Avonturen

Hoog tijd voor de nieuwe blog! We hebben tenslotte een nieuwe maand.
Ik vond dat het te lang geleden was dat ik met Polly in het wandelbos Groenendaal was geweest. Dus daar waren we vandaag!

Polly en poseren. Het moet haar niet te lang duren.

7 augustus
Of onze Pol doof aan het worden is! Ze is het echt, de arme meid. Wij kwamen vanmiddag thuis en ze lag vanaf Huiberts stoel naar buiten te kijken. Omdat wij vanaf de andere kant waren gekomen, kon ze ons niet zien maar ze had niet gehoord dat we de fietsen binnen zetten en dat ik de kamer was ingekomen… Het was dus maandag echt geen gevalletje ongehoorzaamheid. Ze kon me echt niet horen. Maar voor ieder probleem is er een oplossing. Ik ga haar trainen dat ze vaker achterom moet gaan kijken wanneer ze voor me uit loopt. Dat deden haar voorgangster Urszi en Pici ook altijd.

12 augustus
Speciale dag vandaag. 12 augustus is de geboortedag van onze geweldige Maverick. Onze lieverd had vandaag 16 jaar geworden. Dat hij overleden is, doet nog veel pijn. Maar wat heeft hij ons veel dierbare herinneringen gegeven én zelfs een nakomeling, de inmiddels alweer één jaar oude Bodiir. Ik mis best wel eens een verjaardag maar dat ik die van Maverick zes jaar geleden miste, had een speciale reden. Op die dag kreeg zijn kleindochter Elfie haar eerste nest.

De foto’s: mijn favoriete foto van Maverick, zijn achterkleinkinderen van het T-nest die op zijn verjaardag geboren zijn en onze huidige kittens die vandaag 13 weken oud zijn geworden.

13 augustus
We hebben nu een officiële hittegolf in Nederland. Sinds twee jaar zelfs. Eerdere hetere dagen vielen onder de categorie hittepieken. Ik ben zo blij met de airco. Daarmee wordt het in de huiskamer niet warmer dan 25 graden en als je je dan rustig houdt, lukt het ook met een minder goede hartfunctie prima. Ik heb totaal niet de behoefte om met mijn voeten in een bak met koud water te gaan zitten. Dat deed ik vroeger noodgedwongen wel. Ik zie me nog zitten, achter de pc met Sijntje op mijn schoot (natuurlijk!) en kopij overtikken voor het Raskanblad dat in die tijd nog ouderwets werd gemaakt. Handgeschreven kopij overtikken, de grootte van de foto’s berekenen zodat je een pagina precies vol kon krijgen etc. en dat alles met je voeten in het water.
Dankzij de aangename temperatuur hier rausden de kittens tot een uurtje geleden nog de trap op en af en door de kamer. Maar nu is iedereen volledig uitgeteld.

Gisteren maakte ik, heel erg stom, een vergissing toen ik Shabanou en Orchid ruilde met Sher en Bashiir. Dat kwam vast door de warmte 🙂 Ik liet Shabanou per ongeluk naar beneden gaan. Bashiir zat op de trap en zag zijn kans. Gelukkig was Huibert dichtbij en stelde hij Shabanou meteen veilig. Meer dan alleen de schrik hebben we er hopelijk niet van overgehouden.
Deze duo’s houden we al heel lang van elkaar gescheiden. Dit is heel jammer maar het heeft ook zijn voordelen. Zo krijgen ze ook hun eigen momenten van extra aandacht. Orchid en Shabanou zijn nu boven op het dakterras. Het is daar heerlijk in de schaduw van de grote beuk.

Orchid is met haar gezondheid en leeftijd officieel ons zorgenkindje maar het gaat haar naar omstandigheden heel erg goed. Haar eetlust is zoveel beter sinds ze vorig jaar oktober een kuur tegen een maagzweer heeft gehad. Het is me nog niet gelukt om haar van de esomeprazol te krijgen. Dit middel moet je heel geleidelijk afbouwen en ik had dat een aantal weken geleden bijna voor elkaar toen bijna iedereen hier even maagdarmprobleempje opliep. T.z.t. probeer ik dit wel weer eens opnieuw.

Mijn enige echte zorg om Orchid is haar blaas en de medicatie die ik haar dan geef. Ze krijgt steeds vaker een soort blaaskramp. Ze blijft dan in een kattenbak zitten te persen. Met een pilletje Onsior tegen de pijn en eventuele ontsteking, extra lekker eten en vooral afleiding is haar ongerief binnen een uur al geleden. Ik heb het gevoel dat dit haar ook wel is overkomen tijdens onze afwezigheid en dat het alweer over was voordat wij weer thuis waren. Omdat er geen pijnmedicatie bestaat die niet schadelijk is voor maag en nieren speel ik met de gedachte om haar tijdens dat wachtuurtje alleen dat eten en de afleiding te geven om uit te proberen of zij ook zonder medicatie even snel van het probleem af komt. Maar of ik dit kan? Je meisje heeft pijn… Het risico is groot dat ze die pijnstilling echt nodig heeft om zich weer goed te kunnen voelen. Dan heeft het arme dier wel een uur extra ellende. De tijd zal het leren.

Onze andere dame op leeftijd is de mooie Shabanou met het hartenneusje. Een aantal jaren geleden had ze wel eens een korstje en dan was dat een seintje dat er ergens in huis een vlo actief was. Maar een aantal maanden geleden kreeg ze korstjes maar er was echt geen vlo of strontje te vinden. De arme meid kreeg er steeds meer. Om uit te zoeken of ze een overgevoeligheidsreactie heeft op iets in de voeding, heb ik haar zeker een maand lang niet laten meesmikkelen van de extra lekker gemaakte hapjes voor Orchid. Helaas maakte dit totaal geen verschil en tot mijn verbazing verdwenen de korstjes als sneeuw voor de zon toen ik haar weer gezellig van de brokjes en blikjes liet mee-eten. Die pret duurde helaas maar enkele weken. Gelukkig is het probleem niet echt heel groot waardoor ik hoop dat de inzet van cortisonen haar bespaard kan blijven.

EHBO
Het is alweer even geleden maar de kleine Taki heeft het ook spannend gemaakt. Er was een dopje van mijn styluspen losgeraakt en ik kon het nergens meer vinden. De enige die op dat moment bij me was, was Taki. Zou zij… Je leest wel van die horrorverhalen over dieren die een levensbedreigende darmverstopping kregen door het opeten van een vreemd voorwerp. Om dat te voorkomen heb ik altijd Isogel in huis. Ik heb haar stukjes rauwe kipfilet, ‘lichtjes gepaneerd’ met de Isogel met royaal vocht, gevoerd en inderdaad de volgende dag produceerde zij een gummidrol. Die bleef wel aan haar kontje hangen maar met een tissue werd ze er snel van verlost. Er was dus geen verstopping en wat later werd het vermiste dopje gewoon in huis gevonden 🙂 Dit was dus gelukkig een avontuur met goede afloop.

Maar deze behandeling met Isogel smaakte blijkbaar naar meer! Taki was niet echt content met de kattenbakvulling en plaste wel eens op de kranten waar de bakken in de CV-kast op staan. Die gewoonte moest er maar niet insluipen en ik heb één bak verschoond en met silica gevuld. Daar dook ze zeer enthousiast in. Te enthousiast want ze probeerde de korrels op te eten. Dit gedrag ken ik van jonge kittens die nog niet echt gespeend zijn. Dat kan heel gevaarlijk zijn en daarom gebruiken we geen kattenbakvullingen die al te zeer klontvormend zijn (vaak met lijm) of silica omdat deze korrels zoveel vocht kunnen opnemen dat dit uit de hand kan lopen in het dan nog zeer kleine en tere maagdarmstelsel van kittens. Taki en haar nestgenootjes waren toen bijna drie maanden oud dus minder kwetsbaar. Ik heb de meeste korrels direct uit haar bekje geveegd maar voor het geval dat ze toch wat had doorgeslikt haar weer iets met Isogel laten eten. Haar happerij in die korrels bleek eenmalig en die bak is nu bij iedereen de favoriete. Als deze bak verschoond moet worden, neem ik weer de vulling met hele kleine korreltjes op kleibasis.

Speciale kattenbak voor Shabanou
Voor Shabanou ga ik morgen een hele speciale klaarzetten. Eentje met plastic korreltjes. Haar urine moet worden onderzocht. De arme meid heeft nu een soortgelijk blaasprobleem als Orchid en ze moet een hele onaangename nacht hebben gehad. Ik trof werkelijk overal druppeltjes bloed aan. Eerst was het natuurlijk onduidelijk wat er aan de hand was, darmen of blaas, ontsteking of verstopping en om de situatie nog ingewikkelder te maken werden we net nadat ik Shabanous probleem had ontdekt door de in Frankrijk wonende zeer verontruste dochter van maman Yvonne gebeld. Zij kon geen contact met haar moeder in IJmuiden krijgen. Huibert dus met de auto naar IJmuiden en ik zou verder uitzoeken wat er met Shabanou aan de hand was en zou indien nodig met de dierenambulance of met lieve buurman Peter naar een spoedkliniek gaan. Gelukkig bleek dat bij maman Yvonne, 90 jaar en alleenwonend, de telefoon alleen maar kapot te zijn en haar mobieltje stond niet aan. Maar het gaat helemaal niet goed met haar. Echt een hele grote zorg. Met Shabanou gaat het gelukkig veel beter. Zij ligt nu ontspannen in de klimboom te slapen, heeft met me geknuffeld en heeft wat gegeten. Vast dankzij het pilletje Onsior tegen de pijn. Ik hoop dat het verantwoord is om dit nog even aan te kijken.

Wiesje op avontuur
Matthijs en Monique van Wiesje en Yfke en eerder van Cuty, Silfescians grootste zorgenkatje ooit, en de mooie Fleur zijn onlangs verhuisd en hun keuken wordt verbouwd. Lekker veel drukte en bende. Daar houden avontuurlijk ingestelde katjes als Somali’s en helemaal Wiesje wel van! Doordat er keukenkastjes met bijbehoren weggehaald waren, was er een groot gat in zicht gekomen. Het zat hoog dus niemand zag daar een probleem in. Blijkbaar intrigeerde dit gat Wiesje en toen de magnetron eronder werd neergezet, zag zij haar kans schoon en hupte zij via dat ding zo die afvoer in. En verdween bijna uit zicht. Gelukkig zag Monique dit gebeuren en hupte zij even snel het aanrecht op en greep het laatste stukje Wiesje; haar staart. Een enorm angstaanjagende situatie. Loslaten was geen optie en beiden zaten knap in de stress. Monique heeft met alles wat ze aan kracht had steeds meer van Wiesje vast weten te krijgen en haar uiteindelijk uit dat gat kunnen wurmen. Pas nadat alles weer onder controle was, kwam ze aan de inventarisatie van de gevolgen toe. Wiesje bleek er niets van over te hebben gehouden, was zelfs niet boos door al het getrek aan haar, maar Monique bleek de nodige blauwe plekken en schaafwonden te hebben opgelopen. Maar alles met liefde voor de verrukkelijke Wiesje Windekind! Als het huis afgebroken had moeten worden, dan was dat ook gedaan.

Op de eerste foto: Wiesje na haar avontuur. De laatste foto is van haar dochter Yfke die vond dat zij ook iets avontuurlijks moest uithalen… Zij wist haar kopje door een smal kiertje te wurmen en had toen even flink moeite om haar kopje er weer uit te krijgen. Verbouwingen leveren onverwachte mogelijkheden op maar de vakantieoppas had ook de aanwezigheid van een muisje gesignaleerd dus het is niet onmogelijk dat Yfke op muizenjacht wilde gaan.


14 augustus
Met een buitentemperatuur van 31 graden, denkt vriendje Bodiir dat het bij mij voor de laptop vast een aangenaam plekje is om gezellig te doen. Hij past er eigenlijk niet meer tussen dus ik ben er niet al te ongelukkig over dat hij wat later toch besloot een ander plekje te gaan zoeken. Het is hier in huis voor wat de temperatuur betreft best goed te doen. In de huiskamer is het maar 24 graden. Ik heb Polly niet eens haar koelmatje gegeven. Ze ligt heel tevreden naast mijn stoel. Ik vind ook dat de vloer aangenaam koel aanvoelt.
Een enkele dappere buur en Huibert dachten dat het een goed plan was om met deze buitentemperatuur de barbecue op te gaan stoken… Daar waag ik me echt niet aan. Het zonnetje is nu wel weg en hopelijk wordt het weer vanavond aangenamer. De plannen zijn nu aangepast: we gaan pas na achten met elkaar aan de borrel.
Toen het zonnetje nog volop scheen en de kittens net uitgeraasd waren, gingen ze op de vensterbank ín het zonnetje liggen. Daar wilde ik wel een foto van. Om hun aandacht te trekken, had ik een speelstokje meegenomen. Net toen ik daar mee bezig was, liepen er mensen door ons straatje. Die moesten de schoonheden ook even bewonderen maar in eerste instantie vonden ze het vast een vreemde situatie: iemand met een camera en een stokje zwaaiend voor een raam. Zij bleken ook kattenliefhebbers en weten dus nu ook hoe schattig Somalikittens zijn. Zie de ‘straatfoto’ links.

25 augustus
Wel en wee
Afgelopen weekend waren wij op een verjaardagsfeest in de familie. Gezellig met veel mensen en speciaal mijn broer en zus kunnen bijpraten. De jarige schoonzus Thea schreef me net dat dit haar mooiste verjaardag ooit was. Haar kinderen hadden deze dag ook meer dan perfect georganiseerd. Thea zit namelijk midden in een behandelingstraject tegen uitgezaaide kanker dus deze viering was sowieso een hele speciale. In Nederland stopt men met de behandeling zodra de verkeerde cellen in twee organen zitten… Er wordt niet gekeken naar hoe fit iemand is en al helemaal niet hoe goed de patiënt zich voelt. Thea is alleen wat slanker geworden maar verder gaat het haar uitstekend. Gelukkig zitten ze niet bij de pakken neer en gaan ze nu iedere maand een paar dagen naar Duitsland waar je de behandelingen wel kan krijgen. Op eigen kosten, dat wel. Ze oriënteren zich ook over de behandelingsmogelijkheden (een soort immunotherapie) in Rusland. Die zijn heel anders dan de gebruikelijke hier in het westen. Ik las vandaag een heel positief verhaal over een stamcelbehandeling tegen MS. Ook de inzet van bacteriofagen tegen antibioticaresistentie, vooral een cadeautje van onze intensieve veeteelt, is iets waar wij van kunnen leren. Niet iedere Rus deugt niet.

Behelmd
Mijn zus Afke maakte het twee jaar geleden heel erg spannend. Haar ervaring heeft me overtuigd dat ik ook aan de fietshelm moet. Zij is tijdens hun vakantie heel ernstig met haar fiets gevallen, heeft in coma gelegen en heeft ondanks therapie etc. daar nog steeds goed weet van. Een ongeluk zit in een klein hoekje en omdat ik ook al een paar keer met de fiets ben gevallen, gelukkig alleen knie- en handschade, en ook met koel weer met Polly fiets, vind ik dat ik moet voorkomen onnodig schade aan mijn hersenen op te lopen.
Maar zo’n helm op je hoofd zetten, is wel een dingetje. Maar bij een stoplicht stonden we met z’n drieën te wachten en alle drie bleken we behelmd. Alleen toen ik gisteren ergens naar toe moest en de gangbare route me langs terrasjes zou voeren waar te veel mensen me kennen, heb ik – nog – wel mijn route aangepast 🙂

Lilibet, Boudica en Taki. Wat zijn ze leuk!

De verhuizingen
Het is echt af en toe veel te heet. De wetenschap dat het steeds vaker en erger zal gaan worden, is geen leuke wetenschap. Daardoor beleef ik dit zomerse ongerief heel anders dan vroeger. Maar deze week hadden wij geluk. Op de dagen dat Taki en Lilibet in hun nieuwe huishouden moesten leren omgaan met andere dieren waren de temperaturen net weer te doen.
En morgen hebben we weer dat geluk. De temperatuur gaat dalen, er is zelfs kans op regen, ideaal voor de start van Boudica in het huishouden van Richard. Al maakte Boudica het vanavond wel even spannend. Ze gaat al met groot gemak door de kattenluikjes maar met die van de keukendeur wilde het niet lukken. Logisch ook want die is standaard dicht. Als ik met een scherp mes en vlees in de keuken bezig ben, heb ik daar liever geen enthousiaste katten bij. Zeker geen kitten dat het begrip ‘Nee’ nog niet beheerst. Al peuterende raakte er waarschijnlijk een pootje beklemd in het luikje en ze raakte even in paniek. Omdat Polly erbij was, projecteerde zij haar schrik op haar en moeder Sheralyn maakte ook al aanstalten om ‘schuldigen’ aan te pakken. Gelukkig lukte het om iedereen direct af te leiden en Sheralyn schoot toen weer in de verzorgende moederrol en gaf Boudica een wasbeurt. Zo te zien, gebruikt Boudica beide pootjes zoals het hoort, dus alles lijkt met een sisser te zijn afgelopen.

Arme Shabanou
Bij Shabanou is de blaasontsteking niet echt met een sisser afgelopen. Onze lieve meid heeft er goed last van gehad. Daarvoor is ze nog steeds aan de medicatie. De assistente zei dat ik het flesje pijn- en ontstekingsremmer moest leegmaken. Het onderzoek door een laboratorium wees uit dat ze geen antibiotica nodig heeft. Maar toch raakte ShabShab van de regen in de drup. Haar darmen raakten van slag en het aantal dagen dat je Alfadiar mag geven, is voorbij. Nu moet haar lichaam dit euvel zelf oplossen. Toen ik van de week nog even wat Alfadiar kwam ophalen was er een misverstand. Ik had gevraagd om pillen van 20 mg en toen ik op de verpakking las dat ik daar halve tabletten moest geven, schrok ik behoorlijk: ik had m’n lieve meisje onder gedoseerd. Nogal een wonder dat ze niet snel opknapte. Nadat ik haar thuisgekomen meteen een aanvullende dosis had gegeven, ontdekte ik dat het voorschrift van een half tablet bedoeld was voor tabletjes van 5 mg… Dat vind ik weer vrij laag gedoseerd. Maar de overdosering lijkt goed te hebben uitgepakt al zijn haar darmen nog niet zo zoals ze horen te zijn.
Vanmorgen schrok ik van haar oogopslag. Gezwollen oogleden. Nader onderzoek wees uit dat haar oogslijmvlies opgezet is. Daarvoor behandel ik haar met vitamine A oogzalf. Als dit niet voldoende aanslaat, wil ik overschakelen naar een zalf met antibiotica maar daarvoor moet ik met haar naar de dierenarts. En dat kan een probleem zijn. Er zijn tegenwoordig te weinig dierenartsen en morgen is het vrijdag – spitsdag in de klinieken. Vroeger mocht je zo’n onaangebroken tube op voorraad hebben maar in een poging om de resistentie tegen antibiotica tegen te gaan, mag dit wettelijk niet meer. Volgens mij zit hier alleen maar een verdienmodel achter. Voor nu maar haar veel knuffels geven én heel hard duimen.

Het katveilige buitenleven

Arthur, van het eerste nest van Sher, heeft nu ook toegang tot de tuin. De buitenren blijft in gebruik voor wanneer er geen toezicht is. De boomringen van het merk Gardigo zijn in iedere maat te maken, hebben rubberen dopjes op de stekels en zijn te koop bij Amazon.nl. De derde foto is van Prins Jack, zoon van Tinka en halfbroer van Wiesje, zie hierboven, resideert op zijn buitenboom met view.

10 september
Er kwam helaas van alles tussen mijn voornemen om deze blog nog in augustus af te ronden. Dus nu maar even een samenvatting:
– Met Shabanou gaat het de goede kant op. Ze heeft de goede oogzalf van de dierenarts gekregen. Haar darmpjes waren weer snel goed alleen één oogje is nog niet perfect.
– Ik denk dat Orchid een keer ‘s nachts even last van haar blaas heeft gehad maar daarvan was de volgende ochtend niets meer te merken. Ik durfde het nooit aan om haar geen medicatie tegen de pijn te geven maar dit is een duidelijke aanwijzing dat dit ook zonder medicatie snel over kan gaan. Geen medicatie is zoveel beter voor haar nieren. Ik ben heel benieuwd of ik het kan, haar geen medicatie geven wanneer zij weer dit probleem heeft. Een uur lijkt me dan heel erg lang te duren.
– Shers zwangerschap verloopt totaal anders dan haar eerdere twee; ze is duidelijk zwanger maar echt zwaar is ze niet. Ik hoop zo dat alles verder wel goed met haar gaat. Grotere nestjes zijn uiteraard zeer welkom. Nu vooral omdat iemand met een dochter van haar verder zou willen en dat is zo gewenst voor het ras. Maar haar comfort en welzijn is het belangrijkst. Verder maakt Sher een uitstekende indruk en eet ze alsof ze van een vijfling zwanger is. Ik hoop zo dat ik me zorgen maak om niks. Over ongeveer twaalf dagen is ze uitgerekend. (Herstel, ze begint nu toch wel een buikje te krijgen).
– De afgelopen periode kregen we de schattigste fotootjes en videootjes van Sheralyns kittens van hun nieuwe mensen. Voor de kittens voelde het al heel snel niet meer als nieuw: ze zijn thuis!
– Morgen hoop ik met Sheralyn en Bodiir naar een kattenshow te gaan. Omdat ik deze week eventjes behoorlijk ziek was, heb ik ze pas vandaag met rijstzetmeel behandeld… Dat wordt nog goed poetsen om dat poeder uit hun vachten te krijgen. De show is in de Schilp in Rijswijk (voor wie onze verrukkelijke diertjes live wil zien). Hieronder komt een verslagje hierover.

– En dan nog een avontuur:
Umione die sinds de eerste dag van de coronalockdown bij Arnold en Ria woont, had ze tot diepe wanhoop gebracht. Tijdens de voorbereidingen van hun vakantie had Meinie, Somali-eigen, alles met grote belangstelling gevolgd maar op het moment suprême bleek ze onvindbaar. Arnold en Ria hadden hun vakantie eigenlijk al gecanceld want weggaan terwijl hun dierbare katje mogelijk ergens in gevaar was, was ondenkbaar. Gelukkig keken ze na lang zoeken de ingepakte kar voor achter de auto nog een keer na en wie had zichzelf ingepakt? Meinie!

De foto’s: de eerste is van Meinie, net gestoord in haar slaap in de kar. Dan Lilibet, Taki en Boudica. Zij nemen hun taken in het leven heel serieus. Lilibet raust met grote broer Oliver door het appartement en moet af en toe dus op verhaal komen. Taki doet hetzelfde maar dan met Floep en voor Boudica lijkt een carrière als fotomodel te zijn weggelegd.
Het mooie weer droeg bij aan het succes van de buitenactiviteiten zoals het ganzenbordspel van de hondenclub waar Huibert trainer is (ik zat met Polly in team rood) én zusje Nelleke en zwager Nico hadden een verrukkelijke barbecue voor de broers en zussen georganiseerd. Op de tweede familiefoto duikt Huibert weg achter Nelleke (van de onlangs overleden Kala Kalindi waar hier een berichtje over te vinden is), dan ik samen met Ria (van de verstekelinge Meinie/Umione die op deze site ook geen onbekende is).
De laatste is natuurlijk voor de zeer geliefde Britse Koningin Elisabeth II die op hoge leeftijd na een heel kort ziekbed overleden is.

Crises
Augustus was de maand waarin de crises ons om de oren vlogen: stikstof, droogte, asielopvang, energie, inflatie, oorlog, de zorg etc. maar er is voor de gezondheidsproblematiek zicht op een beter vaccin waardoor de besmettingen kunnen gaan afnemen. Nooit meer zo’n vreselijke lockdown zou geweldig zijn.
Het lijkt dus de goede kant op te gaan maar de tweedeling in onze wereld tussen mensen die wel en die absoluut niet hun best deden om het Covid-virus zo min mogelijk te verspreiden, heeft wonden achter gelaten. Bij mij in mijn hart (niet letterlijk) en bij schoonzusje Ria heeft het virus zoveel schade aangericht dat ze niet meer zonder extra zuurstof kan. Nu is er een nieuwe tweedeling op komst: een financiële. Het ene huishouden heeft nog een gunstig energiecontract en/of een goed geïsoleerd huis en het andere helemaal niet. Met Prinsjesdag wordt mogelijk bekend gemaakt in hoeverre voorkomen gaat worden dat er mensen echt in de kou komen te zitten.

11 september
Naar de kattenshow
Vandaag waren we dus op de show in Rijswijk. Het scheelde niet veel of ik had moeten afzeggen want ik was nog niet in topconditie. Daardoor bestond die ‘we’ niet alleen uit mij en Bodiir en Sheralyn maar ook uit Huibert en Polly. Als het nodig was, had Huibert de honneurs van me kunnen waarnemen.
Felikat had alles weer uitstekend georganiseerd, de hal was heerlijk ruim en alles verliep vlot.
Maar de katjes. Er zit wat frictie tussen Sheralyn en Bodiir sinds hij ontdekt heeft dat hij een kater is en omdat Sheralyn hem ziet als een (pleeg-)zoon wil ze niets van hem weten. Ik had ze dan ook een eigen ruimte gegeven in de showkooi/sturdi. In eerste instantie was Bodiir wat schuchter maar naderhand kreeg hij wat meer vertrouwen en ging hij op ontdekking. Hij ontdekte dat de ‘love of his life’ naast hem zat en ik gaf hem de kans om bij haar te komen. Ik wilde ook zien hoe lang dit goed zou gaan. Vrij lang dus. Het kon alleen niet zonder toezicht want na een wasbeurt probeerde hij haar toch steeds in haar nek te pakken. Sheralyn is aan de suprelorin en is dus absoluut niet krols maar hij weet het verschil nog niet.
De keuringen verliepen uitstekend. We waren als eersten aan de beurt en beiden kregen een heel mooi keurrapport. Ze gedroegen zich bijzonder charmant. Het is dat er ook andere katten geshowd werden want anders was dit stel de kampioenen van de dag geworden.

Wanneer u deze pagina via een mobieltje bekijkt, komt de rechterzijbalk met fotootjes en videootjes pas in zicht door te blijven scrollen. De lay-out van deze pagina komt echter veel beter tot zijn recht op een tablet of pc.