Tijdelijke juichstemming

De afgelopen dagen ging het met Fonzie alleen maar achteruit maar… een uurtje geleden heeft Fonzie, zeer waarschijnlijk dankzij de aangepaste medicatie, zich voor zijn doen klem gegeten aan rundvlees, stukje kuiken, brokjes, wat diepvries Prins. We zijn helemaal in een juichstemming. We waren inmiddels goed wanhopig en hij wilde alleen nog maar ‘s morgens wat (brokjes) eten en verder de hele dag niets meer m.u.v. wat water. En dat al voor de zoveelste dag. Het vloeibare goedje dwangvoederen was echt heel naar voor hem en dan vraag je je wel af wanneer het nog eerlijk is en wanneer je moet stoppen. Er is helaas niet veel meer van onze kanjer over. Drie punt twee kilo net met z’n volle buikje. Dat hij vannacht niet meer in mijn armen sliep was een veeg teken en toen ze op de radio ook nog Vaya Con Dios (een nummer dat wij ooit hebben gekozen als herinnering aan de jong overleden Valentijn) draaiden, werd het wel heel erg moeilijk. Als wanhoopsoffensief heb ik ervoor gekozen een pijnstiller te geven. Tolfedine, niet echt goed voor zijn nieren maar het is nu toch erop of eronder. Maar nu dit zo aanslaat kan ik misschien overschakelen naar het minder schadelijke maar vloeibare Metacam. De dierenartsen zijn vanwege de kerstvakantie niet optimaal bereikbaar en dat resulteerde in hier middeltje a halen, daar middeltje b en het speciale ontwormingsmiddel wat ik per se voor hem wilde hebben, was in de hele regio bij de bereikbare praktijken niet op voorraad. Gelukkig had een praktijk in Castricum het wel. Het zal me niet meer gebeuren dat ik dit middel (Banminth) niet meer zelf op voorraad heb. De mensen van de dierenartspraktijken die wel open waren, deden erg hun best om mee te denken en te helpen. Niet alleen kreeg ik van een praktijk waar ik gisteren één aanvullend tabletje kwam halen die gratis mee maar ik kreeg ook van twee andere praktijken een hele verzameling proefzakjes mee om maar te proberen hem aan het eten te krijgen. Fonzie wilde sinds een paar dagen ook helemaal niet meer beneden komen maar wie zat er op mijn schoot terwijl ik dit tikte? The Fonz. En toen we naar een film keken, zat hij ook weer lekker bij me. Daarna weer wat gegeten. Niet teveel maar het zou prachtig zijn wanneer hij weer wat vlees op zijn botjes zou krijgen. Eerder was hij wat te zwaar en woog hij 4.3 kilo. In oktober 4 kilo en dat stond hem perfect. Ik wil meteen even van de gelegenheid gebruik maken om iedereen te bedanken voor alle blijken van meeleven (hier, privé en via de telefoon). Wie weet kan Fonzie nog herstellen. Aan al het meeleven, duimen draaien en de brandende kaarsjes zal het niet liggen.

Wel maak ik me nu zorgen om Juultje. Je zou haast gaan denken dat ze teveel energie in Fonzie heeft gestoken. Ze had gisteren natte oogjes. Dat is nu weer over maar ze eet niet genoeg, trekt zich teveel terug en komt niet wanneer ik haar roep. Ondertussen maken we hier gelukkig ook wel pret. Met die kersttakken o.a. De lieve zoete brave Tresca kreeg het als – tot nu toe – enige voor elkaar om de verzwaarde vaas omver te krijgen. Je neemt gewoon zo’n kerstballetje in je bek en je springt ermee omlaag. Ik vind er steeds meer her en der in de kamer. Daar waren ze ook voor bedoeld!

Door de site te gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten