Ik hoorde van Huibert dat iemand die wij kennen via zijn werk voor het Anti Discriminatie Bureau de foto van het Flessenkind van Rudolphine als bureaubladachtergrond heeft! Inmiddels heet dit speciale dametje Mormi, Morma, Mormèl (tje). We weten nog niet of het Quintresca of Quinta Nea gaat worden. De tijd gaat dringen want eerdaags moeten de stambomen aangevraagd worden. (Haar roepnaam is Cuty geworden!)
We waren zondag op de Huisdierendagen. Ik had me helemaal geprepareerd op het thema Verantwoord Huisdieren Houden. Beurzen zijn per definitie commercieel en het bleek dat het accent vooral lag op het promoten van het eigen ras. Onze rassen zijn gelukkig niet super populair en dat moet ook zo blijven. Wel een stukje bekendheid zodat de mensen die het juiste gevoel voor deze dieren hebben de kans krijgen ze te ontdekken maar verder ook niet. Populariteit werkt commercie in de hand en ik ken geen gezonde populaire rassen. Een van de grootste deskundigen op dit gebied schreef een tijdje geleden over een populair kattenras dat meer dan de helft van de dieren van dat ras aan HCM, een erfelijke hartafwijking, zal overlijden… En dan zijn er nog steeds fokkers die niet jaarlijks testen en kittenkopers die geen navraag doen naar de testen van de ouders van het kitten dat zij zouden willen kopen. Ik heb waar mogelijk dus in de Rai verteld dat je als a.s. koper je goed moet oriënteren en alles moet navragen. Je bent als consument medeverantwoordelijk voor het dierenleed als je ergens een dier koopt waar je dat niet zou moeten doen. Je redt met je aankoop niet een diertje maar je creëert juist nog meer dierenleed.
De kittens zijn wat heen en weer verhuist. De moedertjes bleken zaterdagnacht de kittens toch liever boven te hebben, dus midden in de nacht een boel gepiep en dus een verhuizing. Nu zijn ze afwisselend boven en beneden. Het jongste nest is nu ook al zes weken en je kan wel zien waar het eten is gebleven: de lichtste weegt 640, dat is de elegant gebouwde Mr. Yamieson, het wildkleurzoontje van Nieckje en Yamie en Dikkie Dik is m’n Indiaantje, de kater van Nieckje die eerder ook al de zwaarste was. Mogelijk door de E-coli ín het Haarlemse leidingwater is hij even uit conditie geweest maar hij is weer terug op koppositie.
Tresca was vorige week krols. Ze heeft geen kik gegeven. Was iedere poes maar zo zoet krols maar vanwege Maverick moest er natuurlijk wel gesluist worden. Dat gedoe is achter de rug en Tresca heeft gisteren haar eerste poezenpil gekregen. Ze woog toen 3,3 kilo. Tresca is groter dan gemiddeld. Drie kilo voor een Abesssijnse of Somalpoes van normale grootte is normaal. Voor een poes van haar grootte zie ik er graag nog een onsje of een, twee bij en dan is ze perfect. De pil kan gewichtsproblemen geven dus ik zal haar in de gaten houden.