Vorige week donderdagochtend, vlak voordat de dierenarts hier zou komen, ging er iets goed mis. Maverick sprintte de trap af en racete door het kattenluikje naar buiten maar helaas reageert onze hond Polly af en toe op dit soort gedrag door in de achtervolging te gaan. Ze denkt dat ze hier, net als haar rasgenoten vroeger bij de kuddes, de orde moet bewaren. Maverick schrok ervan en kwam voorzichtig terug om te kijken of de kust al weer veilig was. Die was niet veilig want moeder Elfie interpreteerde het gerace van hem, de drukte van Polly én zijn grote ogen (dan lijkt hij op Shabanou waar zij bang voor is) als gevaar voor haar kittens en ze zou in de aanval gaan.
Het lukte mij om haar direct op te pakken zodat er geen confrontatie kon plaatsvinden. Deze keer kreeg ik haar niet meteen rustig. In tegendeel, ze zette een keel op en alarmeerde iedereen. Huibert zette ondertussen Maverick even ergens veilig maar het lukte het mij niet om Elfie even ergens apart te zetten. Zowel Sher als Bashiir maakten zich erg zorgen om Elfie. De lieve Sher begon Elfie te likjes te geven en Bashiir zette zijn nagels in mijn arm, vast met de bedoeling mij duidelijk te maken dat ik zijn dochter los moest laten. Geen haar op mijn hoofd dus. Zo opgefokt als zij op dat moment was, zou dit kunnen escaleren dat ze zelfs een van haar eigen kittens voor gevaar zou kunnen aanzien. Dat is hier nog nooit gebeurd maar ik weet van andere fokkers dat dit bij een moederpoes die ergens van geschrokken is wel kan gebeuren.
Ondertussen begon Elfie wel aan mijn hand te knagen… maar loslaten was dus geen optie. Normaal gesproken had ik Elfie even in een aparte ruimte gezet maar vader Bashiir en zus Sher drongen zich goedbedoeld enorm op en ik kreeg dus die kans niet. Gelukkig kwam Huibert snel met een transportmandje zodat Elfie daarin kon afkoelen. We waren nog aan het pleisters plakken toen de dierenarts aanbelde. Dat was geen leuke entree voor haar. Het vaccineren ging prima. De katertjes hielden zich prima aan en hebben het prikje volgens mij niet gevoeld. Tinka wel maar die hield zich ook niet goed aan – beweeglijk poesje als ze is. Bij haar ging er iets van de entvloeistof in haar vacht. Dit heeft de dierenarts grondig weggehaald want dit moeten ze niet in hun neusje of bekje krijgen – dan kan je wel ziekteverschijnselen krijgen.
Echt genieten van hoe lief, leuk en gezellig de kittens waren, zat er voor mij nu niet in – ik maakte me zorgen om Elfie. Ik had haar met haar mandje in de gang gezet en Sher en Bashiir erbij gelaten. Deze drie katten zijn erg hecht met elkaar. Ook hier en daar wat gesprayd met de Pet Remedy en even later kon Elfie gelukkig al weer gewoon aan de wandel in de huiskamer. Er is ook geen probleem ontstaan tussen Elfie en Maverick want het was alleen maar een misverstand. Elfie is nog wel extra alert wanneer ze het kattenluikje in de keuken hoort – het zat nog in haar systeem dat daar ergens gevaar vandaan zou kunnen komen. Zo jammer dat dit is gebeurd. Ik was juist zo hoopvol en overwoog om haar ook weer met Jack te laten omgaan. Voorlopig dus niet. Ik begin me steeds harder af te vragen in hoeverre dit ooit nog kan goed komen.
De kittens gaan sinds een aantal dagen heel makkelijk door de kattenluikjes. Heel vaak kiezen ze er zelfs voor om de kattenbak met Cat’s Bestvulling te negeren en gaan ze doelbewust door het luikje naar de kattenbakken met Silicavulling achter die deur. Nog eventjes en deze bak kan de keuken uit. Ik vind het maar niets al die rommel daar. Er is niet tegenaan te vegen of te stofzuigen. De bakken in de huiskamer zijn al weg. Heerlijk. Deze vulling stinkt gelukkig niet. Dat deed de kittenveilige vulling van BreederSelect wel. Een klein plasje was al voldoende om ontzettend snel een amoniaklucht te verspreiden. Mijn hulp in de huishouding viel dat ook al op. Een huishouden met zeven katten en een hond ruikt uiteraard anders dan een huishouden zonder dieren maar het mag niet stinken.
Huibert is nu met Polly aan het wandelen en Baldr had even niemand 😉 meer om tegenaan te kruipen. De lieve schat ligt nu al een hele tijd lekker warm als een bontje om mijn nek. Met mijn echte camera hoef ik echt geen moeite te doen om er een foto van te proberen te maken. Maar gelukkig heb ik wel een mobieltje. Voor ieder probleem is een oplossing te vinden.
Ik had een aantal dagen geen tijd om met dit blog verder te gaan en het ‘in concept opgeslagen’ (geweldig al die mogelijkheden van WordPress) maar het goede nieuws van vandaag móet erbij.
Ik was nogal aangeslagen door het voorval met Elfie en de angst bekroop me dat we haar niet zouden kunnen houden… Het leed van die donderdag was gelukkig al binnen een uurtje achter de rug en zaterdag werd ze krols. En toen bekroop me weer iets namelijk het hoopvolle gevoel dat ik gebruikmakend van het wegvallen van angstgevoelens door die hormonale toestand toch een poging kon wagen om haar weer met Jack te leren omgaan. Met de benchtraining. Sommige kattengedragsdeskundigen vinden deze methode maar niets maar ik ga ervoor! Gewoon twee benches op wat afstand van elkaar met een met een kleedje erover, iets lekkers erin en het gezellig maken met het tweetal. Ik wilde de eerste herintroductie niet langer dan een paar minuutjes laten duren maar Elfie was meteen in om die andere kat vanuit haar krolse stemming te versieren. Ik liet haar haar bench uitgaan en Jack kon al die lieve koertjes en kopjesgeverij niet lang weerstaan. Met wat afleiding in de vorm van wat lekkers liet ik hem ook uit zijn bench en het stel ging knuffelende heen. Na een paar uur saampjes boven liet ik Bashiir erbij en uiteindelijk ook een paar kittens. Iedereen helemaal gelukkig (en ik vast het meest). ‘s Middags hebben ik het stel eerst alleen de huiskamer in gelaten en daarna ook de anderen. Ook met de komst van het bezoek en de dus even blaffende Polly bleef iedereen ontspannen. Wat een feest! Ik was zelfs vergeten om het nieuwe ontspanningsmiddeltje, de Pet Remedy, te gebruiken.
