Afkloppen

Gisteren kwam Richard Rodenburg weer bij ons om zijn nieuwe fotoapparatuur uit te proberen. Daar verlenen wij altijd graag alle medewerking aan. Ik had geen idee wat en hoe hij dit wilde aanpakken. De volgende keer ga ik toch mijn best doen e.e.a. wat comfortabeler voor hem te maken. Een hoger en beter tafeltje en een krukje o.i.d. Maar de fotomodellen deden hun best. De arme Polly was kort voordat hij kwam wel even goed van slag. Ze maakte een angstige indruk. Ik had kunnen weten dat dit geen angst of pijn was maar schrijnende jeuk omdat ze aan haar staart had zitten likken. Dat wondje zag ik pas toen ik met haar buiten ging lopen nadat ik al geprobeerd had haar met hapjes en Zylkène af te leiden en te kalmeren. Toen ik de wond had in gesprayd, was het leed snel geleden. Zo jammer dat ze zo’n fikse terugval heeft van haar huidprobleem net nadat de cortisonenkuur afgerond was. Die zijn we dus weer opnieuw gestart. Als ik morgen nog niet tevreden over haar ben, ga ik met de mensen van de dierenkliniek overleggen of ze er niet een injectie bij kan krijgen. Ik was in de laatste blog een beetje te laconiek over haar gewichtsprobleem. Wat minder snelle koolhydraten en dan zou ze wel afslanken… Afslanken wanneer je aan de cortisonen bent, lijkt me onmogelijk. Ook had ik mijn opmerking vorige week over haar gave vachtje bij de dierenarts moeten afkloppen. Ik zei dat dit haar eerste zomer sinds jaren was dat zij een gave vacht heeft dankzij de cortisonen. De tijd heeft geleerd dat dit soort opmerkingen direct moeten worden afgeklopt om te voorkomen dat er een terugval komt. Bij onze vorige da-kliniek had Polly andere medicatie: hele dure pillen die maar een beetje hielpen. Polly is ergens overgevoelig voor maar we weten niet voor wat. Het ligt voor de hand dat het een insectenbeet is omdat ze dit probleem zich vooral in de zomer voordoet.
Polly was dus gisteren heel kort ‘arbeidsongeschikt’ voor haar werkzaamheden als fotomodel maar een uurtje later heeft ze toch de klus geklaard. Richard ook 🙂 Als de foto’s klaar zijn, komen die hieronder. Voor nu tijdelijk een collectie van eerdere foto’s die Richard eerder van haar gemaakt heeft.

Deze foto’s dateren o.a. uit 2017, 2018 en 2022. Op de foto dat Polly op de loungebank ligt, heb ik haar kort ervoor getrimd. Dat staat voor morgen ook op het programma. Eerst gaan we dan naar de hondenwassalon van dierenwinkel Willemsen in Vijfhuizen. Ik gebruik tegenwoordig geen shampoo meer voor haar. Wel de preventieve parasietenbehandeling van het wasprogramma. Ik voel me er niet prettig bij om alle dieren preventief maandelijks Stronghold te geven terwijl er geen vlo te bekennen is. Volgens mij is dit hét recept om resistentie te creëren. Eenmaal thuis gaat ze op tafel en dan zijn we samen heel wat uurtjes zoet met het borstelen, kammen en knippen.

Richards nieuwe foto´s! Zijn ze niet prachtig. Het lijkt wel alsof er diamandpoeder over ze is uitgestrooid! Wat ziet Polly er schattig uit en dat met haar dertien jaren. Ons teddybeertje aka Koalahondje. Morgen gaan die krulletjes eraf en dan lijkt ze weer wat meer op een Terriër.

Sheralyn ziet er fantastisch uit. Ze heeft van haar vader Magic een prachtige warme kleur meegekregen, ze heeft een heel lief en mooi gezichtje en dan die ogen van haar! Dat allemaal op een foto van Richard en ik ben helemaal gelukkig… Alleen moest ik mijn wens wel duidelijk aan haar doorgeven. Ze was steeds eerder van het poseerkussen af dan ik haar erop kon zetten 🙂 Uiteindelijk heeft ze daar wel een paar keer een nanoseconde gezeten en ik ben heel benieuwd of het Richard gelukt om op dat moment af te drukken.
Sher opende de poseersessie door gewoon een hele tijd vanaf dat kussen alle bezigheden van Richard te volgen. Er komt heel wat voor kijken om alle apparatuur perfect met elkaar te laten samenwerken. Het enige minder perfecte is dat haar vacht door alle hormonale stormen die Sher heeft moeten doorstaan allesbehalve in topconditie is. Nog even en een Abessijn wordt jaloers op haar.

De foto’s: Sher vorig jaar nog in volle vacht. Sher gisteren op het simbakussen in de kittengym en in de Richards bagagekarretje met fotografeerbenodigdheden.

Terwijl ik de foto’s voor hierboven aan het uitzoeken was, lagen Sher, Sheralyn en Bashiir met hun drietjes op de bank. Opeens vloog Sher ‘een meter omhoog’, als door een vlo gebeten en landde ze met een angstig kopje tussen de andere twee die verbaasd opkeken. Sher was echt enorm geschrokken en durfde niet tussen die twee door te lopen om daar weg te gaan. Op een gegeven moment schoot ze wel daar weg en kreeg ze prompt Bashiir achter zich aan. Die wist ik met een speeltje af te leiden. Toen ik Sher oppakte, vloog ze weer die meter de lucht in. M’n arme kind. Met een hapje eten lukte het om haar wat af te leiden en indachtig het ‘als door een vlo gebeten’ heb ik haar meteen even doorgekamd… én een vlootje gezien (helaas niet gevangen). Polly krijgt morgen dus géén antiparasietenspoeling in de hondenwassalon: iedereen wordt morgen met Stronghold behandeld!

De eerste foto is een oefenfoto van volleerd fotomodel Sher. Zo uitstekend als zij zich gisteren gedroeg, zo onder de indruk is ze vanavond nog van de schrik door die vlooienbeet.

Haar vader Bashiir heeft ook zo goed geposeerd. Het bagagekarretje vonden ze hier erg interessant. De eerste foto is van mijn hand (lees, mobieltje) en de andere zijn natuurlijk van Richard.

Mooie Sheralyn, drie keer ‘gevangen’ tijdens die nanoseconden poseren.

Onze zilvertjes! Shabanou met haar achter-, achterkleinzoon Bodiir. Shabanou bleef als ervaren fotomodel keurig zitten op het kussen. Bodiir maakte maar af en toe even pas op de gewenste plaats. Maar precies lang genoeg want die foto’s zijn ook prachtig. Waar Shabanou super lieflijk is, is hij de grote stoere kerel.

Goed nieuws over deze website: sinds de bezem er noodgedwongen doorheen is gegaan, gaat zelfs het invoeren van teksten weer normaal. Maar er is wel heel veel verdwenen. Alle zijbalken alleen al. Dat herstellen gaat nog een hele klus worden. Ik dacht dat de rubriek ‘In de loop der jaren’ in de zijbalken naast de pagina’s van onze dieren ook echt weg was maar die is er nog wel, naast de startpagina ‘Onze Dieren’. Jippie! Dat is namelijk een lijst met de namen met links naar de pagina’s van al onze dieren in de loop der jaren. Ieder dier heeft daar een eigen pagina met links naar hun stamboom in de database en foto’s vanaf hun jeugd. Ik heb nog niet alle links aangepast nadat de eerste database E.R.o.S. onbruikbaar is geworden. Gelukkig is er een nieuwe, PawPeds. Deze is nog niet compleet bijgewerkt en daarin staan bijna alleen fokdieren en ontbreken bijna alle dieren zonder nakomelingen.

27 juli
Tring, tring, wie stond er onlangs ‘s avonds voor de deur? Willem! Met een sticky met de kopie van deze website van april jl. Wat ben ik daar blij mee. Ik ben er meteen ingedoken en heb een berichtje uit 2007 hersteld. Daar ontbrak nu de belangrijkste foto. Het ging erover dat het eten van rauwe kippennekjes zo goed voor de gebitten van huisdieren is. Wat ik toen normaal vond, dat katten van 15 jaar dat gewoon deden, weet ik nu dat dit helemaal niet zo normaal is. Bij de veel huiskatten en veel rassen is op jonge leeftijd al een slecht gebit eerder regel dan uitzondering. Goede voeding vermag veel maar niet alles. Als het niet goed zit met de erfelijke aanleg, geeft de ideale voeding alleen uitstel. Daarom ben ik zo blij dat ik onlangs bij de dierenarts met eigen ogen – mede dankzij de staaroperatie – kon zien dat het zeven jaar oude gebit van Sheralyn keurig schoon is. Dat zestien jaar oude gebitje van Shabanou, de prachtige zilveren poes helemaal bovenaan deze pagina, is ook nog heel redelijk voor haar leeftijd. Een paar maanden geleden had de dierenarts er met een nagel een stukje tandsteen van afgewipt. Bij de laatste controle was het tandvlees niet echt super maar niet zodanig dat er iets aan gedaan moest worden.
Het bestelde tuigje voor Polly met haar naam erop is ook binnengekomen. En ze heeft haar sopje, anti-vlobehandeling en trimbeurt gehad. Het staat haar leuk. Ondanks dat het ‘bedrijf’ waarvan ik het gekocht had de indruk had gewekt dat het een Scandinavisch bedrijf zou zijn, kwam dit tuigje volgens mij uit China. Het is ook geen verrassing dat het dusdanig onveilig is dat het nu bij de schoenmaker ligt om het betrouwbaarder te maken. We willen het gaan gebruiken voor wanneer ze in de fietskar zit.

Op de foto’s: een gekortwiekte Polly in het tuigje met haar naam erop. Naast de knijper het stukje tandsteen dat de dierenarts bij Shabanou had weg gewipt. De derde foto bleek een zoekplaatje maar ik heb hem gevonden dankzij Willems kopie. Hij hoorde in het stukje Werkelijk geweldig maar de lieve Victor had The Fonz aangezien voor Elvira, zijn leeftijdsgenootje in die tijd. Gezien de kwaliteit van mijn foto’s is die vergissing heel begrijpelijk. Daardoor stond deze foto met Elvira’s naam in het archief. Op de achtergrond zie je Sijntje in het felarium eten en de geweldige Eesz, die grote witte krullenkop zit hoopvol te wachten of de katten niet wat gaan laten vallen.

Volgende maand gaan wij een paar dagen op vakantie en zoals we voorheen wel vaker deden, nemen we een aantal huisdieren mee. In huisjes gaat dat het beste maar met wat voorzorgsmaatregelen kunnen ze ook mee naar hotels. We zijn in 2006 ook in dat hotel geweest en toen hadden we The Fonz en Elvira op hun oude dag mee. Fonzie had toen eetlustproblemen en Elvira was ook heel kwetsbaar. Maar waar voormalige showkatten niet kwetsbaar mee zijn, is reizen. Ze vonden het geweldig om mee te zijn en wij bewaren hele dierbare herinneringen aan die tijd. Door ervaring wijs geworden nemen we wel een bench voor Shabanou mee want toen bleek de medewerker van het hotel ook een kattenliefhebber maar in zijn enthousiasme liet hij wel de deur openstaan en wandelde The Fonz op zijn gemak de gang door. We maken die bench voor Shabanou net zo comfortabel als een showkooi dus compleet met hangmand en natje en droogje.

Op het katveilige balkon van het hotel. Ik heb de jonge Tresca in mijn armen en Elvira loopt rond.

Zomerstop
Na de 21ste had Sher gedekt mogen worden door Bodiir maar al wie er niet krols is geworden, is Sher. Eerder was ze me veel te snel na elkaar krols en nu het gewenst is dus niet. Maar dat is de natuur. Het is ook een goede zaak dat een poes niet doorlopend hormonaal actief is.
Dat een poes een tijdje niet meer krols wordt, wordt/werd door fokkers wel afhankelijk van het seizoen waarin gebeurde zomer- of winterstop genoemd. Ik heb eigenlijk nooit iemand gehoord over een voorjaars- of herfststop. We wachten het gewoon af. Sher lijkt lekker in haar vel te zitten. Haar eetlust is erg goed en het haarballenprobleem lijkt ook onder controle. Ik heb dit natuurlijk wel afgeklopt 🙂
Die pasta, Lax-a-Past, van de dierenarts, ervoer ze als een traktatie. Ik heb weer een nieuwe tube gehaald. Ik moet eens uitzoeken in hoeverre het soortgelijke maar goedkopere middel Cat-a-Lax een andere samenstelling en effect heeft.