Vandaag kwamen Rudi en Angela op bezoek. Lekker knuffelen met de katten, leuke cadeautjes meegebracht, voor de katten maar ook een hele speciale voor ons: een windorgeltje uit Indonesië die wanneer de wind hem aanraakt ons met een zacht tingeltje aan Elvira kan laten herinneren. Ook had Rudi een fotoboekje mee met foto’s van de eerste jeugd van haar Moosje Mohandas. Hij was van het O-nest van Elvira en Murray uit 1995. Het was heel mooi om deze foto’s weer eens te kunnen zien en ik heb er een aantal ingescand die een plekje op deze site gaan krijgen. Angela is de computerexpert en zij gaat proberen om nog een aantal dierbare foto’s uit een gecrashte Mac te halen. Daarbij kan ze ook aardig met de fotocamera omgaan – wie weet verschijnen hier eerdaags nog wat kiekjes van haar hand/Canon.
Waar ik ook nog niets over geschreven heb was een ander bezoekje, nl. dan van Sofie met haar baby Lucy. Sofie is de fokster van onze Tresca. Ik was heel trots op onze dieren: ze waren gek op de kleine Lucy. Vooral Eesz had haar graag helemaal afgelebberd.
Dat er niets in deze rubriek stond wil niet betekenen dat er hier niets gebeurde. Het verlies van Elvira tikte hard aan. Ook is Lotje overleden. Ze staat onder dit stukje met een foto bij de dierenarts tijdens de spoelingen toen zij acuut nierfalen had. Het ging de laatste tijd niet echt goed met haar maar de dierenartsen konden niets vinden. Alle aandacht ging uit naar de nierfunctie maar die was juist helemaal niet meer, mede dankzij de medicatie, zorgwekkend. Zeer waarschijnlijk was de oorzaak een andere complicatie van diezelfde infectie die haar nieren had beschadigd. Heel verdrietig. Ik weet niet of ik dit had kunnen voorkomen door harder aan te dringen op een castratie toen zij bij haar eerste mensen een gecompliceerde bevalling had en een keizersnede moest, maar die gedachte zit me wel dwars. Haar eerste mensen wilden een eenmalig nestje dus vond ik dat gelijktijdige castratie verstandig was (ik was overgekomen om te helpen) maar de behandelend dierenarts wist zeker dat een eenmalige gecompliceerde bevalling geen aanleiding was te veronderstellen dat dit weer fout moest gaan. Hij had dus ongelijk: haar volgende nestje bij haar nieuwe mensen ging wel fout. Dat Lotje door die infectie haar gezondheid heeft verloren is maar een theorie maar ik zie dit in de praktijk vaker gebeuren bij poezen die eerst een baarmoederinfectie hebben en daarna een ernstige onverklaarbare infectie ergens (hart, nieren) krijgen. Maar om met Bram Vermeulen te spreken: Lotje heeft een steen verlegd. Bij haar mensen loopt niet alleen haar dochter, de heerlijke Frankie, maar ook het feit dat de Dierenambulances in de regio Amsterdam tegenwoordig gebruik mogen maken van de busstroken is indirect te danken aan Lotje. Ze moest eens met de Dierenambulance vervoerd worden voor een spoedoperatie en de rit duurde onnodig lang. Het ambulancepersoneel legde uit wat de oorzaak was. Dat was niet tegen dovemansdoren gezegd en dankzij de inspanningen van haar mensen is deze regeling tot stand gekomen. En één ding is zeker: er is heel veel van haar gehouden!
Maar er zijn ook positieve dingen zoals een nieuwe huisgenoot van het katachtige soort en afstammeling van Elvira. Als je zijn stamboom tot in 1982 zou kunnen bekijken dan kom je ontzettend veel van onze dierbare katten tegen. We zijn erg opgetogen met de toezegging dat hij bij ons mag gaan wonen. Opa Fonzie laat op de foto’s hieronder zien waarom hij de meest geschikte kat is om mee te gaan naar de wereldtentoonstelling. Het is hem niet aan te zien maar ik maak me wel zorgen over zijn gezondheid. Hij reageert heel goed op de medicijnen maar ik besef terdege dat hij wel veertien jaar oud is. We gunnen hem z’n uitje. Hij is nu eenmaal verschrikkelijk graag op shows en gezien zijn leeftijd moet hij op dit gebied echt op rantsoen maar wanneer je de The Fonz heet en op je stamboom zelfs Famous Fonzie, dan mag je niet op de wereldtentoonstelling wanneer die een keer in eigen land is, ontbreken.
