Vandaag zijn Elfies kittens, het V-nest, al weer twee weken oud. Moeder en kinderen doen het fantastisch. De kittens groeien als kool en mama Elfie is erg tevreden en gelukkig. Ondanks de omstandigheden. Kort voor de bevalling heeft ze meerdere ernstige aanvaringen met Bashiir en Sher gehad. Zodanig dat ik haar apart van de andere katten houd. Dit is voor ons allemaal een ongebruikelijke situatie. Ze zijn hier gewend dat de andere katten ook op kraambezoek komen. Daarbij denk ik dat moederpoezen instinctief niet op dezelfde etage waar hun nest is naar de kattenbak willen. Die vrijheid heeft onze lieve meid nu dus helaas niet. Ik houd haar (grote kattenbak) extra schoon en Elfie zelf doet er ook alles aan om geen luchtjes te verspreiden: alles wordt uiterst grondig begraven.
Ik ben zo vaak mogelijk bij haar en de kittens. Voor de gezelligheid voor Elfie en de socialisatie van de kittens. Het is een kleine moeite om de laptop of mijn spelletje (HayDay) mee naar boven te nemen. Elfie komt dan vaak als vanouds op haar plekje rechts naast me spinnend liggen. Het grote voordeel van een kleiner nestje is dat je heel makkelijk de twee kleintjes op schoot kan nemen. Elfie vond het in het begin niet echt dolletjes en probeerde er eentje terug te brengen naar de kraammand. Moeders wil is wet dus dan zet ik ze terug. Nu heeft ze er veel meer vrede mee. Wie weet lukt het me eerdaags dat de kittens bij haar mogen drinken wanneer ze bij me ligt. Dat lijkt me zo gezellig!
De eerste dagen nam Huibert op huishoudelijk gebied de honneurs waar maar dat hoeft niet meer. Maar hij heeft zoveel plezier in het kokkerellen gekregen dat er weer iets heel lekkers op tafel verscheen: ratatouille. Ik had er al eens een fotootje van gezien en wat Huibert fabriceerde leek er erg goed op. En lekker dat het was. Qua ingrediënten geheel in de stijl van Pioppi (zie de vorige blog). Wat helemaal niet in die filosofie paste, is zijn eerste taart: ontzettend lekker maar zo groot en machtig dat wij die, letterlijk, links en rechts uitgedeeld hebben. Tijdens het maken van deze blog geniet ik van hapjes taart en slokjes amaretto (dat zit ook in de taart). In plaats van de lunch. Als compensatie maak ik vanavond van de restjes groente van de ratatouille en wat er nog meer in de koelkast is te vinden een groentegerecht.
Tijdens de werkzaamheden in de keuken hield Sher hoopvol toezicht. Maar toen er nooit vlees of room bij kwam, droop ze uiteindelijk af. Het eten voor de katten ben ik ook wat aan het veranderen; minder koolhydraten maar wel voor de darmfunctie voldoende zemelen door af en toe wat psylliumvezels door hun vlees te mengen. Ik ben niet ontevreden over hun eetlust en de resultaten.
Onze dieren zijn gewend dat ik bijna altijd thuis ben. Deze foto heeft Huibert gemaakt toen ik net lekker was gaan zitten en de katten zich al meldden voor hun knuffel. Ik was namelijk wel een heel uur weggeweest… Jack komt gewoonlijk als eerste bij me op schoot en mocht daar al een ander zijn, dan stapt hij er gewoon bij. Shabanou en Maverick zijn wat bescheidener maar zorgen ook dat ze wel aan hun trekken komen.
Deze oude foto heb ik van mijn oude website weten te plukken. Dat ging niet makkelijk maar wanneer iets linksom niet lukt, kan het misschien rechtsom. Via kopiëren naar Word lukte het uiteindelijk.
Hoog tijd om een eind aan deze blog te breien. Ik ben de heatpads/warmtekussens van Snuggle Safe in de magnetron aan het verwarmen zodat de kittens weer een comfortabel nachtje tegemoet kunnen gaan. Deze dingen blijven ca. acht uur warmte afgeven. Verticaal in de dubbele wand van de kraammand zijn ze ideaal; horizontaal zodat een dier erop kan gaan liggen zijn ze echter levensgevaarlijk.