Dankbaar

De uitslag
Van de faculteit Diergeneeskunde. Alles is gewoon goed bij Sher. Het uitstrijkje gaf niets afwijkends aan en op de echo waren ook alleen gezonde organen te zien. Tel daarbij haar perfecte gedrag tijdens al deze onderzoeken – de ideale situatie voor dat zo gewenste nestje van Sher en Bodiir.
Dat Sher in een perfecte conditie verkeert, kan ik als leek ook wel zien maar ik kan niet ín haar lijfje kijken. Van zwangerschappen bij de mens is bekend dat een voor de vrouw ongevaarlijke bacterie dodelijk kan zijn voor de baby. We hebben geen idee wat de oorzaak was dat het mis ging met Cantorowitz en Coopertje. Er speelde een bindweefselprobleem. Dat moet iets heel zeldzaams zijn want ik had er nog nooit van gehoord of meegemaakt en er zijn hier de afgelopen decennia heel wat nestjes geboren.
Bij het eerste kitten was tijdens de bevalling een oortje een beetje ingescheurd. Iets wat ik nooit eerder had meegemaakt en bij de geboorte van Coopertje bleek dat de navelstreng heel kwetsbaar was. Die scheurde zomaar af. Een navelstreng hoort taai te zijn. Maar dit kitten had wel een volkomen normale huid en zag er drie weken lang echt normaal uit. Feit is dat we mogelijk echte informatie hadden kunnen krijgen wanneer ik hem had laten onderzoeken maar ik kon het op dat moment niet opbrengen om de overleden Coopertje voor sectie naar Utrecht te brengen.

Bijkomende zorg was dat het soms gebeurt dat door een infectie bij de poes de dekkater besmet kan raken en dat die infectie dan als een soort soa aan een volgende poes kan worden doorgeven. Gelukkig is duidelijk dat bij de dekking van Sher dit niet is gebeurd want na haar nestje is Gio nog vader geworden van twee andere gezonde nestjes. Goede hoop dus dat Bodiir ook als dekkater voor voldoende nakomelingen mag gaan zorgen. Maar dan moet hij zich wel gaan gedragen! De hormoontjes spelen af en toe bij hem op en dan wil hij met iedereen ruzie maken. Harmonie in huis is het allerbelangrijkste dus de kans is aanwezig dat zijn carrière als dekkater een hele korte kan zijn.

17 november
Het is inmiddels traditie dat ik op de 17e memoreer dat ooit op deze datum ons eerste nestje geboren is. Nog een jaartje en dan hebben we een heus jubileum. Onze eerste dame van dit ras was Shirezah en zij was geboren in 1982 en op 17 november beviel zij van haar eerste nestje. Ik zie me nog alle kattenboeken opengeslagen liggen op de bank terwijl Shirezah zelf alles onder controle had en probleemloos van haar vierling beviel.

De show in Beverwijk
Afgelopen zondag was ik met Sheralyn, xxx-nakomeling van Shirezah, en Bodiir, idem-nakomeling van Tamara op de show. We hadden het geluk dat het een dubbelshow was. Dan worden de dieren twee keer gekeurd en hebben ze twee keer een kans om een certificaat te behalen. Sheralyn had aan ééntje voldoende. Zij mag nu kampioen voor haar naam zetten en heeft alweer een CACIB voor de internationale titel. Bodiir won twee CAC’s en is nu ook kampioen.
Tegenwoordig show ik onze katten in een sturdi. De tentoonstellingscommissie heeft daardoor veel minder werk en aangezien dit allemaal liefdewerk oud papier is, vind ik het prima maar ik vond de show met de eerdere grote kooien veel beter. Bezoekers kunnen nu door het glanzende plastic amper de katten zien en de hangmandjes in de sturdi zijn het ook niet. Niet dat er nog zoveel bezoekers langskomen. Dat het uitgestorven was in coronatijd was logisch maar ik denk dat door die periode de mensen die informatie over bepaalde rassen zoeken hun informatie vinden via internet. Echt druk was het dus niet.
Ondanks dat bij Bodiir af en toe de hormoontjes danig opspelen was zijn gedrag zondag super. Eerdere keren was ik ook heel tevreden over hem maar ik voelde dat hij best wel wat onder de indruk was maar deze keer was daar niets van te merken. Hij had het prima naar zijn zin. In de showsturdi, tijdens het kammen en bij de keurmeesters. Sheralyn startte uitstekend maar schrok toen de omroepinstallatie voor de eerste keer werd gebruikt. Zij voelde zich het prettigst wanneer zij zich af en toe onder een kleedje kon verstoppen. Ze hebben allebei mooie keurrapportjes gekregen en ik ben vooral heel blij met de opmerkingen over hun lieve gedrag. Richard was er ook. Met Gio, de vader van onze laatste nestjes, en met de kleine dappere Boudica. Die gedroeg zich echt super! En wat heeft ze een mooi fijn koppie! Ik ben wel heel erg benieuwd hoe haar kleur zich gaat ontwikkelen. Haar basisvacht is nog zo licht van kleur dat een zilvertje er jaloers op mag zijn en dat met twee ouders met een goede warme kleur.

De eerste foto is een voorbeeld van de vroegere showkooien. Meestal hadden twee katten samen een dubbele kooi dus ook alle ruimte. Maverick werd op deze show geshowd als veteraan en Sher als volwassen poes. De andere foto’s zijn van afgelopen zondag. Ik ben heel trots op het gedrag van Boudica die toen precies zes maanden oud was. We hadden een hele leuke steward bij de eerste keurmeester en zij maakte de foto van ons toen wij met vader Gio, dochter Boudica en moeder Sheralyn op onze beurt aan het wachten waren. De laatste foto is van de inmiddels gecastreerde Gio. Ik ben heel benieuwd hoe zijn vacht zich gaat ontwikkelen.

19 november
Dankbaar
Tegenwoordig moet ik even om me heen kijken om te weten waar ons lieve hondje Polly ligt. Ze heeft verschillende hoekjes in de huiskamer compleet met kussens en kleedjes maar ze ligt ook graag bij mijn stoel in de voorkamer. Als ze daar lag, hoefde ik me de laatste jaren niet af te vragen waar Polly was want dat rook ik wel. Daarbij kwamen ook nog de nodige darmgassen wat e.e.a. niet zo aangenaam maakte. Maar we houden van elkaar dus… Onze buurtjes hebben ook een hond op leeftijd en die kan ook zodanig stinken dat ze dan maar wat vroeger naar bed gaan 🙂
Maar met onze Pol ging het de laatste tijd steeds slechter. Zo erg zelfs dat ze de maximale medicatie tegen de jeuk kreeg en zelfs aan de pijnstilling moest. De dierenarts stelde voor om Polly andere medicatie te geven: aan de cortisonen. Wat bleek dit een verademing. De kuur is inmiddels zorgvuldig afgebouwd – heel belangrijk bij dit type medicijnen – en ons hondje is nog steeds jeukvrij. Én pijnvrij op soms een klein hinkje na én tot onze grote verbazing absoluut stankvrij! Wat een feest! De laatste keren waste ik haar in de hondenwasserette van onze dierenwinkel al zonder shampoo in de hoop dat dit zou helpen maar de arme meid had dus ‘gewoon’ last van ontstekingen. Dat dit ook effect had op haar darmen, had ik nooit verwacht. Een mens blijft leren. Zeer waarschijnlijk is de oorzaak van alle ellende een doodsimpele vlo geweest. Een maand geleden heb ik er eentje gevonden en de meeste (ik had niet genoeg in huis) dieren toen met Stronghold behandeld. Na die ene vlo – zonder enig strontje trouwens – heb ik nergens meer onraad op dit gebied kunnen detecteren.
Één enkele vlooienbeet kan voor minstens een maand ellende zorgen bij een allergisch dier. Wat is het toch een zegen dat wij voor onze dieren toegang hebben tot zulke goede medische mogelijkheden. Shabanou is nu ook al wekenlang korstjesvrij.
Voor onze Djinny van vroeger hadden we dit nog niet. Als er een vlo in huis was, kon je niet anders dan stofzuigen, stofzuigen, kammen, kammen en anti-vlooienpoeder en -bandjes die amper werkten, gebruiken. Ik zie nog onze Djinny met zijn beschadigde vacht en ontstoken huid hoog op de kast zitten. Daar zat hij niet voor de lol maar omdat hij er dood mee aan was met de jeuk. Ons vriendje had cortisonen moeten krijgen! Maar die kreeg hij niet. Alleen ‘kilo’s’ homeopathische korreltjes, druppeltjes etc. omdat wij toen een homeopathisch werkende dierenarts hadden en ik niet beter wist. Wat heeft dit ons vriendje veel kwaliteit van leven gekost want in die tijd was het gebruikelijk dat je de laatste vlo toch nooit ving 🙁 Wat kan een mens dankbaar zijn voor de mogelijkheden die we nu allemaal hebben!

24 november
Ik moet vaker een hele positieve titel voor een blog kiezen 🙂 Ik grossier nu in dankbaarheden. Ik wist niet wat ik hoorde op de radio. De pensioenen gaan omhoog. Huiberts pensioen is al vanaf de eerste dag in 2010 nooit geïndexeerd en dat met al die stijgende prijzen. Maar als je de prijzen in de supermarkt ziet, een ongunstig energiecontract hebt en daaroverheen weet hebt van de toenemende inflatie dan is die toegezegde best royale tien procent verhoging voor veel ouderen slechts een druppel op een gloeiende plaat. Ik ben zo dankbaar dat wij gunstiger zitten.
Ik ben ook zo dankbaar voor de warmte in huis. Die infraroodpanelen zijn ideaal. Zelfs met 18 graden in de huiskamer heb ik het af en toe bloedheet en doe ik hem uit. Met 19 of zelfs 19,5 graden cv-warmte had ik het koud. Maar bij ieder besef van dankbaarheid, onze dieren zien genieten van hun eten, elkaar, de warmte etc. dan kan ik de gedachte aan alle ellende die dat gedrocht van een Poetin met zijn tuig de mensen in Oekraïne aandoet. Ik vind dat hij er echt op uit is om die mensen daar deze winter te laten doodvriezen. Net zoals de nazi’s dat hier in 1944/45 deden. Na de hongerwinter bij hun terugtocht nog even alles stelen en vernielen wat maar mogelijk was zoals de dijk van de Wieringermeer waar mijn familie toen woonde. En dan durft Poetin de Oekrainers voor nazi’s uit te maken. Het ‘Wat je zegt, ben je zelf’ gaat overduidelijk voor hem en zijn adepten op.

Af en toe is/was het dringen voor het warmteplaatje. Het nieuwe lijkt er voor ze af te zijn. Op dit moment ligt alleen Sheralyn er in het grijze mandje en Polly achter mijn stoel.

Wrang
Maar niet alles gaat naar wens. Ik kan wel heel erg graag een zilveren dochter van Sher en Bodiir wensen maar Sher ziet in Bodiir niet de ideale vader daarvoor. Ze is nu krols maar ze is echt niet van plan om met hem in zee te gaan. Het beeld wat ik heb van die mogelijke zilveren dochter van Bodiir en Sher komt aardig overeen met hoe ik me een zilver Somali voorstelde toen de fokster van onze eerste twee poezen me in 1982 uitlegde dat het mogelijk was om deze variëteit te kunnen gaan fokken.
Maar dit is een luxeprobleem. Met geduld en vooral liefde is er alle kans dat het wel goed komt. Dat een volwassen poes een jongste bediende die toevallig dekkater wordt niet voor de ideale partner wordt gezien is geen onbekend probleem. Poezen hebben liever een kater die onbekend is. Deze voorkeur is vast iets instinctiefs om inteelt tegen te gaan. Bodiir is hier opgegroeid en dat voelt als familie. Ooit hadden we hetzelfde probleem met de mooie Elvira en de even mooie onverwante maar hier ook opgegroeide Fonzie. Elvira zag hem absoluut niet zitten en zocht haar heil bij onze castraatkaters. Uiteindelijk is het The Fonz gelukt toen Elvira zo hevig krols was dat ze verzuimde achterom te kijken. Kwaad dat ze was toen ze door had dat het The Fonz was! Maar het werd wel een prachtig nest met o.a. de geweldige Kelly Kathleen. Zonder dat nestje van toen hadden we nu geen Bodiir kunnen hebben.

Helaas is er iets helemaal misgegaan tussen Wiesje en haar dochter Yfke. Deze poesjes waren juist zo gelukkig met elkaar, de honden en hun mensen. Op een gegeven moment was er een harde bons en bleek dat de poezen panisch voor elkaar waren en dat duurt tot op de dag van vandaag. Monique is druk bezig met wensessies om Wiesje en Yfke duidelijk te maken dat er alleen een misverstand was en dat ze niet bang voor elkaar hoeven te zijn. Helaas zijn katten op dit punt lastig te overtuigen.
Iets soortgelijks is ooit Ainstain en Valentino overkomen. Toen dit net enigszins de goede kant op ging, bleek dat Ainstain ernstig nierfalen had. Helaas moesten Nico en Myra onlangs besluiten om hun grote vriend te laten inslapen. Ainstain, zoon van Tresca en Maverick, had deze maand veertien jaar geworden. Zo triest voor Nico en Myra om na hun Angelina, zijn zusje, nu ook hun Ainstain te moeten missen. Gisteren, 27 november, op hun geboortedag, is hun as uitgestrooid over hun favoriete plekjes in de tuin.

Jeugdfoto van Kelly Kathleen, de dochter van The Fonz en Elvira; Yfke en haar moeder Wiesje kort voor het misverstand en Nico en Myra’s broer en zus Ainstain en Angelina.

Nieuwtjes
Corona

Over corona vooral goed nieuws. Onlangs was het de 1000ste dag van deze pandemie. De najaarspiek is al achter de rug en de vaccins werken zodanig goed dat de meeste mensen niet in de ziekenhuizen belanden. De meesten. Helaas geldt dit niet voor de kwetsbaren door hun leeftijd waardoor de vaccins minder goed kunnen beschermen en de mensen met een immuniteitsprobleem door bijv. een donororgaan of een bestaande ernstige ziekte. Vergeleken met de arme mensen in China hebben wij weinig te klagen. Daar zijn zulke strenge maatregelen dat daar mogelijk? het virus minder heeft kunnen muteren en zij zitten nog met de gevaarlijke varianten en echt verschrikkelijk zware lockdowns. Daarmee vergeleken waren onze beperkingen voor het goede doel (de gezondheid van de kwetsbaren) van een totaal andere orde.
Ik zag laatst een tv-programma over hoe de pestbacil ooit wereldwijd heeft huisgehouden. Niet alleen duurde het eeuwenlang maar het aantal doden bij de toenmalige kleine bevolking was heel groot. En natuurlijk moest er weer een zondebok worden gevonden en geofferd. Onder invloed van de complottheorieën werden voor de zoveelste keer in de geschiedenis de Joden weer de klos: massale moordpartijen. De pest werd er alleen niet minder door. Het werd in dit programma niet genoemd maar ik heb eens gelezen dat door het uitmoorden van de huiskat (ook weer onder invloed van complottheorieën) de ratten meer vrij spel kregen en dit type knaagdieren bleek juist de met de pestbacil besmette vlooien te verspreiden. Net als het coronavirus maakt de pestbacil nog steeds slachtoffers maar de mensen in de rijkere landen kunnen de infectie eenvoudig met antibiotica bestrijden.
Umione
Op de dag dat de eerste lockdown werd afgekondigd, waren wij in Den Helder om Umione weg te brengen. Daarna zijn we daar door de beperkingen heel lang niet meer geweest en daarna lukte het me dan ook amper om Meinie in mijn armen te krijgen. Gisteren waren we daar weer en deze keer heb ik Polly heel strak aan de lijn bij me gehouden zodat ze niet zou schrikken. Missie gelukt! We hebben kunnen knuffelen. Umione had een suprelorinstaafje om haar hormonen tot rust te brengen en dat heeft heel goed gewerkt. Pas onlangs, dus na bijna drie jaar, bleek het uitgewerkt. Op 5 december wordt ze geopereerd: het beste voor een kat voor een lang, gelukkig en gezond leven.
De wereld
Stikstof blijft nog steeds de gemoederen verhitten. Zo jammer dat zoveel mensen ontkennen dat de uitstoot voor ons kleine landje veel te groot is en de gevolgen daarvan niet willen inzien. De energiecrisis helpt hierbij ook niet bepaald. De lucht hier in de binnenstad is af en toe om te snijden: er wordt zoveel hout (= biomassa – stikstof, fijnstof) gestookt. Ik ben er helaas gevoelig voor maar niet zo erg als mensen met astma en andere luchtwegproblemen die dan niet meer naar buiten kunnen. Wij hebben ooit (beginjaren tachtig) een open haard gehad maar voordat hij werd aangesloten, werd bekend dat hout stoken zure regen (bleken dus de stikstofverbindingen te zijn) veroorzaakt. We hebben hem dus weggedaan. Omdat we zo min mogelijk fossiele grondstoffen willen gebruiken hebben wij nu als bijverwarming infraroodplaatjes in gebruik. In aanschaf zijn deze niet echt duur. Goed gedroogd hout is ook niet gratis. Vergeleken met gas stoken is elektriciteitsgebruik van een leverancier die alleen groene stroom levert, stukken minder schadelijk voor de aarde en de medemens. Ik ben alleen wel heel benieuwd hoe ons nieuwe maandoverzicht eruit zal zien.
Oekraïne
Ik heb de grootste bewondering voor de Oekraïners. Zo dapper! Maar ze hebben ook geen keuze. Als ze zich overgeven, worden ze uitgemoord. Dat heeft de geschiedenis ze wel geleerd. In 1932/1933 heeft Stalin miljoenen Oekrainers door hongersnood vermoord. Nu proberen ze het door ze te laten doodvriezen. De Russen richten zich vooral op burgerdoelen en het uitschakelen van de nutsvoorzieningen zoals elektriciteit en water maar met hard werken weten de technici de elektriciteit en verwarming steeds weer in grote lijnen te herstellen. Het is hoog tijd om weer te informeren hoe het met Iriska (dochter van Zagato) en haar mensen daar gaat maar ik durf haast niet. Ik ben bang om slecht nieuws te krijgen of om juist geen contact te kunnen krijgen.
Ik kan er niet bij dat er mensen zijn die deze moordpartij op een volk toejuichen. En dat zulke mensen tussen mijn Facebookvrienden zitten! Van een enkeling dacht ik negen maanden geleden dat die mening een tijdelijke dwaling was maar bij deze ‘vriend’ is het echt. Dat wordt dus einde Facebookvriendschap.
Het is opvallend hoe goed de gevluchte Oekraïners in de Nederlandse samenleving hun weg weten te vinden. Velen leren de taal in een hoog tempo en gingen snel aan het werk. Ik zag een stel dames op tv die iets hadden opgezet. Er werd uitgelegd hoe de taken verdeeld waren en de woordvoerster omschreef zichzelf als de ‘vliegende kip’ van het team. Ze bedoelde natuurlijk ‘keep’ maar deze nuance in de uitspraak wordt haar vergeven. Ik vind hun inzet hartverwarmend.

Onze kleine man
Hij heeft een prachtige naam, Cesar Cour di Leone, maar hij luistert echt perfect naar ‘Kleine Man’. Als hij geroepen wordt, komt hij, waar dan ook vandaan, hard aanrennen. Hij heeft eerder al laten zien dat hij heel snel leert. Hij is echt een SuperSlimpie. Eén keer iets laten proberen zoals over een poefje en de wand van het kittenrennetje klauteren en de keer erna doet hij het zelf probleemloos. Ik had niet verwacht dat hij ook zo snel zou oppikken dat hij door een kattenluikje zou kunnen. Hij zag Orchid er vanmiddag doorheen gaan en een paar seconden later was hij er ook door. Ik had deze twee even in de keuken voor een extra hapje gezet. Ik ben benieuwd wanneer hij door het luikje naar de kattenbakken zal gaan. Hij heeft geen sterke voorkeur meer voor de bakken met geperst papier dus wie weet kiest hij binnenkort voor de bakken achter de deur van het cv-hok. Scheelt wel rommel in de huiskamer 😉
Op dit moment ligt hij samen met zijn moeder in een mandje voor het infraroodplaatje. Zo langzamerhand moet iedere kat hier goed gaar zijn. Wat straalt dat ding een warmte uit. Ik heb het vaak bloedheet en zet hem dan weer uit. Ik blijf me verbazen dat deze warmte zo anders wordt beleefd.

Op de foto’s: onze oudste dame Orchid. De afgelopen dagen maak ik me wel zorgen om haar. Ze moest weer een paar keer overgeven en het leek een keer alsof ze flink pijn aan haar bekje had. Nu lijkt het weer goed. Dan onze Shabanou van vijftien. Haar oogje is weer helemaal zoals het hoort en haar huid blijft rustig. Linksonderaan: vriendje Bashiir, dan Bodiir samen met Polly. Bodiir is idolaat van Polly. Helaas is dit niet wederzijds. Polly is helemaal niet zo geïnteresseerd in de katten. Daarnaast moeder en dochter Sher en Sheralyn en ik sluit af met een kiekeboefoto van Rudi’s Indira. Zij zou nu met haar ruim 18 jaar de oudste Silfescian kunnen zijn.


Wanneer u deze pagina via een mobieltje bekijkt, komt de rechterzijbalk met fotootjes en videootjes pas in zicht door te blijven scrollen. De lay-out van deze pagina komt echter veel beter tot zijn recht op een tablet of pc.

Alles telt!
Zaterdag 24 juli
'Dansen met Jansen'
Er valt niet aan te ontkomen: het vervelende onderwerp, corona ☹
Ik begin er maar meteen mee, dan hebben we dat maar gehad. De afgelopen maand was het dus schrikken.
Filmsterren
Het gaat erg goed met Shers kittens. Nicky is samen met haar iets oudere halfzus Tinka bij Victor, Indy heet nu Kanuk (zijn naam is later Koek geworden) en dolt met Pip bij Ellen en Arthur is goede maatjes
Eenzame Mynie
Polly is weer kapmonstertje af. De andere medicijnen (Cortavance huidspray van Virbac en de pillenkuur Apoquel) sloegen enorm goed aan. Ze heeft totaal geen jeuk meer en de huid is helemaal rustig. Morgen
Weer een kapmonster
Deze keer is het de arme Polly. Pinkstermaandag heeft ze waarschijnlijk een insectenbeet opgelopen. We liepen met haar over de Grote Markt toen ze opeens reageerde alsof ze door een vlo werd gebeten.
Weer eentje minder...
Onze Elfie heeft hectische weken achter de rug. Eerst heeft ons ontzettend voorbeeldige patiëntje een week lang met een kap moeten rondlopen en toen het de goede kant leek op te gaan met de wond
De gekapte kat
Eind vorige week kreeg ik al de indruk dat er iets met Elfie was. Ze maakte een wat verdrietige indruk en toen ik haar zondagavond in mijn armen had, gromde ze zelfs... Dat is echt niet des Elfies en ik
Dollende duootjes
Morgen is het al zover; de eerste gaat ons verlaten. Aan de grote stoere Arthur is de eer. Hij gaat het prima hebben. Zijn nieuwe mensen lijden al wat langer aan het Somalivirus. Zij hebben al twee Somali's,

Door de site te gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten