In afwachting

Deze maand gaat voor ons vast ‘de geschiedenis in’ als de maand waarin we voor heel wat in afwachting zijn. Allereerst natuurlijk het nestje van Sher. Ik heb alvast een nestpagina voor dit nestje gemaakt. We hopen zo dat alles goed gaat en dat ‘mijn zilveren meisje’ geboren gaat worden. Mogelijk gaat ze dan Daantje heten, afgeleid van Durdana. Ooit hadden we een Dürdaantje, het zusje van Djinn uit 1984. Die naam pikte ik uit de krant op en de betekenis zou ‘Zij die de mooiste is’ zijn…
Maar gezien de problemen van Shers vorige nestje ben ik niet echt overtuigd van dat alles zo maar goed zal gaan. We hebben op veterinair gebied gedaan wat we konden. Voor meer informatie over de ontwikkeling van de kittens laten we na de zesde week van de zwangerschap een röntgenfoto maken. Ondertussen gaat het prima met Sher. Ze is gezellig, knuffelig, heeft een uitmuntende eetlust en vindt mijn schoot de beste plek om haar kittens uit te broeden. Naast de diepe wens dat we nooit meer een herhaling van het dierenleed en de zorgen en verdriet over de twee kittentjes Cantorowitz en Coopertje die het niet haalden, hoeven mee te maken, heb ik nog wel de wens dat het ook helemaal goed gaat komen met Shers darmfunctie. Die is sinds het ziek worden van Coopertje van slag (hij heeft hele vieze diarree gehad). Sher heeft toen tijdens de verzorging vast verkeerde bacteriën binnengekregen. Dit is mijn verklaring voor haar diarree-aanval met behoorlijk veel bloed die ze de dag na zijn overlijden had. Dit was toen eenmalig maar daarna heb ik Sher toch nog meerdere malen iets minder fraais zien produceren. Heel vreemd voor een diertje dat eerder het woord darmklachten niet in haar woordenboek had staan. Tijdens de onderzoeken in Utrecht heb ik die darmproblemen ook genoemd maar dat eigenlijk gebagatelliseerd met de woorden dat dit bij zo’n gezonde sterke poes wel zou overwaaien. Bijgelovige Miep als ik ben, heb ik er dus goed spijt van dat ik die gedachte toen niet heb afgeklopt.

Shers nestjes: Haar eerste nestje was het U-nest van Per Sé in 2018, het X-nest in 2020 van Magic Man en vorig jaar het C-nest van Gio waarvan ‘Kleine Man’ Cesar is enige overlevende was. Ik heb gisteren zijn nestpagina bijgewerkt. Dit dappere ventje doet precies wat we hadden gehoopt – veel geluk brengen voor mens en dier.

Ik met mijn uitspraken 🙂 Ik hoor me nog zeggen dat het instellen van het juiste geluid bij de nieuwe tv een fluitje van een cent was… Ook niet afgeklopt. Het ging toen ook echt heel makkelijk via het instellingenwieltje.
Het is hier best wel heel erg spannend. Nieuwe apparatuur dat moet worden ingesteld. Soms verloopt zoiets voorspoedig en soms ga je aan je verstandelijke vermogens twijfelen.
De nieuwe geluidsapparatuur moet via een app worden bediend. Oké. Een app downloaden moet een mens kunnen. Lukte ook. Op andere dragers zetten voor het gemak lukte ook maar toen werkte die op mijn mobieltje niet meer. Ik overwoog al om hem zwemles in het Spaarne, hier om de hoek, te gaan geven, toen we toch maar besloten om hulp te vragen in de winkel waar we de speler met toebehoren hadden gekocht. Wie had kunnen bedenken dat mijn mobieltje zich opeens ongevraagd had verbonden met de wifi van de buurman… Ja dan kan je lang zoeken naar de apparaten die hier in huis staan. Dat we lieve buren hebben die in nood zelfs hun wachtwoord hebben gegeven, weten de volgers van deze site wel. Alleen al onze buurtbbq’s en laatst de fantastische kerstavond die we met elkaar hadden.
Het gekke alleen met de hifi is dat ik het geluid van de tv op de boxen van de radio had. Maar toen moesten er nog een paar kabeltjes aangepast worden en foetsie was die mogelijkheid die ik eerder een fluitje van een cent had genoemd.
Die tv was trouwens het grootste avontuur. Dat is geen geheel nieuwe ervaring voor ons. Ooit hadden we een hele dure breedbeeld-tv nog met zo’n toeter erachter. Zo duur dat we hem ook verzekerd hadden. Dat bleek weggegooid geld. Onze lieve Sijntje die de eerste jaren van haar leven heel vaak moest overgeven en bijna doorlopend hevige diarree had (bleek een overgevoeligheid voor iets in het fabrieksvoer en ook het dieetvoer van de dierenarts. Na overschakeling naar vers en vnl. rauw was ze genezen) spuugde een keer over de achterkant van die tv. Daar kon hij niet tegen en dat bleek niet verzekerd te zijn. Dus toen de verkoper de mogelijkheid van een verzekering van deze nieuwe Oled opperde, wimpelden we dit zonder nadenken af.
Of we daar spijt van hadden! Want bij de installatie van dit grote onhandige ding, hebben we hem gestoten en toen even later bleek dat we hem niet aankregen, waren we knap onzeker over de oorzaak. Was hij al defect uit de doos gekomen of was onze onhandigheid de oorzaak?
We zijn onder de indruk van de service van de MediaMarkt – we kregen gewoon een nieuwe! Ik heb natuurlijk een lovende review hierover geschreven op Trustpilot.
En een mooi beeld dat die tv heeft! Toen het geluid nog over de nieuwe boxen liep, hebben we een voorproefje gehad met bepaalde DVD’s en YouTube. Daar staan ook videootjes van onze cattery op. Ga ik dus bij gelegenheid bekijken. Het staat me bij dat ik ook internet op deze tv moet kunnen krijgen. Dan kan ik deze site daarop ook zien. Iets voor te zijner tijd dus.
Tijd. Niet alleen de nieuwe apparatuur in de huiskamer moest geïnstalleerd worden. Die van de nieuwe auto ook. Daar ben ik maar mee gestopt want van het al rijdende met de display prutsen, word ik misselijk. Volgende week hebben we een afspraak bij de garage waar de android-specialist met ons gaat meedenken. Het is vreemd dat de display zo maar uitvalt en het is ook nog een andere dan welke in de handleiding staat beschreven. Dat het niet lukt, ligt vast niet alleen aan mij. We zijn dus in hoopvolle afwachting van goed werkende apparatuur.

Wat is die Taki toch een heerlijk expressief diertje! En zo leuk dat Reinoud en Kiki ons zo goed op de hoogte houden. Taki is van Sheralyns tweede nestje. Rudi’s Lilibet en Richards Boudica zijn haar zusjes. Van Lilibets geluk samen grote vriend Oliver krijg ik ook regelmatig updates. Ik probeer straks de video van zo’n knuffelsessie van dit stel onder het speelfilmpje van zusje Taki te krijgen.

Ik heb sowieso weinig te klagen over de updates over onze dieren van weleer. Ik ben ook heel blij met de SilfescianFacebook waar regelmatig berichtjes worden geplaatst. Maar de knaller van de afgelopen tijd was het e-mailtje over Pluk van het N-nest uit 2005. Ik dacht dat hij al jong overleden of vermist was geraakt omdat ik al heel lang geen contact meer kreeg. Blijkt dat hij al zijn nestgenootjes heeft overleefd en dat hij zelfs een eigen Instagramaccount heeft: PluktheSomali. (Deze link lijkt niet goed maar de link is wel goed. Komt vast omdat ik niets met Insta doe.) Hup Pluk, blijf gezond en wordt stokoud!

Recent gekregen foto’s:
– Taki’s zusje Lilibet (B-nest) krijgt de zoveelste knuffel-/wasbeurt van de lieve Oliver (Elfie x Per Sé van het T-nest).
– Aurelia. Het blauwe poesje van het A-nest. Ik vind het altijd wel heel erg prettig wanneer de nieuwe mensen de stamboomnaam aanhouden. Mijn hersencelletjes worden ook ouder en het valt echt niet mee om van ieder dier de nieuwe naam te onthouden. De mensen van Aurelia zijn trouwens heel erg hard aan het nadenken of ze met hun Aurelia samen met vriendje Bodiir een nestje zouden willen gaan fokken…
– Xera en haar mensen staan samen met ons bovenaan de lijst voor een nieuw feline huisgenootje. Wij hopen op een zilveren Daantje. Xera (= kortharig zusje van onze Sheralyn) wil gewoon een gezellig vriendinnetje.
– Jimmie en Jack ( Z-nest) zijn er gewoon, lief en gezeglijk als ze zijn, weer eens goed voor gaan zitten zodat hun mensen deze foto konden gebruiken als nieuwjaarsgroet.
– moest ik al een traantje wegpinken toen ik vorige maand hoorde dat alles met Pluk uitstekend was; deze foto van Victor en Cesar veroorzaakt ook de nodige ontroering. Het zat de lieve Victor niet mee. Eerst werd hij langdurig door zijn eigen zoon belaagd en zelfs naar de dierenarts geholpen, bleek zijn nieuwe adresje toch niet helemaal de voor hem juiste plek te zijn. De poezen en het levendige gezin daar was het niet voor hem. We zijn zo blij dat hij nu zijn for-ever-home heeft gevonden en dat hij zo gelukkig met de kleine Cesar is.
– de laatste foto is een speciaaltje: deze is van Kitty Jewel. Zij is de moeder van onze Sher. Jewel woont al heel lang een paar straten verderop waar ze eenmalig een nestje van onze Bashiir heeft grootgebracht. De tijd vliegt want dat was in 2016 en Kitty Jewel wordt eerdaags tien jaar oud. Kitty is bij haar mensen haar roepnaam. Die overgang naar deze naam ging heel soepel want hier worden veel dieren Kitty of Kiddy genoemd. Sher noem ik altijd Kitty Sher en Orchid noem ik Orry de Kiddy.

14 januari
De meeste mensen die wat vaker op deze site komen of een Silfescian hebben, weten wie Wiesje is: een zeldzaam schattig katje. Zo schattig dat wij haar wilden houden nadat ze hier als pleegkitten kwam. Helaas kwam er een kink in de kabel, een hormonale kink, een risico van het kattenleven in een grotere groep en vooral wanneer de hormoontjes actief zijn.
Wiesje en haar dochter Yfke kwamen bij Monique en haar gezin te wonen en alles ging super. Tot er een samenloop van omstandigheden was door veel lawaai van de aanleg van zonnepanelen (boren in beton), vechtende en kruisende buurtkatten en mogelijk een valpartij met schrik en pijn. Dit speelt al vanaf november maar dankzij de inzet van alles wat we maar kunnen bedenken en vinden, is er al heel veel vooruitgang geboekt in de relatie tussen moeder en kind: van Pet Remedyspray, Zylkène kauwtabletjes, Clomicalm, dragen van een tuigje, benchtraining tot een TTouchbehandeling van Saskia Blok. Wiesje was toch wel zo’n voorbeeldige leerling! De foto’s hieronder zijn van de Zelfmedicatiebehandeling/pharmacognosy.

Wiesje kreeg de gelegenheid om uit te zoeken welke stoffen, geuren etc. haar goed zouden kunnen doen. De valeriaan stelde ze sowieso op prijs. Al met al gaat het best goed met beide poezen maar we zijn er nog niet. Een trauma bij een dier kan je helaas niet met een EMDR-behandeling aanpakken. Het moet slijten door positieve ervaringen.

15 januari
Goed nieuws over Wiesje. Gisteren was het een hectische dag bij haar mensen en het schoot er even bij in om haar te behandelen met de door Wiesje uitgekozen oliën en geurtjes en om haar haal Zylkene kauwtabletje te geven. Maar het bezoek viel bij Wiesje zodanig in de smaak dat ze bij ze op schoot kwam en een uitstekende dag heeft gehad. Zo hoort het Wiesekind zich te gedragen!

Maar heel beangstigend nieuws over het Oekraïense Dnipro, de stad waar Iriska woont. Deze stad werd tot nu toe door de Russische k*@#$%^& redelijk met rust gelaten maar gisteren moest er toch een groot appartementengebouw aan geloven. Heel veel doden, gewonden, vermisten. Je hebt weinig verbeeldingskracht nodig om je te kunnen voorstellen hoe groot het leed erbij is gekomen. Ik hoop zo voor Oleg en zijn dierbaren dat zij niet getroffen zijn. Ik kan niet begrijpen dat er Nederlanders zijn die achter deze volkerenmoord staan. Die zijn er namelijk in mijn kennissenkring. Via de sociale media kom je soms te veel over elkaar aan de weet. Ze moeten niet denken dat zij hier ooit nog welkom zullen zijn. Hoe kan je je hier in het veilige Nederland druk maken over bijv. dierenwelzijn en achter zo’n oorlog staan?
In principe is het een goede zaak om wanneer je ontdekt dat er verschillen van inzicht bestaan dat je met elkaar in gesprek gaat. Kan je nog wat van leren maar in het geval van Covid en deze oorlog kan ik me dat leerzame aspect niet voorstellen. Hier in het veilige westen met een redelijk goede gezondheidszorg is Covid en griep voor mensen met een redelijke gezondheid geen probleem. Onze vaccins geven een redelijk goede bescherming, in de meeste gevallen wordt een ziekenhuisopname voorkomen. Wel zo prettig. Die menskracht en bedden zijn nu ook hard nodig voor de grieppatiënten. Mede dankzij de vaccins en een beetje voorzichtig blijven, zijn wij sinds februari vorig jaar steeds de dans ontsprongen. Maar gisteravond bleek er iemand naast me te zitten die er niet mee zat om eventuele virussen of andere ziektekiemen te verspreiden. Ze zat flink te hoesten en te snotteren… Ik hoop zo dat ze me niet heeft aangestoken. Eens een keer wat oplopen is, gevaccineerd en wel, geen drama. Misschien zelfs wel goed voor mijn immuunsysteem maar komende week wil ik niet in quarantaine vastzitten. Mijn schoonzusje is overleden en ik wil per se naar haar uitvaart.  

 

Sporen van liefde
Deze week is ons schoonzusje Thea na een lange strijd tegen kanker vredig ingeslapen. 
De tekst onder haar ontroerend mooie foto op haar kaart is: ‘het mooiste dat je kunt achterlaten zijn sporen van liefde’.
Dat is zo waar en helemaal passend bij haar. De liefde voor mijn broer Gerlof, haar gezin en hun huisdieren. Die huisdieren waren er niet alleen voor hun zelf maar ook om er anderen mee te helpen.
Meerdere jaren waren ze gastgezin voor een pup die later bij gebleken geschiktheid als hulphond anderen ging helpen en met hun eigen Puck begeleidde Thea kinderen en jongeren met autisme en ADHD. Het juiste type hond is een betrouwbaar maatje voor deze kinderen en het is goed voor hun zelfvertrouwen en doorzettingsvermogen. Een van deze kinderen zei ooit: “Puck is mijn medicijn!”.

Nadat de stichting voor deze hulphonden stopte en ze hun hond mochten houden, hebben ze onder hun eigen, briljant gevonden, kennelnaam Van de Hoge-Lage Landen twee keer een nest gefokt. De achternaam Miedema betekent laaggelegen gebied en haar naam Terpstra spreekt voor zich.

 

 

16 januari
Zes jaar geleden hoopte ik dat Jewel op de 16e zou bevallen. Dat had een mooie datum voor haar nestje opgeleverd. Maar ze beviel een dag eerder. Ze kreeg drie kittens (van Bashiir) waarvan één poesje. En nog een wildkleur ook. Wat een feest want we wilden zo graag een dochter van Jewel. We hadden Jewel moeten herplaatsen na een enorme schrik tussen onze dieren door een giga-knal in ons smalle straatje. Gelukkig was het zomer en stonden de ramen open want anders hadden die er wel eens uit kunnen knallen. De knallen van de beruchte cobra’s vallen in het niet bij die knal toen. Omdat Jewel toen de zorg voor haar eerste nestje had, was ze extra gevoelig voor gevaar en projecteerde zij haar angstagressie op de eerste kat die ze toen zag. Omdat die ook geschrokken was leidde dit tot het misverstand dat deze kat een vreemde kat in huis was. Van het een kwam het ander en uiteindelijk zag Jewel in iedere wildkleur hier een gevaar. Wat we ook probeerden aan therapieën, we kregen het niet goed. Haar hormonen hadden we ook al uitgeschakeld met suprelorin in de hoop dat dit zou helpen. Er bleef ons niets anders over dan de mogelijkheid van herplaatsing en dat lukte wonderwel heel goed. Zo goed zelfs dat ze niet alleen lekker dichtbij, maar een paar straten verderop, maar ook nadat de suprelorin na een paar jaar was uitgewerkt dit nestje kreeg: twee sorrel katertjes én onze Sher!

 

Morgen komt Shers zwangerschap in de vijfde week. Ze is overduidelijk zwanger: de tepeltjes zijn veel groter en haar eetlust en gedrag zijn ook kenmerkend. Maar echt zwaar is ze niet. Maar dat was ze vorige keer ook niet en toen bleek ze toch zwanger van drie kittentjes. We hopen zo dat het allemaal goed gaat.

De nieuwe apparatuur
Na al het geknutsel met de snoeren van de tv en de audio-set, bleek er toch iets mis te zijn en we kregen de verbinding die ooit een keer zo makkelijk, lukte, niet meer voor elkaar. We hoopten dat het aan- en uitzetten het probleem zou oplossen maar dat werkte in dit geval niet.
Vanmorgen gingen we er weer voor zitten en het duurde niet lang tot ik zei dat die dure set weer terug naar de winkel mocht maar Huibert verwisselende een paar kabels en voilà toen kon ik met de afstandsbediening de connectie wel maken. Het blijft spannend maar zo af en toe lukt het ons. We voelen ons wel een stel digibeten 🙁
Dan ging het vandaag met mijn website beter. In eerste instantie lukte het me op deze pagina en op die van Wiesje niet om er iets op te zetten. Ik wilde het probleem op de klassieke manier oplossen; gewoon herstarten. Deze keer bleek alleen het dreigen ermee voldoende en kon ik het stukje over Shers zesde verjaardag erop zetten.
Het volgende project is de apparatuur van de auto. Dat is al veel langer een groot probleem. We zijn er zelfs voor naar de garage geweest. Na de hulp en adviezen reden we hoopvol naar huis maar voor we Heemstede uit waren, viel het alweer uit. Die display deugt echt niet. Hoe lang moet je zoiets afwachten? De display die eigenlijk in ons model auto hoort kon niet tijdig geleverd worden en daarom zit er een ander merk in. Gezien de kwaliteit ervan begin ik te begrijpen waarom deze wel leverbaar was.

Maar voor nu heb ik een groter probleem. Orchids eetlust ging de laatste dagen steeds meer achteruit. Ik heb haar vandaag zelfs met een spuitje dwangvoeding moeten geven. De lieve meid is altijd heel makkelijk te hanteren en tot ons geluk kreeg ik haar een paar uur later weer aan het eten. Het is nu bedtijd en ik geef iedereen altijd voor de nacht nog wat eten. Ik hoop zo dat dit bij Orchid gaat lukken.

22 januari
De afgelopen dagen ging het best weer redelijk met Orchid. Ieder hapje maakt ons gelukkig maar we beseffen terdege dat Orry in een neerwaartse spiraal zit. Sinds een paar dagen geef ik haar ook extra medicatie om de eetlust te verbeteren en vandaag speelde haar blaasprobleem ook weer op. Ik ben zo blij dat ik voor de pijn en voor de eetlust medicatie in huis heb zodat we haar direct kunnen helpen. Het ongerief van de blaasontsteking was heel onder controle en Orry heeft vandaag toch nog ook redelijk gegeten. Momenteel is het dieetvoer van Hill’s CD en stukjes rauwe sucadelap bij haar favoriet. De bieflapjes hebben we maar aan de anderen opgevoerd. Haar gedrag was vanmorgen al een beetje afwijkend: veel drukker dan anders, veel spinnen, steeds even naar de kattenbak. Pas tot ze een paar druppeltjes (met bloed) in de huiskamer achterliet, viel het muntje pas bij me (had eerder gemogen al geef ik haar geen Onsior zonder dat ik zeker weet waar de schoen wringt).
Ik ben heel blij dat het de afgelopen dagen toch redelijk met haar ging van deze week was de uitvaart van ons schoonzusje en waren we heel wat uren van huis. Om dan een dier dat het moeilijk heeft en/of echt te weinig heeft gegeten, achter te moeten laten, is dan helemaal een drama.
Polly kon natuurlijk ook niet mee. Gelukkig bood onze zeer gewaardeerde buurman Jasper aan om haar een paar keer uit te laten.
Er was al stress genoeg want ik had beloofd om iets te vertellen tijdens de dienst. Spreken in het openbaar was al nooit mijn hobby maar na mijn burn-out ging het ooit twee keer niet naar wens waarna ik dit soort situaties, op een podium staan voor een groter gezelschap, wist te vermijden. Ik ben zo dankbaar dat de stress verdween en dat alles heel goed is verlopen.
En ook nog goed nieuws uit Oekraïne. Hoe langer er gewacht moest worden op nieuws, hoe meer ik ging inzoomen hoe ellendig het met Oleg en zijn familie en dieren daar zou kunnen zijn. Wat is internet toch een zegen, dat je zo makkelijk en vooral snel met mensen ver weg kunt communiceren.

22 januari
Toen ik vorig jaar een nestpagina voor het C-nest wilde maken, lukte het me niet om naast die pagina een zijbalk te maken. Die is juist zo handig om de videootjes naast het deel met de tekst en fotootjes te plaatsen. Toen het tijd werd om een pagina te gaan maken voor Shers nestje, zat ik dus te puzzelen. Waarom lukte me dat niet meer. Ik ben de laatste weken heel veel bezig geweest met de instellingen van de tv/audio-apparatuur en ook met de navigatie/muziek in de auto dat ik dat gepruts en geprobeer zat begin te raken. Al proberend drukte ik op een knopje van een van de instellingen van deze site en ontdekte bij stom toeval dat het vinkje voor de zijbalk uitstond… Ik ben zo blij en zo trots dat ik dit weer aan de praat heb. Dan kan ik me helemaal uitleven over al het schattigs van Shers kittens (ik blijf wel heel hard duimen voor een goede afloop van de zwangerschap!)
Gesteund door deze ervaring, deed ik ook een poging om een onderdeel van de website van onze voormalige rasclub Raskan over te zetten naar deze website. Dat de hele website hier niet bij kon, wist ik al maar een onderdeeltje, het digitale archief, uiteindelijk wel. Ik ga namelijk de met veel liefde gemaakte website van de club opzeggen. Er is geen zicht op een herstart of fusie en het gebrek aan vrijwilligers, de reden dat de club moest stoppen, voor het verenigingsleven is alleen maar groter geworden.
De lay-out, zoals de laatste jaargangen op de pagina over interessante websites staan, verdient geen schoonheidsprijs maar er zijn ergere dingen.

De site is nu nog online tot 6 maart 2023, dus voor de liefhebber: Raskan. 
De pagina waar de laatste jaargangen in PDF staan. Onder Tips en Weetjes staat o.a. een pagina met meer interessante websites. Ik ben bezig met het verzamelen en overzetten van pagina’s met vooral historische informatie over het ras.

Vandaag waren we bij een vriend. Voor de gezelligheid maar ook om te helpen met het trainen van een van zijn katten in de omgang met bezoek. Eentje gedraagt zich nl. angstig als er bezoek is. Zo jammer voor dit dier. Hij ziet voldoende goede voorbeelden van de andere dieren maar hij moet ooit, coronatijd zal ook niet geholpen hebben, van een soortgelijke situatie geschrokken zijn geweest. Ik geloof wel dat dit bezoekje een positieve ervaring voor deze kat is geweest. Hij liep op een gegeven moment wel rond en probeerde zelfs wat lekkers uit Huiberts hand te pakken.
We zouden daar naar de wedstrijd Feijenoord – Ajax kijken. Gisteren vroeg hij om of eerder of later te komen vanwege risico dat een vreugdevolle of gefrustreerde uitroep de kat in kwestie zou kunnen laten schrikken. Zodoende zat ik vanmiddag dus thuis met laptop en Bodiir op schoot toen deze wedstrijd op tv was. Voetbal interesseert mij echt niet. Hooguit dat ik commentaar lever wanneer iemand er ‘te stevig op in’ gaat. Of de eigenaar van de angstige kat het goed had ingeschat! Op een gegeven moment gaf Huibert een brul en wij saampjes, ik en Bodiir, schrokken goed.

28 januari
Gisteren hadden we een ‘druk’ dagje voor pensionada’s. Ik had niet op Facebook gekeken en prompt gemist dat Ellen van Koek en Marije van Arthur, de twee zoontjes van Shers eerste nest aan hun vijfde verjaardag hadden gedacht. Koek poseerde op zijn foto uiteraard in wokkelstand en van Arthur was er zelfs een hele fotoreportage inclusief zijn romance met een nieuwsgierige duif. Ik heb ook foto’s losgepeuterd bij Victor en Ria waar de twee zusjes Nicky en Umione wonen dus ik van het complete viertal een kiekje plaatsen. Ik probeer straks het videootje van de romance met de duif hiernaast, rechts in de zijbalk, te zetten.

Het U-nest van Sher en Per Sé van 27 januari 2018 met rechtsonder het kwartet toen ze nog klein en onschuldig waren. Vanaf linksboven: Arthur, Nicky, Koek en Meinie.

Waar we het gisteren zo ‘druk’ mee hadden: we deden weer eens een poging om de radio en navigatie in de auto aan de praat te krijgen. De auto is super en beeldschoon maar de extraatjes zijn een bron van frustratie. Het is namelijk een heel gedoe om dit in te stellen en wanneer het dan eens een keer is gelukt, vliegt alles, dus ook de navigatie, erna vijf of tien minuten weer uit. Niet echt handig. Gisteren hadden we het na de grote reset in de garage weer goed tot de bewuste tien minuten. Ik was al aan het googelen voor een houder voor een mobieltje zodat we toch een keer over veilige navigatie kunnen gaan beschikken. Kreeg ik hem toch weer aan de praat. Ik ben zo benieuwd hoe het met de volgende rit zal gaan. Het gerommel met een DAB+ radiootjes met antenne etc. gaan we voorlopig niet meer doen. Veel te gevaarlijk, zo’n antenne én geen gezicht. Er bestaan plakantennes dus wellicht ooit. Via de mobieltjes en apps van de gewenste radiostations kunnen we ook ontvangen wat we willen.
Wat gisteren ook moest gebeuren was de was- en trimbeurt van Polly. We zijn zo blij dat haar jeuk- en angstproblemen van een aantal maanden geleden verleden tijd is. De oorzaak was een vlooienbeet maar om alle dieren preventief tegen vlooien maandelijks te blijven behandelen, doe ik liever niet. Al dat gif en dan ook nog eens het extra risico op resistentie. Als tussenweg heb ik gekozen voor een wasbeurt zonder shampoo maar wel met een spoeling met iets tegen parasieten. En daarna heb ik haar thuis op de tafel gezet om haar te trimmen. Onze eerste Pumi Sziki Orsi, Urzsi, had een vacht die je kon plukken. Pici en Polly kunnen alleen geknipt worden.
Toevallig had ik net wat foto’s van Polly gemaakt toen ze Huibert assisteerde bij het in elkaar zetten van het nieuwe ladekastje. Om de vloer te beschermen, hadden we Polly droogwrijfhanddoek even uit het gangkastje gepakt en Pol vond natuurlijk dat ze op háár handdoek moest liggen. Toen ze gekortwiekt was, heb ik die handdoek er weer even neergelegd en Polly poseerde weer braaf.

We wisten dat we de stalen poten onder het kastje niet wilden dus Huibert heeft andere pootjes gemaakt. Op de tweede foto heeft Polly één getrimd en één ongetrimd oortje. Derde foto: die zwarte strepen zijn de nieuwe uitgroei waar haar huid zo ontstoken is geweest door de vlooienallergie. Polly is niet zomaar een grijs hondje 🙂 Ze is een zilvertje en nieuw haar is dan zwart. Polly mag dan wel bijna dertien jaar zijn maar getrimd ziet ze er weer heel jong, fris en fruitig uit.

 

Gelukkig houden onze dieren wel van veranderingen maar nu moesten ze wel even wennen. We hebben de rieten meubeltjes in de hoek onder de muurmandjes vervangen door een bank. Dat ze niet op deze bank wilden nadat ik hem – buiten – had in gesprayd met een beschermmiddel was te begrijpen maar dat ze zo goed als allemaal nu de muurmandjes ook niet meer gebruiken, hadden we niet verwacht. De route is nu anders maar een beetje slimme kat redt zich wel. De slimsten hier zijn dus Sheralyn, Orchid en Shabanou.

De foto van Orchid in een mandje was te slecht. Shabanou is nog best onwennig met de nieuwe bank. Sher wilde er ook niets van weten tot ze gisteren toch even op de bank ging. Heel even want even later lag ze weer op de plaid.

Als vriendje Bodiir de kans krijgt, is hij altijd daar waar het gezellig is. De foto’s op schoot mislukken meestal. Op de eerste foto hierboven heeft hij zijn pootje over Orchids magere ruggetje. De andere foto’s zijn genomen toen alles hier op zijn kop stond.

Ieder hapje dat er bij Orchid in gaat, ervaren we als een heuglijk feit. Net als je geaccepteerd hebt dat ze echt een kindje van de dag is, eet ze weer een paar keer achter elkaar goed en kan ze weer met minder medicijnen en eettrucjes toe. Ik ben dus te porren voor iedere tip om onze lieve Orchid aan het eten te houden. Onlangs las ik die over Fortiflora, een smakelijk soort voedingssupplement. Het zit in hele kleine zakjes. Ik heb nog niet achterhaald of er een aanbevolen dagelijkse hoeveelheid voor wordt geadviseerd maar ik ben sowieso een voorstander van vooral veel variatie en in het geval van vitamines etc. van niet dagelijks en lagere doseringen.
In eerste instantie bliefte Orchid dit niet maar vandaag wel! Kijk eens naar de kiloprijs. Die is de moeite waard om er een afdrukje van te maken. Wanneer je je geliefde huisdier aan het eten krijgt, is dat toch onbetaalbaar 🙂
De laatste foto is van de bijna vergeten Bashiir. Hij ligt nu languit over mijn armen voor de laptop. Zo kan er ook getypt worden. Muisgebruik gaat alleen wat lastiger.

31 januari
Ik bleek tijd genoeg te hebben om over deze blog na te denken voordat ik via Facebook de melding doe dat er weer eentje is. Ik werd namelijk ziekig en moest dus om te voorkomen dat ik anderen ga laten meegenieten van dit virusje een aantal afspraken afzeggen. We hadden naar Rieux in Pathé zullen gaan! (het afzeggen van de tandartsbehandeling vind ik minder erg). Het zit ons niet mee met André. Jaren geleden in de Ziggo Dome was het een hele grote teleurstelling. Een familie had hun zwaar gehandicapte volwassen broer meegenomen en die brulde de hele tijd van enthousiasme alles bij elkaar. Dat was niet om aan te horen en vele tientallen mensen om deze groep heen gingen uiteindelijk weg. Wij hebben het toen niet opgegeven (kaarten kostten 100 euro p.p.). Bij Pathé kan je zelfs tot kort voor de voorstelling annuleren! Perfecte service. Dan hoeft toch niemand in de verleiding te komen om ziekig en wel in een volle zaal te gaan zitten.