Met de kleine Nicky op mijn rechterarm en een stapel nieuwe foto’s én een opgeladen accu in mijn laptop is het hoog tijd om weer even te vertellen hoe leuk, lief en mooi onze dieren en speciaal de kittens zijn.
De kittens zijn al negen weken oud; echte katjes! Dat vinden ze zelf ook – ze willen en gaan zelfs al naar de grote hoge bakken voor de volwassen katten én een enkeling lukt het al om door de luikjes te gaan.
Dat ze door de luikjes gaan, heb ik liever nog niet want als ze verder kijken, kunnen ze via een tweede luikje door een tunneltje de tuin in. Daar zijn ze nog niet aan toe. Gelukkig zijn ze nu volledig gefocust op hun missie naar de echte kattenbakken. Ze proberen werkelijk van alles. Overal moeten ze op of in. Het ene lukt wel en het andere niet.
Hun stambomen zijn aangevraagd en woensdag krijgen ze hun chip. Hun namen zijn ook bekend. In volgorde van geboorte:
– Silfescian Unique Ursus Arthur; gewicht nu 1363 gram;
– Silfescian Unique Urian (uitspraak is JoeWrian), eerder noemde ik hem Indy; gewicht nu 1165 gram;
– Silfescian Unique Nickita (roepnaam Nicky); gewicht nu 1058 gram;
– Silfescian Unique Uma Umione (uitspraak is Joemeinie); mijnes dus; gewicht nu 1120 gram. Later kan ik hun chipnummers hier ook nog bij zetten. Ook zet ik die in de database voor dit ras. Altijd handig om iets terug te kunnen zoeken.
De chip laten we, sinds we ervaren hebben dat hoe jonger de kittens hoe soepeler hun huidjes zijn, en het plaatsen van de chips makkelijker gaat, in de negende levensweek zetten. Ook evt. reacties op infecties kunnen ze op deze leeftijd nog beter aan. Ze hebben nog aardig wat maternale antistoffen over van die ze met hun geboorte hebben meegekregen (de hoeveelheid die kittens via de moedermelk krijgen is volgens mij niet zoveel als wel wordt gesteld).
We laten onze kittens bewust niet met negen weken vaccineren maar pas met twaalf weken wanneer hun immuunsysteem net weer wat verder in zijn ontwikkeling is. Dit is ook vanuit de theorie dat de zo belangrijke vaccinatie met twaalf weken minder goed kan aanslaan wanneer er nog teveel antistoffen aanwezig zijn en dan heb je schijnbescherming (er zijn meerdere jonge katten, gelukkig geen Silfescians, aan kattenziekte overleden terwijl ze met negen en met twaalf weken gevaccineerd waren). Ditzelfde risico loop je vast ook wanneer de vaccinatie van twaalf weken te snel wordt herhaald. De fabrikant garandeert bij deze vaccinatie een bescherming van een jaar dus waarom zouden we hun immuunsysteempjes onnodig belasten? (Later is dit minstens drie jaar).
De kleine Nicky is weer van mijn schoot af – dat typt toch wat makkelijker. En ze liggen nu allemaal lekker ergens te slapen. Twee naast mij in het mandje rechts naast mijn stoel, eentje heb ik op zicht in de grote klimboom in de achterkamer en in vermoed dat nummertje vier daar ook wel is. Gisteravond waren ze ook zo zoet: alle vier sliepen ze urenlang in die klimboom. Sinds ze door hebben hoe ze bovenin kunnen komen, is hij favoriet. Mochten ze vanavond weer zo lang daar slapen dan ga ik ze afleiden. Ik geef ze wel een extra maaltijd want al die energie die ze met slapen opsparen, willen ze ‘s nachts verbruiken. Dat botst toch een beetje met mijn dagindeling. ‘s Nachts racende kittens over je heen is voor een kwartiertje leuk maar urenlang is wat anders.
Hun eetlust is indrukwekkend. Gistermiddag gaf ik ze tussendoor even wat rauwe kippennekjes en toen ze hun avondeten kregen, deden ze alsof ze hun grote trek hadden… Hun groei is ook uitstekend. Ik heb ze al een week niet gewogen maar wanneer ik ze in m’n handen heb, heb ik lekkere stevige lijfjes vast. Voordat ik deze blog publiceer, weeg ik ze even voor de statistiek. Nu niet want dan maak ik ze wakker – het is wel zo fijn dat het even rustig is.
Ik heb de melkproductie van Sher een paar keer gecontroleerd en tot mijn verbazing produceert zij nog steeds melk. Net zoveel als in het begin, denk ik; minidruppeltjes maar het is aantrekkelijk genoeg voor de kittens om steeds hun zoogmomenten te hebben. Zelfs de zeven maanden oude Tinka grijpt haar kans. Dit is allemaal zo goed voor hun ontwikkeling; het bij een moeder kunnen drinken/sabbelen en toch nog wat gunstige voedingsstoffen binnenkrijgen (met risico op wormeitjes).
De chipafspraak staat op woensdag en de herhaling van de ontworming doe ik twee dagen daarvoor (morgen dus). Dan zijn ze in topconditie! Dat ik laatst vervroegd hun ontworming heb herhaald, heeft heel positief uitgepakt. Ik heb geen vettige vachtjes meer gezien.
Van alle vier de kittens beginnen hun persoonlijkheidjes wat meer herkenbaar te worden. Arthur is de grootste en is vaak de eerste met omhoog klauteren. Behalve met de werking van de luikjes. De poesjes waren daar het eerst mee en Urian heeft het nu ook door. Ondanks dat we nu een bak van de volwassen katten vóór die deur hebben gezet, willen de zwartjes, Nicky en Urian, per se naar de bak áchter die deur. En ze kunnen het! Umione maakte de vergissing dat ze ook tussen de spijltjes van het traphekje op de trap kon. Tussen de spijltjes van het hekje tussen voor en achterkamer kan wel, alleen had ze niet gezien dat er doorzichtig folie zit tussen de spijltjes van het hekje op de trap: ze knalde daar met een behoorlijke vaart tegen aan.
Nicky is het meest expressieve van het stel. Als piepkitten was ze dat al – als ze door had dat ze gevoed ging worden, uitte ze haar opwinding met schattige geluidjes en haar voorpootjes. Nu vertelt ze al piepend ook hoe blij ze af en toe is. Soms lukt het haar niet om een geluidje te produceren en gaat haar bekje alleen maar open en dicht maar wanneer ze voor de grote boodschap naar de kattenbak gaat, vertelt ze luid en duidelijk dat er wat aan de hand is. Eerst dacht ik dat zij misschien pijn of obstipatie had maar ze produceert keurige kittendrolletjes dus ik denk dat ze alleen maar mededeelzaam is. Wel heb ik hun dieet iets aangepast – wat meer vezels. In de natuur zouden ze immers zand, veren, vacht, maagvulling etc. binnenkrijgen. Via het graan of de knollen die als basis voor de brokjes worden gebruikt zouden ze vezels kunnen binnenkrijgen maar die brokjes eten ze nog niet allemaal. Ik week ze daarom af en toe in heet water (ongelooflijk hoeveel water daar dan in verdwijnt), maak ze extra lekker met een beetje kittenmelk en zo krijgen ze wat meer vezels binnen. Ook doe ik af en toe witte rijst of Brinta/havermout door hun vlees.
Het is nu de avond van de eerste Paasdag. Ze hebben uiteraard al weer een fikse maaltijd achter hun kiesjes. Dit was een prutje van gare kipfilet, pullled chicken dus, met wat rijst, gemengd met rauwe kip/kalkoen KVV van het merk Buddy (stukken voordeliger dan Carnibest) en wat stukjes rauwe lamshart afgemaakt met wat vitamines en mineralen het een potje Gistocal van Beaphar.