Bij het nieuwe jaar horen goede voornemens… Sporten heb ik vorige maand afgezworen; ik krijg er alleen maar meer rugpijn van en het voelt als een bevrijding om niet meer te hoeven. Gisteren voelde het als vakantie 🙂 Als ik per se wil, kan ik hier thuis ook sporten met mijn crosstrainer en met de andere attributen die ik heb. En we hebben ook nog een schattig hondje dat nooit zal protesteren tegen een extra wandeling of fietstochtje.
Echte goede voornemens heb ik eigenlijk nooit; aan lijnen heb ik bijv. nooit echt gedaan en toen ik in 1993 stopte met roken was het geen voornemen of ‘ik ga het proberen’ maar iets dat ik gewoon deed! Dat is de enige aanpak die werkt.
Wat ik wel graag wil, is weer wat meer tijd steken in mijn website en dus wat vaker berichtjes maken. Ik ben er juist zo blij met alle mogelijkheden van deze website en inmiddels ben ik aardig vertrouwd geraakt met de techniek erachter. En mocht ik vastlopen dan heb ik webmaster Victor om me te redden.
Deze keer zat ik in een vicieuze cirkel van veel foto’s (vooral van Wiesje) het uitzoeken ervan en tegen de tijd dat ik daar mee klaar was, waren er al weer nieuwe foto’s en geen tijd meer voor een nieuwe blog. Inmiddels staan ze al wel allemaal in deze fotomap op Facebook.
De reden dat er een tijdlang geen aandacht was voor de website kwam eerst door het verdriet door het overlijden van Jack. Dan blokkeer ik en lukt het schrijven slecht (al heb ik wel een In Memoriam voor Jack in het Mundikat Magazine geschreven. Dat nummer staat open gevouwen op het plankje van de kast).
Op 26 oktober is Tinka’s nest bij Victor geboren. Uiteraard was ik voor het geval dàt stand-by maar Tinka deed de bevalling helemaal zelf. Knappe meid. Alleen bleek dat een van de kittens niet kon meekomen en dat poesje is als pleegkitten op 1 november bij ons komen wonen. Rechts bovenaan deze pagina staat iets over de oorzaak dat zij niet in haar nest kon blijven.
We zijn vorige week met Umione en het pleegkitten, de kleine Wies, naar de dierenarts geweest.
Het slechte nieuws eerst: Umione is niet zwanger; zo ontzettend jammer. Mogelijk heeft ze een verkeerde bacteriële flora in haar baarmoeder want iedere keer maakt ze overduidelijk de indruk dat ze zwanger is, veranderen haar eetgewoontes maar daarna zet dat niet door. Het is niet onmogelijk dat er iets mis gaat wanneer de vruchtjes zich gaan innestelen. Om een laatste poging de beste kansen te geven, krijgt Umione een antibioticakuur wanneer ze weer krols wordt.
Wiesje Windekind kreeg haar chip: 528210006108772 en werd natuurlijk ook goed nagekeken. Al heel jong had ze last van een oogje, een vies neusje en ze maakte wat vreemde kuchgeluidjes. Maar nooit ernstig. Op veel foto’s is te zien dat ze een oogje wat minder wijd open houdt en dat ze geen schoon neusje heeft. Ze heeft een antibioticakuur gekregen en inderdaad, het rare geluidje is weg, bijna geen donkere neusgaatjes meer en haar oogjes zijn ook zoals het hoort. Lang leve de antibiotica.
Ik had eigenlijk verwacht dat ze er vanzelf wel een keer overheen zou groeien net zoals wij herstellen van een griep of verkoudheid. Antibiotica is een perfecte groeibevorderaar en nog eventjes en ik kan de kleine Wies niet meer klein noemen. Ze groeide al heel goed. Haar gewicht zat vorige week keurig tussen dat van haar twee zusjes in die bij webmaster Victor wonen maar ik verwacht dat Wiesje eerdaags de dikste van de drie zal zijn. Vanmorgen woog ze 1240 gram, een groei van 130 gram in één week tijd. Haar grote zus Avra zal ze nog niet ingehaald hebben maar we gaan ervoor! Gisteren zat ze als een volleerde kat vlees van een rauw bot te knagen! En ik eerder maar bezorgd zijn dat zij met haar extreme sabbelbehoefte, ze zat bijv. aan vlees te zuigen i.p.v. het af te bijten, niet zou ontdekken hoe ze haar gebit moest gaan gebruiken.
Vanmiddag had ik even contact met Victor over zijn kittens: vandaag 1250 gram voor Wiske en 1365 voor Avra – die Wies moet er nog flink tegenaan om Avra in te halen. Ik was zo trots dat ze al aan een bot knaagde; die van Victor eten al rauwe kippennekken.
Hun chipnummers zijn 528210006109826 voor Wiske die bij Victor blijft wonen en 528210006109821 voor Avra. Dit poesje gaat later met haar mensen en hun andere Somalipoes Luna (= haar oudtante als zus van Anches mi Amore) verhuizen naar een Grieks eiland.
Voordat Tinka ging bevallen, was de gedachte wel bij ons opgekomen dat zij misschien wel een mooie sorrelzilveren kater zou krijgen die een opvolger van onze Jack zou kunnen worden. Het liep anders; alleen poesjes én het sorrelzilveren poesje raakte in de problemen en ze is zo aandoenlijk dat zij al helemaal in ons hart zit. Nu ze haar vacht heeft terug gekregen is alleen duidelijk geworden dat zij zoveel kleur krijgt dat zij geen hoge ogen op de shows kan gooien en dat is best jammer. Maar liever en leuker dan Wiesje bestaat niet. Wanneer ik haar roep, komt het lieve, leuke luisterkind meestal op een holletje aanrennen.
Na alle zorgen rondom Wiesje, is het een extra groot feest dat zij zich ontwikkeld heeft tot een volkomen normaal kitten. We hebben ons meer dan eens afgevraagd of het moment in zicht kwam dat we moesten gaan besluiten of de voortzetting van de verzorging nog wel verantwoord was… Vooral die obstipatie was een heel groot probleem. Niet alleen de brochure van de KattenAcademie over de verzorging van moederloze kittens geeft aan dat dit dodelijk kan uitpakken maar ik weet van een fokker die door obstipatie een nest dat wel de zorg van de eigen moeder had, verloren heeft. Wat was het een opluchting toen ze die oude ontlasting kwijt raakte (heeft ze dagen over gedaan) en zelf naar de bak ging.
Vandaag had Wiesje even op eetgebied een terugvalletje: ik betrapte haar dat zij aan haar reep rauwe kip zat te zuigen i.p.v. er iets vanaf te bijten… Toen ik het vastpakte en naar de zijkant van haar bekje manoeuvreerde, ging ze wel bijten en mogelijk inhalig geworden, slikte ze een in mijn ogen fors stuk – probleemloos – door.
Het is zo leuk om spelgedrag van Bashiir, Sher en Umione bij haar te herkennen. Ze sleept ook haar speelgoed door het hele huis. Verzamelpunt is haar tunneltje en net zoals Bashiir heeft ze er plezier in om het sleepwerk extra uitdagend te maken. Zoals Bashiir met een speelstokje door de kattenluikjes is nog niet voor haar weggelegd (ik wil haar ook nog niet zonder toezicht buiten hebben) maar met een speelstokje dwars door het wijnrek heen, vind ze zo leuk dat ze het niet één keer per ongeluk doet maar de uitdaging bewust opzoekt. Een keer linksom en een keer rechtsom langs Polly’s bench.
