Over het vorige nest van Elfie en Per Sé heb ik me over hun heerlijke gedrag al in alle toonaarden uitgelaten; dit tweetal vraagt om de overtreffende trap! Al heel jong komen ze al enthousiast en pratend naar me toe. Het katertje is vaak met nieuw gedrag een dag op zijn zusje vooruit.
Toen ze drie weken oud werden, wist hij uit de kraammand te klauteren. Dat is gevaarlijk dus de mand kreeg een andere plaats en met een lage instap zodat ze er zelf in en uit kunnen gaan. Iedere paar dagen pas ik hun leefruimte aan op hun mogelijkheden en behoeftes. De afgelopen week hebben ze er een klimboom bij gekregen. Niet om erin te klauteren maar die boom heeft een vierkante voet met een lekker warm en donker hol. Ze luisteren al zo goed naar me dat ik niet op de grond hoef te knielen om ze te pakken: als ze me horen, komen ze meteen al naar me toe rennen. De blokkade om te voorkomen dat ze door de hele kamer zwerven heb ik maar weggehaald want daar wisten ze ook overheen te komen. Ze hebben ook al aangegeven dat ze totaal niet onder de indruk van de stofzuiger zijn. Altijd fijn. Ze liepen zelfs al voorbij het mondstuk en en langs de herrie makende stofzuiger. Iedere dag wordt hun wereldje weer wat groter en iedere keer moet mama Elfie weer even slikken en zich aanpassen. Wanneer een kitten zich in een nieuw stukje wereld waagt, wordt het meestal meteen in de nek gegrepen en teruggebracht naar bekend gebied.
Af en toe moet mama Elfie even gek kunnen doen. Even een luchtje scheppen op het dakterras of proberen te spelen met haar kittens. Alleen snappen die haar bedoeling nog helemaal niet.
De hoeveelheid tijd dat de kittens in de huiskamer zijn, kan ik ook steeds wat langer maken. De eerste keer had Elfie er al eentje binnen een minuut in haar bekje en was ze vastbesloten dat de kittens weer naar haar veilige kamer boven moesten. Ik probeer iedere keer de kittens terug naar boven te brengen net voordat Elfie zelfs aanstalten daartoe maakt. Ik heb de kittens ook al beneden gehad terwijl Elfie boven afgeleid werd door een lekker hapje. De kennismaking met opa Bashiir en tante Sher was erg ontroerend. Sher heeft ze helemaal afgelebberd. Voor Umione was dit een nieuwe ervaring en zij vindt ze nog eng.
Het enige wat nog niet naar mijn zin is, is het gebruik van de kattenbak: daar doen ze nog niets in. Gezien de hoeveelheid kittenmelk (met room en psylliumvezels) zou dat toch wel eens een keer gaan mogen. Ik had met wattenschijfjes wat urine van de kittens opgevangen en de schijfjes in de kattenbak gelegd. Dat werkte en sinds zaterdag worden de plasjes keurig in de bak gedaan). Nu de drolletjes nog. De gekookte vis vorige week was een groot succes en de Carnibest lusten ze ook al graag. Mama Elfie mag best wel eens stoppen met alles schoon te houden. Ze is een veel te toegewijde moeder.
U vraagt; wij draaien: de nieuwe mensen voor de kittens moesten/mochten namen bedenken en hebben hun huiswerk gedaan. Het katertje voor Robert en Ninon gaat Vidar heten. Hij krijgt net zoals zijn grote broer Baldr die al bij Robert en Ninon woont ook een stoere naam uit de Noorse mythologie; Vidar, met de klemtoon op dár. Zijn tweede naam wordt de tweede naam van onze geliefde Kuvaszreu Dimbo van vroeger door wie de interesse voor raskatten ontstond, nl. Viţa. Dan hebben we ook weer namen die allitereren: Silfescian Viţa Vidar of Vidar Viţa. De t van Viţa wordt uitgesproken als dzja. Het poesje voor Ellen gaat Vlo heten. Afgeleid van Go with the flow en toen dacht ik dat Silfescian Viţa Go with the Vlo prachtig zou zijn. Dus niet; nèt één letterteken teveel. Ellen bedacht toen Viţa the Vlo. Zo heeft Vlo ook een verwijzing naar de Dimbo van weleer in haar stamboomnaam. Ik zie het wel zitten voor het stel: Vidarretje en Vlootje. Met twee verschillende kittens was het al niet ingewikkeld om de kittens persoonlijk aan te spreken: het was gewoon Kiddy Katerman en Kiddy Poezenmeid of Ventje/Kereltje en Meisie.
Polly heeft vorige week een keer echt van zich laten horen. Ze wist het hekje tussen kast en muur tussen de voor- en achterkamer te kraken en lag steeds op Huiberts stoel. Dat genoegen gunnen we haar graag want vanaf die plek heeft ze een perfect overzicht op de kamer en op alles wat er door ons straatje gaat maar… ze heeft de gewoonte om over de leuning uit die stoel te springen en ze belast daarmee haar schoudergewrichten veel te zwaar. Ze heeft al eens een tijd lopen hinken en mede daarom doet Huibert al geen behendigheid meer met haar. Springen is geen probleem voor haar maar al die landingen op haar voorpootjes wel. Dat uit die stoel springen, is niet goed voor haar dus Huibert heeft het hekje aangepast. Toen ik als laatste vorige week het pand verliet en het hekje dus goed dicht zat, hoorde ik haar al protesteren toen ik de straat uit fietste. Dat protest heeft ze urenlang volgehouden. Arme Polly, ze was er de volgende dag nog helemaal schor van en arme (en lieve) buren. “Nee natuurlijk hadden ze geen last van Polly gehad maar ze maakten zich wel zorgen!” Ik ga Polly wel wat trainen met het achter het hekje blijven en belonen bij goed gedrag zodat ze weer net zoals eerder weer rustig thuis kan blijven.
Zondag was het wederom verrukkelijk weer en toen mocht Polly mee terrasje zitten. Zij in de schaduw met een bak water want het was zinderend heet en wij, meteen wat bijgekleurd, met een paar goudgele rakkers. Nu, maandag, is het ook weer verrukkelijk weer. We hebben de kussens voor de loungehoek uit de berging gehaald en dit deel van deze blog is in de schaduw (best wel frisjes) gemaakt.
De week vliegt voorbij. Het is alweer donderdag. Ik heb het te druk met ‘kittens-knuffelen’, hapjes voorzetten (de rauwe vismix van Kivo was een succes, Ninon!), foto’s maken, uitzoeken en bewerken, bezoek ontvangen, mijn boerderij op HayDay bijhouden en dan schiet het niet op met de blog. Dus nu maar snel verder.
Bijna iedere dag zie je dat de kittens zich verder ontwikkelen. Begonnen ze met hun geboorte in de kraammand met een oppervlakte van minder van een vierkante meter, hadden ze drie weken later al een metertje meer nodig. Een paar dagen daarna ging het van anderhalf naar drie en nu rennen ze door de hele slaapkamer. Wanneer de deur opengaat racen ze over de overloop en dan duiken ze liefst ook de badkamer in. Eerdaags laat ik ze de kattenkamer ontdekken. Iedere dag zijn ze met en zonder moeder even in de huiskamer. Liefst op de momenten dat er gestofzuigd wordt of er bezoek is. Het goede voorbeeld van Elfie zal vast een rol spelen want ze zijn totaal niet onder de indruk van lawaai.
x