Lappenmand

En toen werden ze ziek.
Het viel me al een tijdje op dat er af en toe iets diarree-achtigs in de kattenbakken lag maar omdat er voor het einde van vorige week toch een ontworming gepland stond, dacht ik dat ik daarmee dit wel kon oplossen. Fout gedacht. De dag ervoor had de kleine Lilibet al een slechtere eetlust en zelfs Sher spuugde meer dan eens. Toen de kittens die vrijdag acht weken oud waren geworden en ontwormd waren, begon Lilibet over te geven. Ze wilde niet meer eten, gelukkig bleef ze wel drinken maar al het vocht kwam er weer uit. Uiteindelijk produceerde ze ook hele vieze ontlasting (beige van kleur) en gedurende de dagen daarna begon iedereen uit solidariteit ook mee te doen. Slecht eten, veel spugen en slechte ontlasting. Lilibets zusjes natuurlijk maar dus ook alle volwassen katten. Zelfs mama Sheralyn had een keer minder fraaie ontlasting. Het was een complete ziekenboeg. Maar lang leve de gekookte kipfilet én de Alfadiar (dit heette eerder Finidiar en Diarstop).


Wat ben ik blij dat me ooit is uitgelegd waarom de grondstoffen van dit middel zo goed werken tegen maagdarmproblemen. Het is geen stopmiddel als loperamide. Alfadiar neutraliseert de toxines die tijdens zo’n maagdarmprobleem ontstaan waardoor het dier zich veel sneller kan herstellen. Overgeven en diarree zijn effectieve middelen van moedertje natuur om ongewenste stoffen snel kwijt te raken maar soms kan het uit te hand lopen.
Bij de kleine Lilibet bleek het onvoldoende aan te slaan en dat maakte me onzekerheid over de te nemen maatregelen zoals welk soort voer te geven, proberen een afspraak bij een dierenarts te krijgen of welke medicijnen je wel of niet moet gaan geven. En het was nog een vrijdag ook 🙁 Gelukkig hebben de mensen van dierenkliniek Kenaupark met me meegedacht. Er werd zelfs geopperd dat er een parasiet zou kunnen spelen. Daar had ik zelf niet aan gedacht. Ik kwam niet verder dan wormen, bacterie of virus. Suf want ik hoor best vaak over giardiabesmettingen. Zoiets kan je net als spoelwormeitjes aan je schoenen je huis inlopen en zeker wanneer je een hond hebt, sta je vooraan in de rij voor zoiets.

 

Op de foto’s: overgrootvader Bashiir geeft poseerles, dan Lilibet en Boudica en Haku op de ananasspeeldoos.

Lilibet heeft een paar dagen naast de Alfadiar ook kruimeltjes Cerenia en Emeprid gehad. Van Cerenia gaan de meeste dieren enorm speekselen en daarom deed ik dit een capsule. Lief bedacht maar het viel niet mee om zo’n capsule in een heel klein bekkie met spelden van tandjes te krijgen.
Ik had de spullen in huis om een monster van de ontlasting voor een onderzoek te verzamelen maar toen belandde er op het gewenste moment geen ontlasting meer in de bakken. Iedereen had slecht gegeten, had dus een lege buik en pas nadat de eetlust weer genormaliseerd was, werd er weer wat geproduceerd en dat bleek allemaal prima in orde. Ik heb dus geen onderzoek laten doen. Van een parasiet waren ze vast niet zo snel genezen.
Alleen Sher en Bashiir hebben vandaag nog Alfadiar gehad maar ook over deze twee ben ik nu heel tevreden. Je mag dit middel maar drie tot vijf dagen geven. Ik hoop zo dat dit probleem straks echt achter de rug is. Voor morgen heb ik een afspraak bij de dierenarts staan. Ons hondje Polly moet gevaccineerd worden, de kittens gecontroleerd en als alles echt oké is gechipt.


Terwijl we zo’n zorgelijke week hadden en zelfs de herinneringen aan een eerdere ziekenboeg ooit boven kwamen (in 1984 kregen alle katten niesziekte toen we nog dachten dat vaccinatie hiertegen niet verstandig was) ging er met mij ook iets goed mis. Gelukkig hield mijn hart zich kranig maar op een terrasje liep ik twee steken van een bij op. Arm bijtje, als het een bij was want twee steken en geen angel is niet des bijtjes. Ik had het diertje niet gezien en het raakte een beetje beklemd tussen mijn horlogebandje en mijn kleding. Een dag later, wederom op een terrasje kreeg ik zo’n ernstige en vooral langdurige bloeddrukdaling dat mijn vriendin uiteindelijk hulpverlening moest organiseren. Ik ken zo’n bloeddrukdaling wel. Bij hele hevige pijn kan het me overkomen en dat is ook de reden dat ik geen bloeddonor meer ben maar nu speelde dit soort zaken niet en het ging maar niet over. We zaten juist zo gezellig op een terrasje met heerlijke hapjes.
Feit is wel dat deze ervaring, zo ziek worden zonder aanwijsbare oorzaak, me onzeker maakt. Ik ga dus wel laten uitzoeken wat er heeft kunnen spelen en of ik een volgende keer dit zelf kan oplossen. Ik had bedacht dat zo’n Epipen met adrenaline misschien een handige oplossing zou kunnen zijn maar dat werd me me al door een arts afgeraden.

Door alle commotie had ik deze week amper foto’s gemaakt maar vandaag heb ik de schade ingehaald.


16 juli
Gisteren was het hun grote dag. Voor het eerst op stap. Naar ‘tante dierenarts’ voor controle en als ze oké werden bevonden voor hun chip. Deze keer geen oom dierenarts, had gekund namelijk want Jan Willem is een van de weinige mannelijke dierenartsen waar wij komen maar hij heeft corona opgelopen. Ook hier vandaan beterschap toegewenst. We troffen nu een hele jonge dame die dus de eer had om bij die hele kleintjes de chips te plaatsen. Ik zag wel dat klusje bij zulke kleintjes voor Julia een nieuwe ervaring moest gaan worden. Ik dacht vroeger ook dat een dier toch wel meer dan voldoende body hiervoor moest hebben. Dat bleek niet te kloppen. Het lastigste bij het plaatsen van chips is de taaiheid van de huid en hoe jonger, hoe makkelijker dit gaat. Bo Taki was de grootste druktemaker in positieve zin op de behandeltafel en Julia dacht dat zij het meest zou tegenspartelen – dus niet. De stoere meid gaf geen kik. Lilibet protesteerde het meest maar evenals met het moeten slikken van die grote capsules toen ze zo ziek was, neemt ze voorkomende onaangenaamheden niemand kwalijk. Zij en haar zusjes luisteren net zo goed naar me wanneer ik ze roep als hun superlieve moedertje.
Polly was ook mee. Zij moest ook opnieuw gevaccineerd worden. Eerder was het geven van het neusdruppeltje altijd een heuse strijd waarbij Polly vond dat zij best haar gebitje mocht inzetten, maar sinds ontdekt is dat het op het moment suprême even afdekken van haar oogjes met een handdoekje daar de oplossing tegen is, gaat het toedienen van dat druppeltje vaccin prima. Vandaag dus ook weer. Het kleine gastendoekje stond haar nog parmantig ook, als een hoofddoekje. Daar moet ik toch eens een fotootje van zien te krijgen.

De oudjes
Voordat iedereen, behalve Polly en wij, hier last had van het maagdarmprobleem had ik bedacht dat ik moest proberen om Orchids medicatie tegen haar maagprobleem af te bouwen. Ze is een makkelijke pillenslikster, in haar geval capsules, maar als iets niet meer nodig is, belast je haar alleen maar met het risico op bijwerkingen en het gedoe. Een bijwerking is dat haar botten kwetsbaarder worden. Een botbreuk door een val moesten we haar maar niet aandoen. Ze at de laatste tijd eigenlijk probleemloos. Het hoefde ook niet meer opgeleukt te worden. Echt ideaal.
Maar tijdens de afbouw, iedere dag een korreltje minder, veranderde haar eetlust. Ik had haar al weer teruggezet op de oude dosering toen duidelijk werd dat die eetlust bij iedereen misging. Orchid en Shabanou, de oudjes hier (16 en 15 jaar) hebben dus ook een paar keer een stukje Alfadiar gehad.
Ik zie wel of en wanneer ik het afbouwen weer een keer opnieuw ga maken. Het is maar goed dat ze nu de standaard maagbescherming heeft want de lieve meid kreeg ook weer last van haar oude kwaal, haar blaasprobleem. Ik kon haar een keer niet vinden en ze bleek achter een grote bloempot op het dakterras te zitten maar even later was ze weer zoek. Ze bleek in een kattenbak te zitten. Te persen. Ik vind dit altijd zo zielig. Ik zag gelukkig geen bloed maar het ongemak voor haar is dan vast even erg. Dus acuut een tabletje Onsior gegeven. Dan is het een kwestie van een uurtje haar afleiden (eten geven, laten lopen zodat ze niet gaat zitten persen) en dan is het leed echt geleden. Onsior werkt dus snel als pijnbestrijder en het is ook een ontstekingsremmer. Ze is nu bijna aan het einde van de kuur van zes dagen.

19 juli
Daar gaat ze!
Dat dacht ik dus gisteren. Orchid bleek al weer last te hebben van haar blaasprobleem. Ze bleef maar in de kattenbakken zitten persen en wanneer ik haar daaruit haalde, ging ze in hoekjes verder. De arme meid. Het erge was dat ze gisteren op de zesde en laatste dag zat van de Onsiorkuur die juist bedoeld is als pijnstiller en ontstekingsremmer. Zo’n kuur is al zo slecht voor haar nieren en maagje maar je moet wat. Ze zal vast minder pijnklachten hebben gehad vanwege haar bloedspiegel met dit medicijn en tot mijn grote opluchting was er binnen het uur al weer niets aan de hand. Het is dat ik haar gedrag had gezien én dat druppeltje bloed want anders zou je compleet kunnen missen dat ze eventjes dat probleem heeft gehad. Om de goede afloop te vieren, had ik lekkere rosbief gekocht. Dat ging er in als koek. Evenals een indrukwekkende hoeveelheid rauwe kipfilet. Onze dappery Orry eet en drinkt zoals het hoort en tot mijn verbazing koos ze vandaag, code geel vanwege de hitte, om in de tuin te bivakkeren…

Het klimaat
Vorig jaar hebben we zonnepanelen laten installeren op ons platte dak. Daar zijn we om heel heel redenen heel erg blij mee. Door de schaduw van de schuin opstaande panelen valt er schaduw op het dak waardoor de hele bovenverdieping lang zo heet niet meer wordt en de financiële kant ervan is ook een leuke bijkomstigheid. Dat we daardoor ook een echte airco konden nemen, is helemaal een feest. Het grappige is dat het na de installatie vorige zomer nooit meer echt heet is geweest en dat de airco eigenlijk alleen in gebruik is geweest als bijverwarming voor Sheralyns kittens.
Maar nu staat hij wel aan en hoe! Hij werkt echt bijzonder goed. We hebben maar één binnenunit maar de koude lucht zakt omlaag, de trap af en de huiskamer in. De buitentemperatuur is nu 36 graden. Zou dat een nieuw al dan niet lokaal record zijn? Ik ben nog helemaal niet in de problemen gekomen. Ik heb zelfs even op de fiets een paar boodschapjes gedaan. Het was zinderend heet maar ik ging van de ene gekoelde ruimte naar de andere dus totaal geen probleem.
Ik hoef me niet schuldig te voelen wanneer ik extra stroom verbruik voor zoiets luxe als een airco omdat het vooral onze eigen opgewekte stroom is maar al die airco’s wereldwijd dragen helaas wel bij aan de verdere opwarming van de aarde. Om te kunnen koelen, wordt er warmte geproduceerd! Klimaatverandering is van alle tijden maar tegenwoordig gaat het razendsnel. Echt niet te vergelijken met eerdere klimaatsveranderingen uit de geschiedenis.

Het Montreal Protocol
Ik wist dat het installeren van airco’s en zeker later de afvoer en recycling van oude airco’s met grote deskundigheid moet gebeuren omdat voorkomen moet worden dat de hfk’s in het milieu terecht komen. Het schijnt dat een beetje lekkage niet te voorkomen is… Oeps! Vroeger werd voor o.a. cfk’s gebruikt en die bleken funest voor de ozonlaag. Dat die zich kon herstellen is te danken aan het succesvolste milieu-akkoord ooit, het Montreal Protocol. Probleem is dat de vervanging van de cfk’s door hfk’s helaas ook voor ellende zorgt met verschil dat dit een lange termijnprobleem is. Airco’s zitten ook in bijna alle auto’s en bij iedere grotere aanrijding komen er dus ook hfk’s vrij. Wat Poetin en zijn aanhangers aanrichten, onbeschrijflijk groot menselijke en dierlijke leed maar dus ook enorme en onherstelbare schade aan onze planeet.
Deze week was de MH17-herdenking. Acht jaar geleden vermoorden zijn aanhangers 298 inzittenden van dit vliegtuig. Er staat een monument bij ons om de hoek als herdenking van het gezinnetje dat samen met hun grootmoeder slachtoffer werd. Wie had durven denken dat dit drama nog maar een eerste beginnetje was van Poetins grootheidswaan. Ik kan er niet bij dat er zoveel mensen met wetenschap van alle begane wreedheden toch pro-Russische sympathieën blijven koesteren.
Zodra mensen gaan generaliseren, het maakt niet uit op welk gebied, gaat er van alles fout. Wat Poetin en zijn aanhangers uithalen, is verschrikkelijk. Het is ook zinloos om met ‘ze’ te onderhandelen. De inkt was nog niet droog van de verklaring dat de schepen met graan voor vooral Afrika vrije doorgang zouden krijgen, bombarderen ze de graansilo’s en de haven… Bij WOII kon men onderscheid maken tussen Duitsers, moffen en nazi’s maar ik ken geen andere termen dan Rus, Rus en Rus. Ik zou wensen dat we met woorden ook onderscheid kunnen maken tussen de Russen.

Akkoorden
En ik heb nog een wens: dat er een verbod komt dat winkels hun deuren en zelfs hele puien mogen openzetten terwijl binnen de airco’s op volle toeren draaien. Net zoals ‘s winters er voor de buitenwereld gestookt wordt. Er zijn al wel landen waar dit niet meer mag. Nog even of misschien zijn we het wel en zijn ze het meest vervuilende postzegellandje ter wereld.
Wereldwijd zijn er akkoorden gesloten á la dat Montreal-akkoord om de aarde en de mensheid een kans te geven te overleven. De CO2-uitstoot is een concreet gevaar voor de biodiversiteit en wij kunnen niet zonder een goede biodiversiteit op het gebied van planten, kruiden, insectensoorten. Voor wie er meer over wil lezen: https://www.klimaatakkoord.nl/
CO2-uitstoot.
Aanpak stikstof | Rijksoverheid.nl.
Het stikstofbeleid is doorlopend in het nieuws Ik schaam me als kleindochter van een boer diep voor bepaalde acties die door een deel van de veeboeren en anti-overheidsdemonstranten worden gehouden. Intimideren en bedreigen van overheidsfunctionarissen, hulpverleners, de vernieling van een Natura2000-gebied, het omhakken van de gesubsidieerde knotwilgen, de Nederlandse vlag ondersteboven etc. Het kan ook anders. Verduurzamen! De Groene Boeren zijn al jaren zo bezig.

Verkoeling
Polly is hier eigenlijk de enige die wat gevoelig is voor de warmte. Daarom heb ik voor haar een koelingsmatje gekocht en ze ligt nu gezellig op dat matje naast me. Zo kan ik haar goed in de gaten houden. Niet omdat ik me zorgen maak over haar gezondheid maar omdat ik me zorgen maak over dat koelingsmatje. Polly heeft de neiging om met een zekere regelmaat ‘haar bedje op te maken’ en met haar harde nagels zou ze het kunnen beschadigen. Er zit een gel in en dat lijkt me heel ongezond voor dier en milieu. Als je de gebruiksaanwijzing leest, durf je het eigenlijk niet te gebruiken en bij schade of veroudering moet het als chemisch afval worden verwerkt. Ik weet niet of ik dit had gekocht als ik dit vooraf had geweten. Maar Polly ligt er nu op, fris en gezellig te wezen. Gezellig is ze altijd en nu ook nog eens fris. Op haar darmgasjes na. We hebben nooit eerder een hond gehad die zo’n sterke hondenlucht bij zich draagt. Daar heb ik nu geen last van want ze is gisteren in bad geweest én ik heb haar getrimd. Alleen haar oortjes moeten nog. Het getrim was met hulp van de lieve Bodiir die dit erg gezellig vond. Het was wel oppassen geblazen om te voorkomen dat ik een stuk Bodiir afknipte of wegschoor.

Wat is die Bodiir toch een superknuffel. Het kon niet op tijdens de zo noodzakelijke trimbeurt van Polly.


22 juli
Het was al bijna twee maanden geleden dat Sher een lichte mate van krolsheid vertoonde en de arme Bodiir had het toen best even moeilijk. Ik zag mijn geest al dwalen. Dekkaters plegen sproeiend door het leven te gaan en dat is een heel gedoe om zo’n kater dan toch kwaliteit van leven te geven terwijl je huis voor mensen leefbaar blijft. Bodiir heeft al wel een keer geoefend met het dragen van een broekje tegen dat gesproei maar als het dragen ervan niet echt noodzakelijk is, scheelt dit een hoop tijd, aandacht en gedoe.
Deze week was het weer ‘bal’ maar deze keer zette de krolsheid wel door. Met als resultaat dat Sher nu zelfs al gedekt is. Door Gio! Dat wilden we zo graag maar met een eigen kater die bij ons leeft als een huisdier bestaat altijd het risico dat hij de beginnende krolsheid net even eerder doorheeft dan wij. Het is zeker ook onze wens dat Sher een keer kittens van hem zal krijgen maar eerst die van Gio!
Maar Bodiir was de weg kwijt. Waar was die ‘love of his life’ gebleven. Die frustratie moest hij toch even kwijt en er ligt nu een heuse berg wasgoed. Zelfs Bashiir, Shers vader, was zoekende. Waar was zijn vriendinnetje toch opeens gebleven? Bashiir miste zijn maatje ook maar hij hield het gelukkig droog.

Sher is al zeker drie keer door Gio gedekt!

Afscheid
Helaas moest er afscheid genomen worden van twee bekende Silfescians. Kala Kalindi en Anches.
Kala was een dochter van Dzjeedie en een tante van Shabanou. Zij was het mooiste poesje van het nest en haar mensen, Hugo en Kristl, wilden graag een nestje met haar fokken. Helaas is dit niet gelukt. Hugo was de webmaster van mijn eerste website waar nu alleen nog maar een klein restantje van op internet te vinden is. Door omstandigheden was het beter dat Kala Kalindi een ander adres ging krijgen en zij kwam toen bij Huiberts zus Nelleke en haar gezin te wonen. Zij had een behoorlijk gevoelig maagje en moest vaak overgeven. Toen zij de tip kregen om haar eens Carnibest te laten eten, knapte ze daar enorm van op.

Silfescian Kala Kalindi (17 februari 2004 – 4 juli 2022)

De foto’s: Anches samen met Zagato als kitten. Anches heeft alleen kittens gekregen van Jack (Bodiir is een afstammeling van haar). Later kwam ze bij Marloes en haar gezin én Zagato te wonen. Zagato had een confict met Jack en later belandde Anches in een soortgelijke situatie. Het was een prettig idee dat de kittenmaatjes van weleer weer samen kwamen maar echt innig was hun relatie niet. Anches is in de tuin begraven en Tygo heeft met een 3D-printer een heel lief grafmonumentje gemaakt. Natuurlijk heeft Anches een eigen pagina op deze website: Anches.

Bezoekers die deze pagina via hun mobiel bekijken, krijgen de rechterzijbalk met fotootjes etc. pas te zien door te blijven scrollen tot voorbij het gedeelte hieronder over het contact opnemen. De lay-out van deze website komt veel beter tot zijn recht op een tablet of pc.

Muntje
Sher toonde eergisteren de eerste tekenen van krols gedrag. Dus we hebben haar meteen apart gehouden van vriendje Bodiir. Die is inmiddels al tien maanden oud en we willen de kater niet op het spek binden én zijn
Jimmie, Jack en Bodiirtje
30 septemberHet najaar is aangebroken. De hele maand ging het nog goed met de temperatuur maar gisteren kon ik er niet meer onderuit: de cv moest aan. Zo jammer van het gas. Na de zonnepanelen
Alles telt!
Zaterdag 24 juli
'Dansen met Jansen'
Er valt niet aan te ontkomen: het vervelende onderwerp, corona ☹
Ik begin er maar meteen mee, dan hebben we dat maar gehad. De afgelopen maand was het dus schrikken.
Het nieuwe jaar





O jeetje, er is iets misgegaan na de laatste update van WordPress en wat al die informatie bovenaan betekent, is mij een raadsel. Ik kan me in het Engels redelijk redden maar dit en de info die
In het zicht van de haven
29 november 2020
De tijd vliegt; de kittens wonen nu al drie weken bij hun nieuwe mensen. We zijn heel blij met de goede berichten die we over ze ontvangen. De mensen van de twee broertjes Tigger
Hier wordt ook afgeteld
Donderdag 15 oktober werden ze elf weken oud en mochten ze weer op de weegschaal én poseren. Eerst de gewichten: Xera 1200 gram, Tigger 1350 gram, Sheralyn 1400 en Toulouse staat met 1525 gram
Op slot
Wat was er weer een schrik. Deze keer geen toestanden met de dieren als een dier kwijt, het ergste wat je kan overkomen, maar ´alleen maar´ een groot probleem met mijn website. In een poging om de beveiliging
Wiesje was weg
Ik ben dolgelukkig dat ik de titel van deze blog in de verleden tijd kan schrijven! Wat was het zaterdagavond een verschrikking. Om een uur of tien hoorde ik boven een vreemd geluid en ging ik direct op
Weer wat geleerd!
Oef, dat was schrikken. Ik was net zo trots op wat ik gisteravond voor elkaar had gekregen en toen ik op deze pagina in kladversie kwam om er mee verder te gaan, bleek hij helemaal leeg. Gelukkig was
Misverstand
Vorige week donderdagochtend, vlak voordat de dierenarts hier zou komen, ging er iets goed mis. Maverick sprintte de trap af en racete door het kattenluikje naar buiten maar helaas reageert onze hond Polly
Maar de foto's zijn wel gelukt!
Ons tuintje wordt er niet mooier op. We hebben noodgedwongen op meerdere plaatsen doorzichtig folie aan de tuinafzetting vastgemaakt op de plekken waar we hebben gezien dat Sher als een
De fotoshoot van Richard
Ik ben heel benieuwd of het me weer gaat lukken om in deze rubriek een berichtje te plaatsen. Het is mij namelijk een raadsel hoe het kan dat WordPress weet dat ik de nieuwsberichtjes in het Blognieuws
Mijn handen jeuken!
Ik had al zulke goede vorderingen gemaakt met mijn nieuwe website tot ik dacht te hebben ontdekt dat ik een pagina als een soort subpagina kon onderbrengen onder een trefwoord op de menubalk. Foutje!!
Flieft
Ik heb inmiddels de eerste schreden op het pad van het zelf bouwen van een website gezet. Best spannend. Jaren geleden had ik het ook al eens geprobeerd en toen liep ik vast bij de registratie voor de webhosting
Een juweel van een plan
Mijn computer of het programma waar deze website mee gemaakt wordt, maakt het heel spannend. Met mijn voorkeursbrowsers lukte het inloggen niet maar met Google Chroom wel dus ik hoop dat dit gaat
Een feest van herkenning
M'n vorige bericht over de betere verbindingen op het gebied van radio, tv, telefoon en internet was een tikje voorbarig maar gisteren hadden we een medewerker aan de telefoon die toch weer aardig
Supreme Premior Maverick
Als je een hele tijd niet schrijft, heb je dus veel in te halen. Wat is er allemaal gebeurd? Maverick en Bashiir hebben beiden een titel behaald. Maverick mag nu Supreme Premior voor zijn naam
Morgen is Izzy uitgerekend
Michel hoeft zijn pet niet op te eten want hij had gelijk; de kittens van Kitty Jewel zijn een wildkleur poesje en twee sorrel katertjes. Ze zijn verrukkelijk en ze ontwikkelen zich uitstekend.

Door de site te gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten