Toestanden hier – de telefoon deed het al een aantal dagen niet en de monteur zou tussen twaalf en twee komen. Gelukkig arriveerde hij net toen ik, na twee uur, aan de mobiele telefoon hing om na te vragen hoe het zat. Het bleek uiteindelijk zelfs een storing buitenshuis te zijn. Een ‘poort’ was stuk. Eind goed, al goed, zou je verwachten. Dus niet. Eind van de middag bleek Rooster onvindbaar te zijn. Hij kwam zelfs niet te voorschijn voobij de geluiden van het geven van de meest zalige etenswaren voor katten. In noodgevallen zouden we friet moeten gaan halen want daar is hij aan verslaafd. Met die monteur in de gang en steeds de deuren open en dicht, beeld je je snel in dat hij dus… Huibert heeft de bovenverdieping tien keer nagezocht, ik buiten op straat en waar bleek hij te zijn? Op het ‘warmhoudplankje’ boven het vitrinekastje. Maar dit is blijkbaar de dag dat er nog meer ongebruikelijke zaken plaatsvinden want toen Sijntje zich weer wilde installeren in haar honk achter mijn beeldscherm, zette ze het op een grommen. Blijkt het Deense zilveren monstertje háár plekje te hebben ingepikt. Inmiddels is hij daar al lang weer weg maar zij ligt met een verslagen kopje op de scanner i.p.v. ernaast waar ze altijd ligt. Deze foto staat onderaan het vorige berichtje.