1 december
Even einde van de rust hier. De kittens van Sheralyn zijn nu bijna zes weken oud en zijn het huis aardig aan het verkennen. We vonden Aurelia zelfs al terug in een mandje in de grote klimboom in de achterkamer. Dat mandje is wel op schouderhoogte! Maar deze drukte ervaren wij niet als einde van de rust. Dat zijn de hormoontjes van moeder Sheralyn. Zij verkeert ondanks dat ze vier kittens perfect verzorgt in een zodanige conditie dat haar lijfje kennelijk vindt dat ze nog een keer een nestje zou mogen gaan krijgen. Vinden wij dus niet. Gelukkig blijkt dat de ruim vijf maanden oude Bodiir nog geen idee heeft van wat er met Sheralyn aan de hand is. Net kwam Bodiirtje even langs met zijn speelratje in zijn bek en nu schuift hij, de boef, aan bij Sheralyn om ook een slokje moedermelk te stelen. Dat is niet de bedoeling dus ik heb hem even met een stukje gedroogde kip afgekocht.
Ik houd het stel wel met argusogen in de gaten en wanneer we even geen tijd voor ze hebben dan gaat Bodiir naar boven. Ik heb te vaak van andere fokkers gehoord dat katers extreem jong al kunnen dekken. Echt hevig krols is Sheralyn gelukkig (nog) niet en ik hoop dat het deze keer zo blijft. Ook hoop ik dat ze het droog houdt. Tijdens eerdere krolsheden deed ze namelijk wel eens aan wildplassen. Niet echt leuk in huis. We moeten nu dus weken eerder gaan bedenken wat we met haar willen. Hierna voor een korte periode aan de pil tot ze redelijk spoedig weer een nestje zou mogen krijgen of aan de suprelorin waardoor ze ca. twee jaar hormonaal op rust gaat.
Wie ook erg rustig is, is Orchid. Ze is echt helemaal van de medicijnen af. Echt fantastisch. Vorige week had ze een terugval. Niet met haar maag waar ze al die pillen voor kreeg maar haar blaas speelde even op. Gelukkig was haar leed al na een uurtje geleden en de hele week heeft ze uitstekend gegeten. Ze krijgt wel drie of vier keer per dag een echte vleesmaaltijd en vaak vooraf en tussendoor speciale brokjes voor katten met een spijsverteringsprobleem, Gastro-intestinal van Royal Canin. Ze vindt deze heerlijk en zolang ze voldoende andere voeding binnen krijgt kan het naar mijn idee geen kwaad dat ze kittenbrokjes eet. Sommige kittens van Sheralyn hebben er ook al wat van gegeten.
Waar het nu echt helemaal rustig is, is bij webmaster Victor waar de Z-broeders opgroeiden. Zij wonen nu bij Jan en Marleen. Ik heb hun pagina al bijgewerkt. Het Z-nestje staat nog in de menubalk onder ‘Huidige nestjes’. Eerdaags verhuist dit topic naar ‘Eerdere nestjes’.
De derde volwassen kat van Victor is ook verhuisd. Zie de blog met de titel ‘Vreugde’. De verhuizing van Wiske heeft weinig te maken met vreugde. Noodgedwongen afstand doen van je huisdier, je eigen fokje!, is een drama. Wiske had ook nog eens een hele moeilijke start maar ze boekt dankzij alle liefde en geduld van Chantal en Eric en het meedenken van AnnaMaria wel vooruitgang maar het zal best nog wel een tijd duren voordat ze frank en vrij van de ene schoot naar de andere gaat voor de broodnodige knuffels. Maar uiteindelijk zullen Wiske en haar mensen, én de kippetjes op de boerderij hopelijk ook, vreugde aan elkaar beleven.
Met de vreugde met Jimmie en Jack zit het wel snor. Tante Wiske in de tijdelijke blokhut wegens de verbouwing van de boerderij.
3 december
4G en 5G
Nee, ik heb het niet over mijn nieuwe telefoontje, al doet die het uitstekend. Vooral de camera ervan. In de zijbalk van dit blog en van de nestpagina staan wat videootjes die ik ermee heb opgenomen.
Ik bedoel nu de G’s van de maatregelen tegen de verspreiding van Covid-19. Vooruitlopend op de versoepelingen van de coronamaatregelen van 25 september liep het reproductiegetal direct al weer op. Ik zag dat loslaten toen al niet zitten en ben me gewoon aan de basismaatregelen blijven houden. Wat mág, hóeft niet!
Maar goed nieuws van het RIVM: het R-getal, van 18 november, zit nu voor het eerst weer net onder de 1. Dit betekent dat 100 besmette personen nog maar 99 andere mensen besmetten. De verspreiding van het virus neemt dus iets af. In theorie zou de epidemie op den duur een keer moeten kunnen uitdoven. Er wordt gesteld dat dit het resultaat is van de maatregelen van 2 en 12 november. Ik denk dat dit het resultaat is dat er al zoveel mensen voor een fiks aantal maanden antistoffen hebben (gevaccineerden en de genezen ongevaccineerden) waardoor het virus minder kans krijgt.
Nu maar hopen dat de huidige antistoffen en vaccins ook beschermen tegen de nieuwe variant, de omikron. Feit is helaas dat de zelf verkregen antistoffen van de mensen die eerst de alfaversie hebben doorgemaakt, geen of niet altijd bescherming blijken te geven tegen de deltaversie: mijn buurjongen en zijn vader kregen twee maanden na de alfa al de deltaversie. Gelukkig blijken de antistoffen via de vaccins gebaseerd op alfa wel te beschermen tegen de delta. Nu dus duimen, hopen, bidden etc. dat de vaccins incl. de boosters ook werken tegen de omikron en dat deze variant alleen maar voor een simpele verkoudheid voor alle leeftijdscategorieën zorgt.
Wij waren zo goed als het laatste land waar de vaccinatiecampagne eens een keertje op gang kwam en nu zijn we met het boosteren echt van alle 28 lidstaten van Europa de laatste. Ik kan niet anders zeggen dat ik niet trots ben op dit hoge sukkelgehalte van de leidinggevenden op dit gebied.
Daarbij is het bijzonder pijnlijk te ervaren hoeveel mensen er lak aan hebben dat zij het virus dat ze door hun bewust gekozen gedrag oplopen, willens en wetens verspreiden. Zijn zij zich er dan niet van bewust dat daardoor de zorg totaal ontregeld is geraakt en dat mensen die ook recht hebben op zorg, hun leven lang premies hebben betaald, nu die zorg onthouden wordt? Ik hoop zo dat de scholen een weekje eerder kerstvakantie krijgen zodat de kleinkinderen met de kerst niet met een vers opgepikte versie van het virus hun grootouders met een fatale besmetting opzadelen. Je zal als kind maar moeten leven met de wetenschap dat de knuffel die jij je grootouder gaf een fataal gevolg kreeg. De zelftesten zijn een aardig hulpmiddel maar ze zijn allesbehalve betrouwbaar.
Om het dichtbij huis te houden: met de overvolle IC’s door de ongevaccineerde Covid-patiënten komt mogelijk mijn schoonzusje niet op tijd aan de beurt voor haar operatie tegen kanker. Zij heeft ook recht op zorg!
Gedrag en Gezond verstand.
Door de overvolle ziekenhuizen heeft onze overheid weer moeten besluiten om de horeca nog eerder te laten sluiten. De overheid heeft de plicht om de burgers te beschermen maar in Nederland, met zo’n groot deel van de bevolking met een extreem egocentrische inslag leidt geen enkele maatregel tot iets. Alleen de ondernemers zijn het haasje. Eigenlijk zouden we i.p.v. de 2 en 3 G-maatregelen de 4 en 5 G moeten invoeren: die van Gedrag en Gezond verstand.
Over die stenen in de titel van deze blog: door het vaccin aan te nemen en straks hopelijk ook op tijd die booster heb ik een steen verlegd (naar De Steen van Bram Vermeulen). Dat ik de aangifte tegen Willem Engel heb ondertekend, kan me ook een steen opleveren want die ondertekening is niet anoniem zoals de relschoppers, bedreigers en soortgelijken dat wel zijn. Die Engel gaat over alle mogelijke grenzen heen. Alleen al zijn oproep om het virus zoveel mogelijk te verspreiden! Absoluut walgelijk!
A
Even geen G’s meer. Nu alle aandacht voor ons A-nest. Ze zijn geweldig en ze doen het zo goed. Ze zijn zo leuk in de omgang. Zo heerlijk enthousiast en mensgericht. Het is een groot voorrecht om hun ontwikkeling te mogen volgen.
Moeder Sheralyn had een beetje te vroeg naar mijn smaak besloten dat ze bankhangers moesten worden. Voor hun veiligheid had ik er allemaal mandjes en kleedjes omheen gelegd.
Door het Covid-gedoe kunnen de mensen niet zo vaak op bezoek komen als bij onze eerdere nestjes. Rudolphine liefst iedere week zoals ooit bij hun eerdere Silfescians. Staat de afspraak, heeft ze een verkoudheid opgelopen. Dat is heel zuur. Gelukkig hebben we de webcam op de bank gericht staan en zijn de kittens daar ook vaak te vinden. Al begint het frequente bankhangen wel wat af te nemen. Ze zijn nu al zes weken oud en we vinden ze soms al terug in de grote klimboom op schouderhoogte… Ze mochten ook een proeve van bekwaamheid leveren met het doorslikken van hun ontwormingspilletje. Dat deden ze keurig. En passant ook Bodiirtje ook maar meegenomen. En gewogen. Ons vriendje weegt al drie kilo. Moeder Sheralyn verkeert op het oog in een hele goede conditie en dat maakte ze op de weegschaal ook waar, 3,9 kilo. Geen wonder dat haar lijfje vindt dat ze wel weer een nestje aan zou kunnen. Haar krolsheid is gelukkig bij een hele lichte gebleven.
Alfie Archie Ankylie Aurelia De twee blauwtjes. Wie is wie? Het betere kluifwerk: rauwe kippennekjes.
10 december
Grote zorgen, kleine zorgen, doe ze in de wasmachine. Oeps, dat kan even niet. Er is iets mis met de lagers waardoor ik hem niet meer durf te gebruiken. Begin deze week zou de monteur komen maar dat ging niet door omdat de monteur ziek is geworden. Bijkomend probleem is dat onze kittens zichzelf groot genoeg hebben verklaard om ‘s nachts op bed te slapen… Toen ze hiermee begonnen, waren ze nog niet 100% kattenbakproof… Ongelukjes vallen in de categorie kleine zorgjes maar met een kapotte wasmachine, ligt dit toch wat anders. Maar de lieverdjes hebben zich tot nu toe keurig gedragen. De eerste nacht waren ze nogal druk maar de andere nachten lagen ze na hun spel al te slapen voordat het licht uitging.
Vorige week donderdag werden ze zes weken oud en meestal ontworm ik de kittens dan met Milbemax of met iets met dezelfde werkzame stoffen op die dag. Deze keer liet ik het even op z’n beloop. De kittens ontwikkelden zich zo voorspoedig en mogelijk ben ik altijd te precies met de ontwormingen. Uhum, de volgende dag begon een van de kittens wat te spugen. Dat kende ik nog van de tijd dat we nog niet zulke goede ontwormingsmiddelen hadden. Als de wiedeweerga heb ik iedereen die er voor in aanmerking kwam, dus ook moedertje en Bodiir die nog in de groei is, ontwormd. Natuurlijk ging het spugen nog eventjes door dus ik ben er niet 100% zeker van dat alles erin is gebleven. Dit betekent dat ik ze voor de zekerheid over twaalf dagen nog een keertje ontworm, dus de 15e. Maar ik ben er ook niet 100% zeker van of de ontworming de oorzaak van het spugen was. Het was nl. meestal wat vocht of de melk van Sheralyn. Misschien spelen haar hormonen hierbij een rol want ze was toen licht krolsig. Bodiir reageerde er nauwelijks op en had het zoals gebruikelijk vooral druk met het tutten met de kittens en het stoeien met Sheralyn tot er opeens bij hem een muntje viel en ik heb net op tijd van Sheralyn afplukte. Het is erg jammer dat de hormonen de rust in huis verstoren maar er is ook een grappige kant aan – even later zag ik namelijk dat een van de kijkers op de webcam de actie van Bodiir had gezien. Extraatje van de webcam die gericht staat op de plaats waar de kittens meestal zijn. Dit extraatje is helaas al danig aan het afnemen. We vinden ze inmiddels overal terug. Van de week maakte al een passant in ons straatje een fotootje van Aurelia die schattig op de vensterbank voor zat te zijn.
Zorgen en verdriet
Maar er zijn ook grotere zorgen dan die over de wasmachine en de krolsheid van Sheralyn.
Natuurlijk over corona. Die boostercampagne is toch wel zo slecht georganiseerd. Ze zijn de groep kwetsbaren vergeten die dit voorjaar als eersten met de mensen op hoge leeftijd en de mensen in de zorg waren gevaccineerd. Dit zijn o.a. de jongere mensen met bijv. taaislijmziekte. Zucht. Deze mensen hebben die boosterprik heel hard nodig om hun antistoffen te verhogen zodat ze meer weerstand hebben wanneer ze met de omikronvariant worden besmet. Ik hoop zo dat deze nieuwe en besmettelijker variant echt voor mildere verschijnselen zorgt. Als dat zo is, is er een kans dat de pandemie uiteindelijk eens overgaat in een endemie, als een voor iedereen vrij ongevaarlijke verkoudheid.
Huibert heeft inmiddels een afspraak staan voor de booster maar dankzij ‘de inzet van het leger aan communicatiedeskundigen’ zegt of schrijft ieder contactpersoon op dit gebied iets anders. Het wordt nog spannend of ik als ‘partner van’ ook een booster ga krijgen. Op 11 december werd er in het nieuws gezegd dat jaargang 1954 ook een afspraak mag maken. Jippie! Alleen gaf de website een veiligheidswaarschuwing en de telefoonlijnen waren zodanig overbelast dat de verbinding steeds verbroken werd. Een mogelijke netwerkfout of aanval, stond er te lezen. Er is vast weer een groepering bezig de boel te verzieken, lees de medemens te behoeden voor gezondheidsschade. Tegenstanders van vaccinatie geloven bijv. dat je van een vaccinatie kanker kan krijgen of zelfs in de hel komt. Een paar uur later werd op de radio gezegd dat er een storing op de site van de GGD was.
Nena en Chani
Nena Chani en Xera
Nena heeft inmiddels een respectabele leeftijd behaald. Zij is inmiddels ruim16 jaar en heeft last van haar maagje. Veel spugen en een zeer wisselende eetlust. Ik hoop dat haar vrouwtje Anja wat met mijn tips kan bereiken. Ik zie namelijk wel wat overeenkomsten met de klachten die Nena’s jongere halfzusje Orchid had.
Op de andere foto staan Chani en Xera. Chani is een volle zus van Orchid en haar klachten hebben ook een overeenkomst met die Orchid. Hun dierenarts schrijft wel een maagbeschermer voor! Mijn dierenarts niet. Onze Orchid had al jaren maagklachten en pas nadat ik bij een andere dierenarts medicatie tegen een mogelijke maagzweer kreeg, kwam het weer goed met haar. Het Abessijnse poesje naast haar is Xera, Sheralyns kortharige zusje.
Unagh, Sana en Pablo
Unagh Sana Pablo
En verdriet
Over overleden Silfescians. Freddie en Hilda hebben hun Unagh moeten laten gaan. Unagh is de stammoeder van hun Somalifamilie. Zij is een dochter van Orchid en Maverick.
En verdriet over Sana en Pablo. Sana is een dochter van Tresca en zij woonde bij Wayne en Jill. Daar heeft ze zelfs een keer een nestje gehad. Pablo was haar zoon die nu ook overleden is. Pablo was het huisgenootje van Femke en Koen. Het valt tegenwoordig niet mee om een Somali te krijgen maar door omstandigheden kwamen er een paar beschikbaar en een van deze diertjes komt eerdaags hun harten weer verwarmen.
13 december
Het is uit met de webcampret. Het kattenbankje wordt amper nog gebruikt. Hun aanhankelijk begint steeds duidelijkere vormen aan te nemen. Ze luisterden al heel snel heel goed naar me en nu kiezen ze er bewust voor om voor hun rustmomenten een gezellig plekje uit te zoeken. Wij kijken nu tv en het viertal ligt keurig tussen ons in. Twee in het kleine kittenboompje van KatzenDeko en twee in het zachte mandje erachter in het bijzettafeltje.
Sher zit nu tussen het speelgoed op de bank te wachten tot de kittens daar weer komen spelen.
Ik maak me wel een beetje zorgen over die krolsheid van Sheralyn. Het is totaal anders dan wat we van haar gewend zijn. Als er maar niets met haar baarmoeder aan de hand is.
Archie Alfie Ankylie Aurelia op het schrift waarin ik aantekeningen maak over hun ontwikkeling.
Bezoekers die deze pagina via hun mobiel bekijken, krijgen de rechterzijbalk met fotootjes etc. pas te zien door te blijven scrollen tot voorbij het gedeelte hieronder over het contact opnemen.