Slimme Sher in de hoofdrol

 

Terrasjes
Vorige week donderdag was ik met een vriendin gezellig uit. Wij hadden in een restaurant een tafeltje gekozen waar zoveel mogelijk frisse lucht langs kon komen. Er zijn namelijk veel aanwijzingen dat de evt. besmette aerosolen in de buitenlucht, vergelijkbaar met die van mist en rook, zodanig verwaaien dat die geen hoog risico kunnen vormen. Hoef ik op straat ook niet meer zo vaak en zo lang mijn adem in te houden (zie mijn blog van mei). De bediening van ons restaurant was attent maar wel een tikje te vriendelijk. Zo dichtbij hoefden zij van mij niet te komen.
Na afloop namen we nog even een terrasje en daar was het wel heel erg gezellig: werkelijk niemand lette op een beetje afstand en er werd alsof er geen corona bestaat, begroet en geknuffeld. Toen ik zei dat dit me wel jaloers maakte, ontkwam ik er ook niet aan: ik kreeg spontaan mijn hug. Heel lief en hartelijk maar voorlopig niet meer voor herhaling vatbaar. Niemand kan immers van zichzelf stellen dat hij niet besmettelijk is en een ander besmetten is nog erger dan het zelf krijgen. Bang zijn voor een nieuwe besmettingsgolf hoeft niet meer – die komt! 22 juli. De actualiteit heeft me ingehaald: het loopt helaas al flink uit de hand.

Drinkwater
Dat mensen het spoor bijster raken over wat wel en niet mag, is begrijpelijk. Dat men de beperkingen zat is, is dat ook. Daarbij komt dat er veel onduidelijkheid is over de beperkingen. De actiegroep Viruswaanzin en alle complottheorieën helpen ook niet. Ik zei vroeger wel eens voor de grap dat er iets in het drinkwater moest zitten waardoor er zoveel domheid onder de mensheid kon heersen. Laat dit toch op waarheid berusten! Lood (van oude loden leidingen) in het drinkwater heeft wetenschappelijk bewezen een negatief effect op de intelligentie.
De mensheid blijkt helaas niet voldoende intelligent of sociaal voor de intelligente lockdown. Men bedenkt of gelooft allerlei smoesjes. De sterkste was wel van een man die veel te dicht bij de buiten bij een winkel wachtende Huibert ging staan: hij wist zeker dat het virus niet bestond! Deze week kreeg ik zelfs een doorstuurbericht op Messenger dat de WHO én alle virologen er naast zaten: het virus is een bacterie; met antibiotica is iedereen binnen een dag weer gezond dus niets geen beperkingen meer en gáán met die economie!
Iedereen buitenshuis aan de mondkapjes, zodat men er doorlopend op geattendeerd wordt dat je je aan de maatregelen moet houden, zie ik helaas als de enige oplossing om nieuwe lockdowns te voorkomen.

Een hele lange inleiding maar via de corona-ellende kom ik weer terug bij de katten.

Met al onze dieren inclusief de overduidelijk drachtige Sher én onszelf gaat het allemaal prima. (22 juli: Had ik moeten afkloppen want Polly heeft nu een blessure). Onze heerlijke Maverick zit op dit moment spinnend naast me.
De kleine Wies is een tikje aan het overwerkt raken want ze heeft het erg druk met het besluipen van alle zomerse zwarte zoemers en de wespen en bijen op onze bloemen in de tuin. Gelukkig maakt ze wel onderscheid tussen de soorten: de zwarte zoemers vormen af en toe een smakelijk eiwitrijk hapje voor haar maar op de geel-zwart gestreepte zoemers voert ze alleen schijnaanvalletjes uit. Die blijkt ze gelukkig na die ene aanvaring te respecteren.

Dakloos
Wij zitten dus niet in de problemen. Maar door de enorme recessie raken veel mensen hun inkomen kwijt en een vriendin van ons zoekt daarom dringend (een) logeeradres(jes) voor haar vijf Somalietjes op leeftijd (14 t/m 19 jaar). Vier poezen en een oude kater opvangen, lijkt me heel moeilijk maar in twee groepjes of drie lukt het vast beter. Ik heb mijn hoop gevestigd op mensen die bijv. recent hun laatste kat hebben verloren en tijdens het wachten op een nieuwe Somali deze katten tijdelijk als logés kunnen opvangen. Het gaat om de kater Tango van 19 en de poezen Saki met haar twee dochters Jewel en Figmet en Wasabi. (2 augustus) Het is gelukt!!!)

Voor wie het kleinschaliger wil aanpakken: in Amsterdam woont de mooie zilveren kater Victor die ook nieuw adresje nodig heeft. De reden is dat er spanningen zijn tussen hem en zijn zoon. Victor is nu hormonaal neutraal (hij staat op de suprelorin, net zoals onze Zagato, Jack, Elfie en Sher hebben gehad). Na verloop van tijd wordt hij weer hormonaal actief en dan zou hij nog een keer voor zeer welkom nageslacht kunnen zorgen. Ik sta dan met Tinka, Wiesje en haar zusje Wiske én zelfs Sher en haar dochter Nicky vooraan in de rij. Het is namelijk onmogelijk om nog ergens een dekking van een zilveren kater te krijgen. Het doet me zo’n pijn dat de zilver Somali aan het verdwijnen is: mijn levenswerk! Vanaf 1983 heb ik mijn best gedaan om de zilveren familielijnen uit te bouwen maar door de extreme fokrestricties tegenwoordig kunnen goedwillende zilverfokkers mij niet eens meer een zilveren kater uit mijn eigen lijnen terugverkopen.
De lieve Victor hoeft al die poezen trouwens niet te dekken; contractueel mag hij namelijk nog maar twee nestjes verwekken maar om de eventuele overlast voor zijn nieuwe mensen te beperken is het wel zo fijn dat er vijf mogelijke kandidaten zijn waardoor er dan niet zo lang gewacht hoeft te worden tot er eentje krols is wanneer de suprelorin is uitgewerkt. Hij is nooit een echte sproeier geweest dus er is een goede kans dat hij amper overlast zal veroorzaken.
Het is dat wij in onze huidige groep geen volwassen kat kunnen opnemen want anders woonde deze zilveren vriend hier al lang. Extra leuk te weten is dat Victor onze zilveren stamouders Tamara en Sigismund en ook bijv. The Fonz (ver weg) in zijn afstamming heeft.

Orchid
In mijn vorige blogs had ik geschreven dat Orchid een paar keer bloed in haar urine had. Deze maand is het ook weer een keer gebeurd. Deze keer zag ik al dat ze problemen had voordat er bloed bij kwam kijken. De oorzaak van dit blaasprobleem is niet eenvoudig te achterhalen. Het is niet bacterieel en er speelt geen blaasgruis, een soort steriele blaasontsteking dus. Ik zag haar naar de kattenbak gaan in de kattenkamer en ze bleef veel te lang zitten. Ik heb haar urine bekeken en daar zat nog geen bloedspoortje in. Pas toen ze bleef persen, kwam het wel.
Gelukkig was het leed, dus de pijn en het persgedrag, heel snel verdwenen na een pilletje Onsior en wat afleiding. Heel af en toe geef ik haar een achtste deel van een tabletje Mirtazapine om haar eetlust te verbeteren. Dit werkt ook heel snel en doet haar enorm goed. Ze voelt overduidelijk zwaarder aan wanneer ik haar in mijn armen heb. De eerste uren na zo’n pilletje heeft Orchid wat onrustig gedrag alleen laatst miste ik dit veranderde gedrag na het pilletje. Wij dachten eventjes dat deze bijwerking mogelijk in de loop van de tijd zou afnemen maar dat bleek niet het geval. Dat pilletje in een kleine doorzichtige capsule moet in haar kraag geplakt hebben gezeten en ‘s avonds vond ik dat boven. Op 15 juli gaf ik haar weer een capsule. Ook toen ontbrak de bekende reactie. Even later ontdekte Huibert de capsule die geplakt aan een keukenkastje zat. Mijn nagels waren ook veel te lang en omdat ik bang was dat ik haar pijn zou doen, ging het pilletje geven niet zoals we dat gewend zijn. Ze heeft 1,5 maand goed gefunctioneerd op 1 (8 keer ⅛) tabletje Mirtzapine. Haar eerste dosering kreeg ze namelijk op 29 mei.
Dat mijn nagels zo lang waren, kwam doordat ik de gang naar de nagelsalon wilde uitstellen tot ik uitslag had van de foto van mijn in mei geopereerde vinger. Tot die tijd moest ik heel voorzichtig zijn met die vinger. Helaas bleek vorige week dat de botgroei om de schroef in het gewricht heen nog niet goed was dus we moeten nog een maand langer wachten. De dames van de nagelsalon zijn niet altijd even zachtzinnig dus ik heb ze nu zelf ingekort.

Mazzeltjes

Onlangs bleek dat de voedseldroger voor het vlees voor onze menagerie stuk was. Zo oud was hij nog niet eens. Direct via internet een nieuwe gekocht die per kerende post bezorgd werd. Gelukkig want ze kunnen niet zonder hun knapperige kipfiletsnacks. Deze is hetzelfde model als onze allereerste die echt jaren dienst had gedaan. Ondertussen gaf onze kookplaat ook nog de geest. Voor 180 euro wilde Wirlpool wel een monteur langs sturen maar voor dat geld kregen we niet de garantie dat ze hem weer aan de praat kregen. Lang leve Google. Huibert vond wat informatie naar aanleiding van de foutmelding. Eentje klonk wel nuttig: uitzetten en even rommelen aan de bedrading… Dat was het! 180 euro verdiend.
Omdat dit naar meer smaakte, haalde Huibert de kapotte droger uit elkaar, zette de stofzuiger op het motortje onderin waar allemaal gruis in bleek te zitten. En die deed het daarna ook weer. Weer wat geleerd; nooit meer een voedseldroger kopen waarvan het motortje onderin zit.

Tegendienstje
Deze had ik via de site van Catmoneo bij Bol.Com willen bestellen maar in dit geval kon ik bij Amazon veel beter slagen. Voor 22.36 inclusief porto kon ik deze krijgen. Catmoneo is van Marilyn en ik ben een grote fan van haar. Zij schrijft hele interessante en leerzame blogs over de voeding voor katten. Daar kan een mens nooit genoeg over weten dus ik lees haar blogs zo veel mogelijk. Al haar uitzoekerij en informatie krijgen kattenverzorgers helemaal gratis. Het enige wat ze als tegendienstje op prijs stelt is dat je wanneer je toch wat bij Zooplus of Bol.com bestelt dat je dat dan via haar website doet. Kleine moeite toch? Eerdaags ga ik me weer uitleven bij Zooplus dus die schade halen we weer in.

Arme Polly
Polly zag dat Huibert gistermiddag de tuin inging en stoof overhaast overeind om met hem mee te kunnen gaan voordat de deur vanwege de zomers bromvliegen weer dicht zou gaan. Gleed ze toch uit over onze voor haar inderdaad te gladde vloer! Ze slaakte een fikse piep maar krabbelde overeind en ging mee de tuin in. Helaas hinkt ze nu nog… In beweging blijven lijkt nu de beste aanpak. Pijnstillers lijkt ze niet nodig te hebben en die zouden ook forceren kunnen veroorzaken. Ze krijgt nu wat frequenter kleinere wandelingetjes. Morgen als het nodig is maar naar tante dokter.

Naar het noorden
Onlangs belandde mijn zusje na een ongelukkige val met haar fiets in het ziekenhuis. Het liet zich in het begin heel ernstig aanzien maar nu, een dag of tien verder, lijkt het echt de goede kant op te gaan. Vrijdag wippen we voor een heel kort bezoekje even bij haar aan. Ik heb haar al aan de telefoon gehad en ze klonk zoals ze hoorde te klinken!
Aansluitend gaan we bij zwager en schoonzus Arnold en Ria op bezoek; eindelijk Umione weer eens in mijn armen nemen. Ik hoop zo dat de lieve meid door ons bezoek niet al te erg in de war raakt. Somali’s zijn zo aanhankelijk en zeker diertjes die  tot hun volwassenheid bij ons hebben gewoond, vergeten hun eerste mensen nooit en dit kan bij vooral het eerste bezoek tot verwarring leiden.
Daarna nog even langs bij eveneens zwager en schoonzus Teun en Nellie en dan is het schluss met het langer wegblijven omdat dan alle aandacht voor Shers komende bevalling zal zijn.

Sher aan de wandel
De keren dat wij dachten dat Wiesje kwijt was, was de paniek groot. Die herinneringen staan me nog helder voor de geest. Gelukkig bleek ze beide keren gewoon in huis te zijn. We zijn zo gewend dat wanneer ze geroepen worden, dat ze op een holletje aan komt rennen.
Deze keer was het Sher die me goed te pakken had. Omdat er helaas een conflict bestaat tussen Bashiir en Shabanou leeft ons zestal in twee groepjes. Sher en Bashiir en Shabanou en Orchid. Maverick en Wiesje zijn de vrije vogels die zelf mogen bepalen waar ze willen zijn. In de huiskamer, keuken en tuin of boven in twee kamers met het dakterras. Een tijdje geleden hadden we weer een buurtbarbecue voor ons huis en toen ik even tussendoor wat kwam halen of wegbrengen, bleek Sher in de huiskamer te zijn terwijl ze boven had moeten zijn. Ik vond mezelf heel stom dat ik een ruilfout had gemaakt. Gelukkig was er geen conflict ontstaan. Kort daarna gebeurde dit weer terwijl ik zeker wist dat ik de overloopdeur achter haar had gesloten. Ik ging op verkenning uit en ontdekte het euvel: er was een opening in het kattennet over het dakterras. Er hing zelfs nog een plukje van haar vacht aan een randje.
Ik maakte alles dicht met tyraps/kabelbinders en dacht dat de klus geklaard was… Driemaal is scheepsrecht: de volgende dag was Sher weer in het groepje waar ze niet in hoorde en ik vond in een plooi een gigantisch grote kier. Die moet er al vanaf het begin in hebben gezeten. Ik wist niet meer precies wanneer we het dakterras al voor de katten is ingericht maar even zoeken in mijn oude foto’s leverde het antwoord: we hebben dit terras in juni 2013 afgezet. Het laatste loodje woog blijkbaar een beetje zwaar waardoor ik toen wat slordig ben geweest: even later moest ik namelijk met de ambulance naar het ziekenhuis omdat was over mijn grens was gegaan (ik heb helaas een beperkte hartfunctie). De katten zijn zo lief geweest om mijn fout al die jaren niet op te merken.

Ik heb de door Sher ontdekte kier met zeker tien tyraps vastgezet en haar geobserveerd toen ze weer het terras op mocht. Ze ging meteen weer naar die plek toe. Duwde op verschillende plekken met haar neusje en toen ze geen opening vond, gaf ze het gewoon op. Het is ook nooit haar bedoeling geweest om weg te lopen. Daar is ze doodsimpel veel te aanhankelijk voor. Haar avontuurlijke geest kon de verleiding niet weerstaan en daarom sprong ze al die keren de tuin in en ging via de luikje weer naar binnen.

Dzjeedie (= grootmoeder van Shabanou) is inmiddels behoorlijk op leeftijd (17 jaar) en woont in Bloemendaal, was ook zeer avontuurlijk. Haar route was vanuit de tuin over de tuinmuur, over het schuur-en keukendak waar ik haar dan opwachtte en via de balkondeur weer binnenliet. Gelukkig heeft nooit een van onze toenmalige katten gezien hoe ze het aanpakte want dan zouden we onze hele tuin moeten overdekken.