Terwijl ik de dagen aftel omdat ik smacht naar echt voorjaarsweer blijken we de koudste maartmaand sinds 1917 te hebben. Ik heb maar een dik vest uit de kast gehaald.
Gisteren waren we met Rooster en Sijntje op de show in Bemmel. Een voor ons nieuwe locatie. Gelukkig was het geen stikbenauwde sporthal maar een veilinghal met voldoende frisse lucht én nieuwe ruime kooien. Sijntje en Rooster hebben beiden hun certificaat gewonnen. Rooster gedroeg zich meer dan geweldig bij de keurmeester (en heeft verder de hele dag liggen slapen) en het scheelde maar een haartje dat hij genomineerd kon worden voor de Best-in-Show, maar de sorrel Abessijn van Beate, tevens de eigenaar van de vader van Harry van Nieckjes laatste nest, is echt heel goed. Sijntje heeft zich de hele dag geweldig gedragen alleen eventjes niet toen ze bij de keurmeester was. Dat deed ze ook al op de show in Haarlem. Dan zet ze het op een brommen en dat komt niet echt charmant over. Linda en Nienke hadden hun camera meegenomen en m’n hartediefje met het poppekoppie op de foto gezet. Omdat deze kooien niet alleen een groter vloeroppervlakte hebben maar ook hoger zijn, kan het publiek er niet op hangen waardoor de katten zich stukken prettiger voelen. Een nadeel is wel dat je minder snel een praatje maakt met het bezoek, maar iemand die echt iets wil vragen over de katten, weet de exposanten vast wel aan de praat te krijgen en anders heb je altijd nog de rasclubstand (alleen niet op deze show), de website, email en de telefoon.
En het was de tentoonstellingscommissie van Felikat wéér gelukt om de show zo te organiseren dat we om half zes naar huis konden. Petje af om iedere show weer zo’n huzarenstuk neer te zetten. Huibert was op tijd thuis voor het voetbal 🙂