Het was echt stoeien met het bewerkingsprogramma toen ik de vorige blog wilde afronden. Ik had al vrij veel tekst maar ik had de foto’s er nog niet in. Dát gaat wat later dus niet meer zo simpel. Het werd een heel gegoochel en uiteindelijk heb ik maar een heleboel weggegooid. Volgens Huibert ging daar ook niet zoveel aan verloren. Het was vooral veel gesputter over de corona-ergernissen. Ik neem me nu dus voor om bij ieder stukje tekst zo snel mogelijk de foto’s erbij te zetten. En ik zet dit dan ook online. Mogelijk dat de uitgelichte foto bovenaan soms nog wordt verwisseld maar dat is juist wel zo leuk.
Wat toen ook uit de blog is geraakt is het stukje over de tips die je van andere dierenliefhebbers kunt krijgen. Ik ben namelijk bijzonder in mijn nopjes met de tip van de fokster van Bodiir over kattenbakgrit. Iets nieuws moet je natuurlijk altijd eerst een tijdje uitproberen maar ik kan nu niet anders concluderen dat dit, Corn Cat van Benek, me uitstekend bevalt. De eerste grote zak zat in plastic. Daar was ik minder blij mee maar de zakken die wat minder zwaar zijn, ik heb ze nu van ruim 15 kilo, zijn allemaal van papier dus heel milieuvriendelijk. Dit grit is dat ook helemaal. Klontvormend zonder lijm, zware korreltjes die amper uitlopen, composteerbaar, gemaakt van een afvalproduct uit de diervoederindustrie (kern van de maiskolf). Het is dat ik per se geen commerciële belangen wil hebben rondom mijn schrijverijen want ik denk dat de firma Benek best wel blij met me mag zijn.
Waar ik nog blijer mee ben is de gezondheid van Kala Kalindi. Dat fantastische diertje woonde vroeger bij mijn eerste webmaster maar raakte daar in de problemen toen haar mensen de volwassen katten van hun broer overnamen. Kala kreeg een liefdevol nieuw thuis bij Huiberts jongste zus. Met de wetenschap van nu had ik kunnen weten dat het eetprobleem van Kala een gevolg had kunnen zijn van de stress waar zij mee te maken heeft gehad. Het arme dier spuugde zodra ze iets meer dan een minihapje had gegeten alles weer uit. Een gevoelig maagje dus. Gelukkig kreeg Nelleke de tip van Huiberts andere zus Ria dat hun Umione het zo goed doet op vers vlees en dat Carnibest zo’n handig product daarvoor is. Dit gingen zij ook proberen en Kala Kalindi deed het er meteen heel erg goed op. Ze was bij ons ook versvleesvoeding gewend. Dat scheelde vast in het wenproces. Het blijft wel verstandig om haar kleinere hoeveelheden te laten eten maar de lieve meid is helemaal opgefleurd. Niet alleen veel leuker in de omgang, logisch ook, want ze was chronisch ziek. Ze verhaart nu opvallend minder en met de kattenbak gaat het ook veel beter. Ze produceert nu keurige drolletjes.
16 december
Wat een schrik. Gelukkig niets mis met de dieren maar wel met mijn laptop en zonder laptop geen foto’s, minder communicatie en geen website. Het toetsenbord deed het niet en al prutsende ontdekten we ook dat er geen verbinding was met de wifi. Huibert is zijn gewicht in goud waard want hij rustte niet tot hij echt alles geprobeerd had. Gelukkig lukte het ons om met de muis het toetsenbord ín de pc te bedienen en zo ontdekten we het verbindingsprobleem. En wie wat bewaart heeft wat – we hadden nog een internetkabel en toen de wifi hersteld was, bleek het toetsenbord opeens ook weer normaal te werken. Dat je met de muis het interne toetsenbord kon bedienen, herinnerde me ik van de keer dat Victor me geholpen had om de info van de vorige laptop (gevalletje waterschade) over te zetten naar deze. Natuurlijk is het nooit met zekerheid te zeggen wat de oorzaak van dit gedoe was maar het is wel opvallend dat net de nacht ervoor het internet, echt alles dus ook via de telefoon, eruit lag wegens werkzaamheden van onze provider. Ik hoop dat niet iemand in wanhoop zijn pc in de Bakenessergracht of het Spaarne heeft gegooid. De wijze les voor mij is dat ik voortaan na een melding over werkzaamheden de pc echt uitzet.
Maar mijn foto’s zijn gered en de kittens zijn vandaag acht weken oud. Natuurlijk op de weegschaal gezet. Ondanks dat Ankylie best goed eet, lijkt ze niet van plan om een echt grote kat te worden. De anderen nog steeds wel. Gisteren zijn ze trouwens weer ontwormd omdat er een vraagteken gezet kon worden bij de vorige.
Om het spannend te maken was Sheralyn een paar dagen geleden ook even van slag. Ze bleek een gigantisch volle maag te hebben en na het spugen wilde ze graag met rust gelaten worden. ‘s Avonds laat deed ze weer helemaal normaal mee en haar krolsheid lijkt nu echt helemaal over.
Het resultaat op de weegschaal op hun achtste levensweek:
Archie – 952;
Alfie – 980;
Ankylie – 787
Aurelia – 1015.
Aurelia spant de kroon. Ze is volgens mij het eerste poesje ooit hier dat op deze leeftijd al een kilo weegt. Zusje Ankylie weet vast dat haar mensen een wat kleiner typetje nog aantrekkelijker vinden 😉
17 december
Onze wasmachine bleek niet reparabel. De trommel bleek niet leverbaar. Dat we per ongeluk de bedieningsknop er vanaf hebben gestoten met de verwijdering van de droger, hielp vast ook niet echt. Deze machine hadden we tien/elf jaar geleden via internet gekocht nadat de service in een plaatselijke witgoedwinkel absurd slecht was. Dus vanavond maar even comfortabel zittend, met kittens bij me, geshopt. Prijs, energieklasse, laadvermogen, reviews en vooral service. Morgen komt hij al en voor twee tientjes brengen de mensen van CoolBlue hem ook nog boven.
Het was een druk dagje voor een pensionado. Tussendoor steeds weer even thuis voor een kittenknuffel en -verzorgingsmomentje want op deze leeftijd hebben ze vaak een maaltijdje nodig.
Ik was o.a. bij mijn pedicure. Ik kom al meer dan tien jaar bij haar en ondanks dat zij zich nog steeds niet heeft laten vaccineren, blijf ik i.t.t. mijn kapster wel haar klant. En ik blijf haar uiteraard plagen. Zij is eerlijk over haar bedenkingen. Ze is gewoon bang dat ze van de prik kanker krijgt. Maar ze is ook erg bang voor het virus zelf dus héél voorzichtig. Eenmaal geïnstalleerd en begonnen, zei ze: “Suzan, ik moet je iets hilarisch vertellen.” Ik wachtte haar verhaal niet af en zei: “Je hebt je laten vaccineren!” Ze moest zo lachen dat ze niet verder kon werken en we belandden allebei in een slappe lach. Dat vaccin blijkt ze nog niet te hebben maar ze gaat het wel doen omdat ze op grond van ervaringen van mensen die ernstig ziek zijn geweest of dierbaren verloren hebben, overtuigd is geraakt dat het virus gevaarlijker is dan de vaccins. Maar haar verhaal ging helemaal niet over de vaccins maar over een voorval in een supermarkt. Een kennis van een kennis, van een kennis zag in een supermarkt iemand rondlopen waarvan toevallig geweten werd dat die persoon heel recent positief getest was… Ze vond dit niet kunnen en ging naar de klantenservice. Die riepen toen om dat de persoon die positief getest was zich bij de klantenservice moest melden en dat ze anders die persoon bij naam zouden omroepen… Het werd druk bij de klantenservice.
Het boomhangen is Aurelia’s specialiteit. Daar is mama Sheralyn niet altijd even blij mee en dan haalt Sheralyn de engste capriolen uit om haar uit die boom te slepen. Aurelia heeft nu een geïrriteerd plekje in haar nek. Consequent is Sheralyn trouwens niet want op de grote foto mocht Aurelia bij haar drinken. En hoe, hangend twee meter boven de grond.
Archie en Alfie houden als ware Somalikatertjes een wedstrijdje in wie het aanhankelijkst is. Zo aandoenlijk hoe ze hun best doen om meteen te komen wanneer ze maar denken dat ze geroepen worden. Bij de foto’s heeft dat wel tot gevolg dat ‘het plaatje’ dan anders wordt. Alfie maakt het helemaal bont – die gaat als een speer en komt in een rechte lijn en als daar dan meubels tussen staan, worden die gewoon als hindernis meegenomen.
De meiden muntten vooral uit in het doen van ontdekkingen. Ankylie kon als eerste al uit de kittenbox klauteren, daarna volgde grote zus Aurelia en de katertjes bleven gewoon zoet wachten tot ik ze eruit liet. Ik heb het ze maar even voorgedaan en nu hebben zij het ook door.
18 december
Alle tijd, wederom, voor mijn website want we krijgen weer een echte lockdown. Ik heb totaal geen zin om me tussen al die mensen te gaan wringen die zich nu van winkel naar winkel haasten. We redden ons wel met wat we in huis hebben. Maar verschrikkelijk weer voor de ondernemers. Alleen de scholen dicht was in mijn ogen voldoende geweest. Ik heb een gezellig spinnende Bashiir op schoot en twee kittens naast me op de krabton bij de radiator. En in de verte hoor ik het geluid van een keurig draaiende centrifuge, van de nieuwe wasmachine. Ik had aardig wat wasgoed verzameld in de afgelopen weken dus hij gaat meteen in de overuren. En dat kan nu ook want deze maakt beduidend minder lawaai. Dat lawaai was de reden waarom ik hem ‘s avonds al nooit aanzette. Dat mag je je buren niet aandoen en nu we zonnepanelen hebben is het sowieso de bedoeling om juist wanneer zij stroom opwekken onze apparaten daar op te laten draaien. Deze machine moet gezien zijn energieklasse minder stroom en water gebruiken. Ik ben heel benieuwd naar de nieuwe maandelijkse overzichten. Toen de vorige wasmachine nog beneden op een plavuizen vloer stond was het geluid nooit opvallend. Nu denk ik dat de oorzaak van het lawaai mogelijk niet door de houten vloer van boven komt maar door de verplaatsing naar boven en dat er toen iets mis is gegaan met een schokbreker o.i.d.
Ik ben me aan het oriënteren over de mogelijkheden van een extra garantie en ik kwam een notitie tegen over een reparatie van de vorige. Die storing in de software was ontstaan direct na een grote stroomstoring in Noord-Holland. Natuurlijk geen bewijs maar wel een aanwijzing, net zoals die storing in mijn laptop na de werkzaamheden aan het internet door onze provider onlangs. Toch interessant.
Archie en Alfie houden als ware Somalikatertjes een wedstrijdje in wie het aanhankelijkst is. Zo aandoenlijk hoe ze hun best doen om meteen te komen wanneer ze maar denken dat ze geroepen worden. Bij de foto’s heeft dat wel tot gevolg dat ‘het plaatje’ dan anders wordt. Alfie maakt het helemaal bont – die gaat als een speer en komt in een rechte lijn en als daar dan meubels tussen staan, worden die gewoon als hindernis meegenomen.
De meiden muntten vooral uit in het doen van ontdekkingen. Ankylie kon als eerste al uit de kittenbox klauteren, daarna volgde grote zus Aurelia en de katertjes bleven gewoon zoet wachten tot ik ze eruit liet. Ik heb het ze maar even voorgedaan en nu hebben zij het ook door.
Met mama Sheralyn aan de maaltijd. De poesjes gingen nadat ze genoeg hadden eventjes op het stoeltje zitten en daarna arobaten op de rand van de kittenbox terwijl de katertjes met hulp van Bulldozer Hank zich over de restjes ontfermden.
Natuurlijk geen foto’s hier van de wasmachine maar wel van de kittens. Nu op de leeftijd van acht weken zijn ze zulke aantrekkelijke poezelige poezels. Hun wereld maken we stap op stap groter. Vandaag hadden ze een tijdelijk extraatje omdat we voor de bezorgers van de wasmachine zoveel mogelijk ruimte hadden gecreëerd. Huibert had daarom het traphekje gedemonteerd. Dolle pret dus voor het spul.
Ik heb ook een stoel in hun kittenbox gezet. Het is de bedoeling dat ze via die stoel zelf in het felarium springen waar ze de komende weken hun extra maaltijdjes krijgen. Als dat eenmaal goed gaar dan ruimen we de kittenbox op en gaat de laatste kattenbak de huiskamer uit. De stap daarna is het opruimen van de kattenbak in de keuken en dat ze dan de kattenbakken achter de deur van de CV-ketel gebruiken. Die deur staat al op een kier en ik zie ze al vaak daarheen gaan. Kittens hebben zo’n schattige ingebakken drang om groot te willen zijn.
De lockdown gaat tot half januari duren. De timing is voor Nederlandse begrippen best goed. Meestal werden er pas maatregelen genomen wanneer de IC’s al overvol waren. Nu daalt het aantal nieuwe opnames maar wanneer de omikron voor net zulke ernstige ziekteverschijnselen zorgt als de alfa en de delta, kan de zorg dat met geen mogelijkheid aan. Tot overmaat van ramp hebben de meeste vaccins een groot deel van hun bescherming verloren en die van mij, de AstraZenena, scoort het slechts. Nu maar hopen dat de boosterprik voor effectieve antistoffen gaat zorgen of beter nog dat deze nieuwe variant een onschuldiger versie is: alleen maar verkoudheidsverschijnselen voor alle leeftijdsgroepen! Dan is corona gewoon een van de vele verkoudheidsvirusjes geworden, net zoals in 1918 – 1920 de juist voor de jongvolwassenen dodelijke Spaanse griep tot een gewone griep is gemuteerd. Dan kan de zorg weer normaliseren en dan krijgen we eindelijk ons normale leven weer terug. Ik hoop wel dat onze overheid wel eens met een goed plan gaat komen voor de volgende mutatie.
Als troost voor de komende weken die we weer in lockdown met vast weer de nodige rellen moeten zien te door te komen, had ik de webcam nog maar even aangezet. Helaas was die pret van korte duur. Ankylie koos al snel voor het schootzitten bij Huibert, Aurelia voor het kittenboompje maar de jongens gaven een showtje vrij-worstelen. Zie de foto’s hier boven.
Kilokits
Voor de nacht, na hun laatste vleeshapje, heb ik ze nog even gewogen! Dat Aurelia mogelijk de eerste poes hier is die met acht weken al een kilo woog, is leuk te weten maar ik wilde ook graag weten of de katers nu, twee dagen later ook KiloKaters waren. En ja hoor. Archie 1040 en Alfie 1028 gram. Archie presteerde het om én spinnend én hikkend in de weegschaal te zitten. Ankylie heeft ook haar best gedaan en woog 816. Zo voldoet ze toch weer aan mijn vuistregel: per levensweek 100 gram met een beetje extra. Na hun slobberhap hebben ze als keurige kittens nog even hun tandjes gepoetst door stukjes gedroogde kipfilet op te knabbelen.
Deze harde lockdown had ik niet zien aankomen. Weer wat geleerd. Voortaan toch wat meer vooruit plannen. ik had eigenlijk naar de kapper willen gaan. Ach, als het echt niet meer gaat, laat ik Huibert weer kappertje spelen. De vorige keer ging het hem verrassend goed af.
Bezoekers die deze pagina via hun mobiel bekijken, krijgen de rechterzijbalk met fotootjes etc. pas te zien door te blijven scrollen tot voorbij het gedeelte hieronder over het contact opnemen.