Toekomst

Sher heeft de gewoonte om op of naast mijn benen te liggen. Tijdens een hittegolf heeft ze totaal geen bezwaar tegen wat extra warmte maar de laatste tijd ligt ze meestal naast me. Maar vanmiddag kwam ze gezellig bij me op schoot. De ideale manier om te kunnen vaststellen hoe het met haar zwangerschap gaat. Ik voelde overduidelijk en ook heel krachtig een kitten bewegen.

Pretecho
Dat ik leven voelde maakte me zo blij want ik heb de indruk dat deze zwangerschap zich heel anders ontwikkelt dan haar eerdere twee. Maar toen waren dit ook nestjes van vierlingen en nu lijkt Sher mogelijk zwanger van een veel kleiner nest. We hopen zo dat dit kitten daar niet in zijn eentje zit. Een kitten erbij is voor iedereen zoveel prettiger.
Normaal gesproken had ik op deze wetenschap gewacht tot na de bevalling maar nu het is heel nuttig om te weten hoe het met haar zwangerschap precies gaat én of er ook een tweede is. Bijkomende wens is dat we zo intens hopen op een geschikt poesje om de genen van deze combinatie te gaan doorgeven. We hebben regelmatig de prachtigste poesjes, ook aan de meest geschikte nieuwe eigenaren ontbreekt het niet maar wel aan mensen die een bijdrage aan de instandhouding van ons ras een bijdrage kunnen leveren. De Somali is wereldwijd een numeriek klein ras en juist dan is iedere lijn bijzonder waardevol voor de toekomst van dit charmante ras.
Maar terug naar de echo’s. De reden dat ik bij een normaal ogende zwangerschap geen echo laat maken, is omdat ik te vaak van collega-fokkers heb gehoord dat het aantal opgegeven kittens vaak niet klopte en zelfs dat ooit een buik zo slordig was geschoren dat de poes een infectie aan haar tepels had opgelopen.
Dit wordt de tweede zwangerschapsecho in bijna 40 jaar! Ik doe dit dus echt alleen wanneer er aanleiding is voor ongerustheid. Zelfs bij de twee keizersneden die we ooit moesten laten doen, ging dat zonder echo. In die gevallen was het overduidelijk dat er moest worden ingegrepen, dan gaat het belang van moeder en kittens voor en voegt de informatie van een echo weinig toe. Alleen bij twijfel, wanneer de echo informatie kan geven of er een reden is om te gaan ingrijpen, is m.i. een echo wel zinvol. Uiteindelijk is het een röntgenfoto geworden omdat die in dit stadium van de dracht meer informatie geeft.
Toen Anches zwanger bleek terwijl ze aan de suprelorin was, waren we heel erg bezorgd. Zo’n zwangerschap nota bene ook nog eens van een kater die ook aan de suprelorin was, kon niet goed aflopen. Dus wel! Op de echo zagen we een puntgaaf kitten dat later op een volkomen normale manier ter wereld is gekomen. Dat was de verrukkelijke Fancy Free.

Arme Shabanou bleek nog lang niet uit haar ziekenboeg te zijn. Haar rechteroogje was nog steeds niet goed en de behandeling met de oogzalf leek het alleen maar erger te maken. Door die vettigheid en het wrijven met haar pootje over haar kopje maakte ook dat ze er erg rommelig uitzag. Maandag togen we dus weer naar de dierenarts. Nu troffen we dierenarts Jitta. Er is een dilemma: er is sprake van een beschadiging en dan mag je bepaalde ontstekingsremmers niet gebruiken maar ze mag wel de druppels tegen de pijn waar ook wat van die remmers inzitten. Die druppels gaven haar direct al comfort. Shabanou is al veel meer ontspannen en gezellig zoals we van haar gewend zijn. Het is zichtbaar dat haar oogje aan het genezen is dus dat is fantastisch. Om dit proces te helpen krijgt ze nu viermaal daags een druppel Soligental. Ik ben eindelijk weer hoopvol over een goede afloop. Ik heb zelfs mijn volgende bijdrage voor het blad van de SAN aan haar gewijd.

Vachtverzorging
Ik zocht even naar toko’s waar rijstzetmeel te koop zou zijn maar ik belandde op de site van Puurkatten.nl van Ingrid Legué. Via deze pagina is een zakje rijstzetmeel te koop. Voor maar een paar euro kan je voorkomen dat je bij je kat klitten moet wegknippen of, echt tragisch, je dier geschoren moet worden. Ik vind deze site bijzonder informatief en ik heb hem meteen onder Tips en Weetjes in de menubalk gezet.
Er is ongelooflijk veel te koop op het gebied van vachtverzorging. Van de geurigste shampoos tot allerlei producten voor een vachtverzorging zonder dat het dier in bad hoeft maar ik blijf zweren bij het ouderwetse rijstzetmeel. Een natuurlijk product, van rijst gemaakt en waar geen chemische stofjes aan te pas zijn gekomen. De kat krijgt dus wanneer hij zich wast geen schadelijke stoffen binnen.
Op de laatste show kregen zowel Bodiir als Sheralyn een compliment van de keurmeester over hun vachtconditie. Vrijdags zag de oorspronkelijk donkerbruine Sheralyn er nog erg stoffig uit maar na wat gewrijf met een schone handdoek en wat kammen en borstelen was al het witte poeder uit haar vacht en zat ieder haartje zoals het moest.
Het gebruik van rijstzetmeel voor een kattenshow is natuurlijk pure luxe. Je maakt alleen je mooie gezonde dieren nog mooier maar rijstzetmeel is vooral ideaal om de vachten van oudere dieren in een goede conditie te houden. Zelfs kortharige huiskatten kunnen door hun leeftijd of conditie vachtproblemen ontwikkelen. En klitten kunnen zich heel snel ontwikkelen. Het splitsen van die klitjes lijkt heel eventjes te helpen maar kort daarna komen ze extra dik en dichter op de huid terug. Meestal worden die weggeknipt maar voor het dier is dan wel een lek ontstaan in zijn jasje, zijn bescherming tegen temperatuurverschillen. Door een bestaande klit in te wrijven met dit poeder verandert de structuur en wordt hij uitkambaar.
Het allerergste wat je een kat kan aandoen, is dat het dier geschoren moet worden. Dit kan je dus heel simpel voorkomen door rijstzetmeel te gaan gebruiken. Na een scheerbeurt de vacht in de gaten houden en dan iedere zes tot acht weken even dat poederbad en uitkammen en uw kat heeft iedere dag het comfort van een schone goed isolerende vacht.

17 september
Vandaag was de uitvaart van Ingeborg. Zo verdrietig dat zij zo jong is overleden. We kenden Ron en Ingeborg al bijna dertig jaar. Hun eerste Silfescian was Pheadra Luna uit 1983. Zij was een dochter van Oentje en Elmo en via haar broer Just Jake een xx-oudtante van Maverick en onze huidige zilvertjes. In 2009 kregen zij de halfzusjes Diva en Luna. Helaas kreeg Diva een fatale complicatie van een blaasprobleem en daarom is Avra (zusje van Wiesje en Wiske) bij hen gekomen.
Omdat Avra bij Victor geboren is, kende hij Ron en Ingeborg en was hij ook gekomen. Het was een mooie uitvaart. Haar broers en zussen en haar man Ron hebben heel mooi gesproken. De katten waren heel erg belangrijk in haar leven en het deed me goed dat hun foto’s royaal vertegenwoordigd waren in de diapresentatie over Ingeborgs leven. Taal was ook een specialiteit van Ingeborg en in de loop van de jaren hebben we elkaar heel vaak aan de telefoon gehad. Uiteraard om bij te praten over de dieren maar ook over andere zaken zoals boeken. Zij heeft zelfs een boek geschreven over Gero in Zeist. Ook raadde ze me wel boeken aan en een idee uit een boek heeft ooit zijn weg naar mijn website gevonden: huisdieren als reisgenootjes in de reis door het leven.

30 september
Dat er een fikse radiostilte was, hier en op de andere media, had helaas een droevige reden: er waren inderdaad problemen met het nestje van Sher. Daar had ik de hele tijd al zo’n voorgevoel van. Dinsdagavond beviel Sher al van haar kittens. Net zoals de vorige keren kostte de bevalling haar weinig moeite. Gelukkig want door sommige soorten zwangerschapscomplicaties kunnen er ook hele onaangename bevallingen veroorzaakt worden.
Als eerste werd er een klein wildkleur katertje van 77 gram geboren. Omdat Sher me overviel met haar bevalling griste ik, toen ik zag dat ze begonnen was, snel een stapel theedoeken en de weegschaal mee en gaf de thermostaat een royale draai. Die had gelukkig geen roestige start na de warme zomer. Sher had zich geïnstalleerd in het Ikeahuisje, de kattenbedstede. Die was lekker warm maar voor een bevalling net wat te krap. Er stond achter de kast nog een schone doos van de Medpetbestelling eerder die dag en mijn pasgewassen fleecedeken kwam ook goed van pas.
Na het eerste katertje kwam even later een sorrel manneke van 115 gram en een uurtje later werd er nog een wildkleur kater van 108 gram geboren.

Sher in het doosje op de theedoeken en de fleecedeken. Dochter Sheralyn volgde alles met veel belangstelling. Ook vanuit het lege vak in het kastje waar eerder het kattenhuisje stond.

Sher deed alles meer dan uitstekend. Likte ze snel droog, at 2,5 nageboortes op (de laatste helft vond ik te veel van het goede worden en heb ik weggedaan). Alleen kwam er geen rust in het nest en voelde het eerste kitten veel te koud aan. Voor hem hebben we de hele trukendoos inclusief alle mogelijke hulp van de dierenarts opengetrokken maar aan het einde van de volgende dag bleek het eerlijker voor het kleine vriendje om hem te laten inslapen.
Moeder Sher was daarna wel in een klap een ontspannen moederpoes. De andere twee kittens hadden veel betere geboortegewichten maar waren de eerste dag amper gegroeid. Helaas deden ze dit ook niet toen de rust was weergekeerd… Dan maar aan de fles want ze moesten wel in conditie blijven. Maar dit duo bleek een stelletje druktemakers. Ze schreeuwden de hele wereld bij elkaar en wanneer er een druppeltje in hun keeltje zat, werd er mee gegorgeld. Sher heeft ontzettend veel vertrouwen in mij en accepteerde probleemloos dat ik haar kittens zo aan het gillen maakte maar dit gold niet voor dochter Sheralyn en opa Bashiir. Die ogen van Sheralyn, zoals ze me aankeek! Bashiir ging zelfs tot actie over. Gelukkig kreeg ik geen klap o.i.d. De lieverd ging aan mijn kleding trekken.
De twee broertjes probeerden wel bij Sher te drinken maar maakten ruzie over wie welke tepel mocht. Pas in de loop van de vrijdag kon ik wat groei bij ze vaststellen die ze zelf gedronken hadden. Daarna zat de groei er goed in.

Maar toen draaide het kleine sorrel manneke de mist in. Hij had juist maandag opvallend veel gedronken maar dinsdag wilde hij echt helemaal niets meer. Hij wilde zelfs niet meer slikken… Zijn gewicht liep met rasse schreden terug. Hij ging van 172 naar 161, 160, 157 tot zelfs 151 gram. Het blijft gissen naar de oorzaak maar feit is dat hij het weer helemaal goed doet. Ik weeg ze extra vaak en hij woog zojuist 208 gram en zijn bruine broertje 214. Omdat de sorrel een hoger geboortegewicht had, is het niet onmogelijk dat hij straks ook weer de grootste zal zijn. Wordt hij toch nog een Grote Rode Man, net zoals zijn lieve grootvader Bashiir.
Toen het zo slecht met hem ging, heb ik de mand vaak op schoot genomen zodat ik goed zicht had op wat er gebeurde en omdat hij niet slikte, gaf ik hem doorlopend gekolfde melk van Sher. Minidruppeltje voor minidruppeltje dat hij al keeltje-strijkende om het doorslikken te stimuleren toch binnenkreeg. Sher heeft zoveel melk dat de melk vaak bij het proberen aanleggen van de kittens bijna in mijn gezicht spoot. Na 24 uur helpen, kwam er weer wat leven in Klein Rood (opa noemen we vaak Groot Rood). Hij probeerde weer zelf te drinken en ik kon ook meer voeding geven. Donderdag heb ik hem nog een keertje 2 cc gevoerd en sinds die tijd doet hij alles weer zelf. In een paar dagen tijd ging hij dus van 151 naar 208.
Wat kan een mens toch blij zijn wanneer het weer goed gaat!

Diagnose
Maar de vreugde over Sher en haar kittens is niet het enige waardoor de tranen me in de ogen schieten. Het lijkt erop dat bij de lieve Shabanou eindelijk de juiste diagnose is gesteld. Het lag voor de hand dat Shabanou met het wrijven in haar oogje zelf het hoornvlies had beschadigd. Maar het was een veeg teken dat dit maar niet genas. Gezien het succes na nog maar een paar dagen behandelen met Dexamethason (dus corticosteroïden, oogdruppels en pillen) durf ik te hopen dat we nu ons meisje van haar kwaal af kunnen helpen. Het lijkt erop dat haar jeukklachten veroorzaakt worden door eosinofiel granuloom. Daar had ik wel eens van gehoord en dat komt vooral voor bij katten die een allergie hebben ontwikkeld voor vlooien en de stoffen in de gangbare dierenvoeders. Die huidklachten zijn echter zonder korstjes en dat het op een oog kon slaan, wist ik echt niet.
Shabanou heeft al jaren last van jeuk maar haar huid en vacht was altijd helemaal gaaf. Bepaalde beweginkjes met haar staart waren de aanwijzing voor die irritatie. Ze had wel eens eerder korstjes gehad maar toen was er ook een vlo gesignaleerd. Alleen nu bleef ShabShab de voor een vlooienallergie kenmerkende korstjes houden terwijl er echt al heel lang geen vlo of vlooienstrontje te vinden was.
Ik kan nu al zien dat haar hoornvlies veel gladder is én ze plukt niet meer. De arme meid werd zo mal van al die jeuk dat ze stukjes vacht lostrok. Ik haalde zo vaak mogelijk die plukjes weer uit haar bekje maar ze kreeg natuurlijk ook veel in haar ingewanden en die extra haarballen zijn ook niet goed voor haar. We hebben geen idee waar ze overgevoelig voor is (als het maar niet voor de slechtere luchtkwaliteit is door alle extra houtstokerij vanwege de hoge energieprijzen) maar eerst gaan we voor genezing en kwaliteit van leven en daarna uitzoeken of we een oorzaak kunnen wegnemen.

Kopij
Eerder deze maand schreef ik dat mijn bijdrage voor het herfstnummer van de SAN vooral over Shabanou ging. Dit blad lag gisteren al op de mat! Het is altijd wel even ‘graven’ voor de onderwerpen voor het volgende stuk. Hoe het er nu met Shabanou voor staat, is sowieso een must en ik zag dat Sheralyns nestje vermeld stond zonder de testen. Dat kan natuurlijk niet. Zo lijkt het dat ik zo’n fokker ben die jongleert met het welzijn van de dieren en de toekomst van het ras.
Net als bij het zomernummer stond er in dit blad ook weer een verrassing voor me in. De vorige keer was het de cover met een prachtige foto van Alfie en Archie van Sheralyns eerste nest en nu had Richard zijn eigen Boudica voor zijn lens. De lieve meid poseerde zo braaf dat hij op zijn gemak foto’s met verschillende instellingen van haar kon maken om het effect van die instellingen te laten zien. Toevallig heb ik nu ook veel plezier van de trucjes die ik onlangs heb geleerd. Ik gebruik nu vaak de timer en de portretinstelling (= ander diafragma!) van de camera van mijn mobieltje.

Dankzij de fotografietips kon ik met mijn mobieltje deze selfie maken. De foto van Meinie (Umione van weleer) zat in een verjaardagskaart (iedereen heel hartelijk bedankt voor alle attenties!), de coverfoto met Alfie en Archie van de SAN is van het zomernummer en de fotoserie van Boudica staat in het herfstnummer.

Het C-nest
Nog eventjes en dan heeft het sorrel katertje zijn oogjes open. Dan wordt het zoveel leuker om ze op de foto te zetten.
Het verdriet om het kleine katertje is aan het wegebben maar het gevoel van zijn te koude lijfje in onze handen, is nog heel dichtbij. Gisteravond vond Huibert dat de twee anderen koud aanvoelden… Alarm! Ik vond juist dat ze zo goed aanvoelden: lekkere warme mollige lijfjes. Zo zie je maar hoe bezorgdheid effect op je waarneming kan hebben. Vanwege die walgelijke Poetin (en zijn aanhangers in binnen- en buitenland) zijn we zo zuinig mogelijk met energie maar het mag hier natuurlijk niet te koud worden. Voor de zekerheid had ik het temperatuurmetertje in de mand gelegd: 24 graden, zelfs toen de warmteplaatjes in de dubbele wand afgekoeld waren. Mama Sher is natuurlijk een geweldige warmtebron met haar 38 graden!
De cv is alleen tijdens de bevalling aan geweest. Als ik het in de kamer van moeder en kinderen wat warmer wilde hebben, zette ik de airco op verwarmen. We hebben gelukkig nu weer heel veel zonuren. Zodra ik de zon zie schijnen, is dat het seintje om bijv. de afwasmachine aan te zetten of om een was te draaien. Alle beetjes helpen.

Hoog tijd op deze blog af te sluiten. Tenslotte is de nieuwe maand alweer twee dagen oud. Het gaat goed met Shers kittens dus ik ga een nesttopic voor ze maken. En we moeten namen voor ze gaan zoeken. Hun kleine overleden broertje noem ik in gedachten Cantorrowitz, naar Cantor van ons tweede zilvernestje in 1984.


Wanneer u deze pagina via een mobieltje bekijkt, komt de rechterzijbalk met fotootjes en videootjes pas in zicht door te blijven scrollen. De lay-out van deze pagina komt echter veel beter tot zijn recht op een tablet of pc.