer kwaliteit van leven kan geven. Wat dat betreft het is een voorrecht om in deze tijd te leven waardoor er zoveel mogelijkheden bestaan om mens en dier met medische zorg een optimale kwaliteit van leven te geven.
Ons superlieve meisje heeft nu een normale eetlust: heeft totaal geen last meer van overgeverij, eetlustproblemen, misselijkheid en aan haar gedrag te oordelen zeer waarschijnlijk ook geen maagpijn meer.
Mensen en dieren beleven pijn en angst heel verschillend. Wij kunnen ons enorm druk maken om pijn en angsten kunnen we wegredeneren of zelfs ontkennen. Zo kunnen dieren niet met angsten omgaan en daarom beleven dieren dit zoveel heftiger. Mensen kunnen bij pijn in paniek raken over de mogelijkheid dat het nog erger zou kunnen worden terwijl dieren de pijn nemen zoals het is. Deze wijsheid heb ik trouwens niet van mezelf maar van een kattenpsycholoog.
Nu Orchid weer meer dan genoeg van het normale gezonde katteneten hier mee-eet, heb ik ook weer meer vertrouwen in een goede toekomst voor haar.
Afgelopen donderdag hadden we dus een afspraak bij onze dierenarts. Meer dan op tijd gemaakt om te voorkomen dat ze níet op hun negende verweekdag hun chip zouden kunnen krijgen. Helaas, er waren een paar $%&#@ die het nodig vonden om een plofkraak te zetten bij de geldmaat in de muur van het gebouw van onze dierenkliniek. Gelukkig geen menselijke of dierlijke slachtoffers maar de ravage is enorm. We konden een paar dagen later al terecht bij de kliniek in Santpoort. Deze klinieken horen bij elkaar en een groot deel van de medewerkers daar zijn geen onbekenden voor ons. Voor ons is het uitstel peanuts maar voor alle betrokkenen van de dierenkliniek is dit heel akelig. Die geldautomaten kunnen gewoon niet meer in panden waar gewoond wordt (boven de kliniek zijn appartementen). Het is net als met corona: een klein deel van de bevolking verpest het voor de anderen.
De kittens gedroegen zich super, alles verliep goed. We hadden mama Sheralyn en Bodiir ook mee voor een extra controle. Ik maakte me zorgen over haar baarmoeder omdat ze alweer een beetje krolsig is.
Verkoudheden
Wat ik in een van de vorige blogs al eens noemde, lijkt nog steeds zo te zijn. Dat de omikronvariant wel vele malen besmettelijker is maar het aantal ziekenhuisopnames door deze variant nog niet toeneemt. Het is wel afwachten want het duurt altijd een aantal weken voordat de besmettingen via de jongere mensen bij de oudere terechtkomt en dan duurt het weer een paar weken tot de beruchte complicatie in de longen plaatsvindt. De ziekenhuizen zijn nog steeds overbelast waardoor de andere zorg slechts mondjesmaat kan plaatsvinden. Ik hoop zo dat deze variant de gehoopte is waardoor Covid-19 zijn greep op de samenleving verliest en veranderd is een voor iedereen onschuldige verkoudheid. In Zuid-Afrika zouden ze dit al kunnen weten want zij zijn ons een paar weken vooruit. Heel jammer dat zovelen het niet even kunnen afwachten, ieder besef van saamhorigheid en verantwoordelijkheid ontberen en tijdens de Nederlandse lockdown in Duitsland en België zo nodig moeten shoppen en uitgaan. Zucht. Ik verlang zo naar de tijd dat weer gewoon normaal onschuldige verkoudheden met elkaar kunnen uitwisselen!
O ja, het is ook vermeldenswaardig dat het gelukt is om de boosterprikken te kunnen krijgen. Het was een heel gedoe en dankzij een pragmatische leidinggevende op een priklocatie ‘ver weg’ heb ik hem toch nog gekregen (nadat er al tegen me was gezegd dat ik de prik niet zou kunnen krijgen door een computerstoring). Zelfs de QR-code is bijgewerkt. Dat was een fikse meevaller. Dat we überhaupt kunnen vaccineren tegen Covid om zo de ernstige complicaties te voorkomen, is een groot voorrecht. Dat had ik een jaar geleden nog niet durven dromen. Nog eventjes afwachten en dan weten we of we moeten blijven prikken tegen Covid of dat het klaar is; dan kunnen we eindelijk weer naar de tandarts.
Orchid, Bodiir en een hese Pol
Helaas was mijn bericht over Orchid een tikje te positief. Ons vijftienjaar oude meisje heeft toch nog wel wat hinder van eetlustproblemen met het bijbehorende onrustige gedrag. De kast stond nog vol met allerlei zaken om Orry’s eten extra aantrekkelijk te maken en we hebben nu een grote voorraad soepjes van Cosmo dus we gaan er gewoon weer voor. Als Orry dan weer lekker gegeten heeft, kan ze zo tevreden spinnend bij ons komen zitten.
Waar ik ook van onder de indruk was, was een gedragsverandering bij ons vriendje Bodiir. Zijn leven heeft veel weg van een kattenpretpark. Als malle grote broer dollen met de kittens en als zorgzame oom de kittens dingen leren en ze wasbeurten geven. Mogelijk had hij zich daardoor meer richting kattenkat ontwikkeld terwijl een gelukkige huiskat ook een mensenkat moet zijn. Aan mensgerichtheid had het hem nog nooit ontbroken. Ik meende zelfs iets van melancholie bij hem te bespeuren. Dat kan gebeuren door de hormonale ontwikkeling bij katers maar Bodiirtje is nog maar zes maanden. Toen hij ook nog eens spatsies had toen zijn nageltjes geknipt moesten worden, ben ik hem heel gericht meer aandacht gaan geven: veel meer oppakken, roepen, knuffelen etc. Ons vriendje was met een dag om! Jippie. Nu ons hondje nog. Die heeft zich misdragen toen wij een gezellig etentje bij de buren aan de overkant hadden. Bij thuiskomst was zij stil maar het een bende in de kamer en was zij hees. Zij bleek het dus urenlang op een keffen te hebben gezet. Daar moet ik dus ook wat doen. Ik kan niets anders bedenken dan het haar opnieuw trainen met het alleen thuisblijven. We hadden een vast protocol; zij kreeg een ‘oppaskluifje’ en wij vertelden haar dat zij moest oppassen en dat zij ‘de leiding had’. Dat ging al jaren behoorlijk goed. Maar er is iets misgegaan met die kluifjes. Het eerdere merk verslechterde zo van kwaliteit dat onze alleseetstertje Polly die niet meer hoefde. Toen namen we een ander merk dat dubbel zo duur was en dat ze wel lustte. Nu hoeft ze die ook niet meer. Terecht hoor want zelfs wij kunnen zien dat deze kwaliteit het ook niet meer is. Eerdaags moeten we toch naar die winkel: Polly moet dringend getrimd worden. Eerst haar krullen en klitten uitkammen, dan een sopje in de hondenwasserette daar en dan knippen maar. Op straat noemen de mensen haar alweer een beertje; hét sein dat ze te royaal in haar krullen zit.
Virtueel vuurwerk
Dan alleen het vuurwerk nog. Polly is hier eigenlijk de enige die het daar moeilijk mee heeft. Het vuurwerkverbod zal haar niet helpen. Verbiedt iets in Nederland en de remmen gaan totaal los. Maar voor de goedwillenden van onze samenleving die er aan hechten om met wat vuurwerk afscheid te nemen van 2021 is er een oplossing: virtueel vuurwerk zonder overlast voor je medemens en -dier en de opbrengst is ook nog voor een goed doel.
Bezoekers die deze pagina via hun mobiel bekijken, krijgen de rechterzijbalk met fotootjes etc. pas te zien door te blijven scrollen tot voorbij het gedeelte hieronder over het contact opnemen.