Sporen

Tijdens het Grote Genieten van onze Silver Bear hadden we ook heftige dagen. De dagen voor 4 mei lijken me ieder jaar zwaarder te vallen. Blijkbaar waren er die nacht ook een paar mensen die ‘het moeilijk’ hadden: die groep had een spoor van vernielingen in ons straatje achtergelaten. Veel planten uit de bloembakken gegooid. Lieve buurtjes hadden die van ons alweer provisorisch teruggezet en ik heb ze later opnieuw zo goed mogelijk in de bakken teruggezet en met m’n nieuwe kruimeldief, eindelijk eentje die wel goed doet, de laatste herinneringen aan die lui verwijderd.

Sher met haar prachtige zoontje Durin Silver. Hij was al zo mooi maar hij blijft iedere dag mooier worden.

Huibert is betrokken bij het Oranje Comité en de stille tocht en kranslegging bij het monument hoort daar ook bij. Het is al heel wat jaren geleden dat ik meeliep met de stille tocht en toen bleek die tocht allesbehalve stil te zijn. Reden voor mij om mezelf dat gezellig bijkletsen om me heen voortaan te besparen. Volgens Huibert verloopt deze tocht tegenwoordig wel zoals het hoort.
Het weer zat de feestelijkheden op Bevrijdingsdag niet echt mee al mochten we hier in Haarlem niet klagen. Voorheen gingen we wel naar Bevrijdingspop maar de laatste keren was het zo massaal en helaas de muziek zo hard en zo slecht (ik herkende pas na een hele tijd een heel bekend nummer van de band) dat wij daarna de dag anders zijn gaan invullen. Ik voelde me daar sowieso toch wat opgelaten omdat er toen nog een ziekenhuis naast het festivalterrein was en ik me geneerde voor de overlast voor de ernstig zieken daar. Meeluisteren kon trouwens ook hier nog. Geen idee hoe groot de afstand naar de Haarlemse Hout hemelsbreed is maar volgens Google Maps is het 17 minuten lopen. Vrijheid vieren kan in sommige gevallen niet zonder aan die van anderen te komen. Al vraag ik me af hoe men het begrip Vrijheid interpreteert. In coronatijd wisten sommigen te stellen dat we in een dictatuur leefden omdat er gevraagd was om je aan de coronamaatregelen te houden om te voorkomen dat niet alle kwetsbaren gelijktijdig in de ziekenhuizen zouden belanden. Na de Russische inval in Oekraïne is het verschil tussen een sociale democratische samenleving en dictatuur vast wel wat duidelijker geworden.

De kranslegging. Met dank aan de fotograaf Franklin van der Erf.
Polly moest weer eens opgeknapt worden. Eerst wassen, eigenlijk alleen spoelen want ik sla de shampoo over. Ik gebruik wel de conditioner van de hondenwassalon omdat haar vachtje dan makkelijker te knippen is. Tot de auto gestart wordt, zit Polly altijd eerst parmantig tussen de stoelen om daarna in haar benchje te kruipen. Zo is ze behoorlijk veilig. Ze heeft ook een tuigje om dat aan de bank is gekoppeld. We gaan eerdaags naar Duitsland en zo reist Polly helemaal volgens de regels daar.

Ons beertje
Ons goede leven hier kan gelukkig nog gewoon doorgaan. Het grootste feest is Durin Silver. Gezien zijn goede eetlust (dankzij de herhaalde ontworming) heeft hij een prachtig stevig lijfje wat hem de bijnaam Beertje heeft opgeleverd. Van dat Beertje werd het natuurlijk Silver Bear en hij heeft hu zelfs een tweede lied. De eerste is natuurlijk The Song of Durin van Clamavi De Profundis en de tweede is nu Grote beer van het Cocktail Trio.

Arme Djinn
Dankzij alle medische mogelijkheden kunnen we voor het welzijn van onze dieren vergeleken met decennia geleden zoveel meer bereiken. Alleen al het vlooienprobleem. Ik vond dat vroeger het allergrootste probleem. Met alleen stofzuigen en het vlooienpoeder kreeg je nooit echt de laatste vlo te pakken. Onze Djinnie bleek allergisch. Het terugdenken aan ons lieve vriendje van weleer, onze eerste Somali , hoeveel hinder hij van die allergie heeft gehad, blijft pijnlijk. Toen bestond er de Dexamethason al wel maar wij hadden toen een homeopathisch werkende dierenarts en wij wisten niet dat dit de ellende door de allergie zo goed kon verhelpen. We konden daar wel ontwormingsmiddelen krijgen maar liever zag hij dat we ontwormden met knoflook. Dat werkte natuurlijk niet, is zelfs gevaarlijk voor katten!, en vooral de opgroeiende kittens hadden vaak veel last van hun darmpjes. Des te gelukkiger zijn we met de middelen die nu volop beschikbaar zijn. Tegen de vlooien (Stronghold) en tegen de parasieten (Milbemax of Milpro). Stronghold geven we alleen wanneer er een vlo is gesignaleerd om het resistentiegevaar te remmen maar ontwormen gaat volgens schema en voor bepaalde gelegenheden zoals a.s. zwangerschap van de poezen.
Virussen
Dankzij het vaccin is kattenziekte geen probleem meer en voor de vrije katten is zelfs een vaccinatie tegen Kattenleukemie beschikbaar (in België zelfs verplicht voor raskatten). Omdat wij onze dieren op eigen terrein houden, is de besmetting met dit virus in principe niet mogelijk al weten we dat een buurtkat dit virus heeft (zijn zusje is er al aan overleden). Om te voorkomen dat fokdieren elkaar hiermee kunnen besmetten, is het verplicht om deze dieren hierop te testen (bloedtest via de dierenarts). Dan wordt er meteen ook getest op het Kattenaidsvirus. Contact vermijden met mogelijk besmette dieren is het enige wat men kan doen om besmetting te voorkomen. Vaccinatie is niet mogelijk. De grootste killer bij katten was het FIP-virus al wordt er hier ook vooruitgang geboekt. Natuurlijke voeding, dus een royaal percentage rauw vlees, lijkt de dieren een zodanige weerstand te geven dat het virus amper kans krijgt. Preventie is altijd beter dan welke behandeling dan ook wanneer het dier al ziek is. Tegenwoordig is, voor zover ik weet, de hartziekte HCM bij de kat het grootste probleem. Dit is een erfelijke ziekte en het komt bij bijna alle katten voor, van huiskat tot de meeste kattenrassen. Ons ras heeft het grote geluk dat dit gen amper slachtoffers heeft weten te maken. Er zijn een paar gevallen gesignaleerd maar het gen heeft zich niet via deze dieren verder kunnen verspreiden.

18 mei
Afgelopen weekend gingen we er weer voor. Naar een kattententoonstelling. Deze keer naar een hal in Ratingen met Sheralyn en Bodiir. Om verder te kunnen gaan met hun titels was het noodzakelijk dat zij nu een buitenlandse CACIB zouden gaan proberen te behalen. Dat is dus gelukt! Sheralyn en Bodiir mogen de titel Internationaal Kampioen voor hun naam zetten. Ik zal eerdaags hun pagina’s hier bijwerken en de titels bij Felikat laten registreren.
Tegenwoordig zijn er zoveel minder inschrijvingen voor de kattenshows dat er ook nog amper concurrentie is. Als het dier aan de standaard voldoet en zich goed gedraagt dan moet het gek gaan wil de keurmeester die ‘punt’ niet geven. Natuurlijk is er wel de competitie op de show zelf zoals genomineerd kunnen worden voor Best-in-Show. Daarvoor kwamen ons duo niet voor in aanmerking. Dat is geen drama. Sowieso niet voor Sheralyn want showen is niet haar grootste hobby. Bodiir zou die extra aandacht wel weten te waarderen maar zwartzilver is een lastige kleur voor het showgebeuren. Er is altijd wel iets rufisme te vinden dat zit dan in de weg. Ik vind het zo leuk dat Sylvia van Dijk foto’s heeft gemaakt van de nominering van de ongecastreerde katers van categorie 4. Toevallig stonden de mensen van ons ras op een rijtje want er stonden ook mensen met Siamezen en andere rassen in de kring katten waaruit de keurmeester moest kiezen. In het midden staat de sorrel Somalikater Asante van Dahir Bar van de Belgische cattery Paepeghembos.

Testwerk
Hierboven schreef ik al iets over het noodzakelijke testwerk om verantwoord te kunnen fokken. In principe is het testen op het DNA in ons ras een routine voor de zekerheid want als een ongewenst gen bij de voorouders al weg was, kunnen de nakomelingen dat dus ook niet meer krijgen. Maar het is een kleine moeite om ieder risico uit te bannen dus we hebben onze Bodiir voor die zekerheid ook getest. Ik was van plan om er een extra test bij te doen voor een kwaal waarvan ik me afvraag of die überhaupt wel voor kan komen. Dat extra geld ervoor bleek niet meer nodig want in overleg met de SAN, een van de twee actieve rasclubs, is er een combitest bij Van Haeringen Laboratia (VHL) beschikbaar waar die bij in zit. Eerder was het afnemen van het wangslijmswapje erbij ingeschoten. Bodiir leefde in een groep en je moet een dier een paar uur zonder eten apart houden om een swab te kunnen afnemen zonder vreemd DNA van de andere dieren of van het vlees dat het dier in de laatste uren heeft gegeten. Maar nu zijn gedrag zodanig veranderd is dat hij toch niet meer in de groep leeft, was het een eitje. Nou ja, het moest nog wel even worden afgenomen. Zonder echte voorbereiding zoals nageltjes knippen en een handdoek om hem eventjes in te wikkelen, ging ik met de swap die ik in huis had aan de slag. Dat lukte dus niet echt goed. Het scheelde niet veel of mijn DNA was afgenomen 🙂 Een aantal dagen later heb ik het beter voorbereid opnieuw gedaan, nageltjes niet meer scherp, handdoek en echtvriend bij de hand én met de swapjes van het VHL. Helaas is de uitslag nog niet binnen. Ik heb het gevoel dat het deze keer langer duurt dan de eerdere DNA-onderzoeken. Maar ik moet niet zeuren. Vergeleken met vroeger gaat alles veel sneller, krijg je veel meer informatie en is het vele malen goedkoper. In de bevestigingsmail staat dat het onderzoek ruim veertien dagen duurt.

Ik schrok me een paar weken geleden een hoedje. Ik kreeg de uitslagen binnen van een bloedonderzoek dat bij mijzelf werd gedaan. Door corona had dit samen met de consulten amper plaatsgevonden en één bepaald stofje, onderdeel van cholesterol rol, is als een pijl omhooggeschoten. Oeps. Cholesterol was nooit mijn probleem en dit wil ik er niet bij hebben. Echt lijnen in de zin van hongerlijden, crashen etc. heb ik nooit gedaan en met sporten bleef ik jarenlang op hetzelfde gewicht. Toen ik daarmee stopte, sporten is echt niet leuk met hartfalen en te veel rugpijn, vlogen de kilo’s eraan en die tien kilo zou ik weer graag kwijt willen. Een aantal jaren geleden zaten we op de koolhydratenarme toer. Dat werkte prima maar na verloop van tijd kon ik geen salade meer zien en werden de verrukkelijke broodjes en wijntjes te erg gemist. Deze keer bedacht ik dat Intermittent Fasting (IF) de oplossing zou zijn. Als je over de resultaten van slechts een paar weken bij anderen leest, dan lijkt het een eitje. Het is inderdaad niet moeilijk om die zestien uur niet te eten maar ik wacht nog op resultaat. Tot op heden zelfs nog geen enkel onsje 🙁 Als iets te mooi lijkt om waar te zijn, is dat dus ook zo.
Ik heb mijn nieuwe speeltje, CHATGPT, de vraag gesteld waarom het bij mij niet lukt. Het antwoord was overduidelijk. Ieder mens is anders, wat bij de een werkt, hoeft niet geen succes bij de ander te zijn én de hoeveelheid calorieën blijft een rol spelen. Maar koolhydraatarm naast dit vasten, lijkt op crashen en dat wil ik vermijden. Dan kan je eindigen met de stofwisseling van een mus, wordt wel gezegd. Bij gelegenheid toch eens aan de chatrobot vragen wat die daarover weet te vertellen. Meer wandelingetjes met Polly helpt vast wel en de lieve meid is hier altijd voor te porren.

30 mei
Zondag hebben we Durin Silver naar zijn nieuwe familie gebracht. De ontvangst was meer dan geweldig! Broodjes en taartjes voor ons en voor Durin stond ook alles klaar. Lauri en Linde hadden een schattig kartonnen speelhuisje voor Silver gemaakt. De kennismaking met halfzus Xera en zilveren tante Qaia verliep heel voorspoedig waardoor hij al direct in de groep kon blijven. Durin Silver heeft ook zo’n fantastisch relaxt natuurtje. Het wilde zuslief Xera nooit lukken om Qaia tot spel te verleiden. Ze haalt nu met broerlief al haar ‘schade’ in. De volgende dag mocht Silver, zijn nieuwe roepnaam, op avontuur in de afgesloten tuin. We worden regelmatig op de hoogte gehouden over zijn wel en wee. Wat is internet en messenger toch handig. Op de terugweg in de auto kregen we al het fotootje dat hij op zijn rug tussen de kinderen in slaap was gevallen. Dat speeltje had hij van tante Rudi gekregen en Linde had het tussen zijn pootjes gelegd.

Zo goed als het met Durin en zijn nieuwe familie gaat, gaat het niet met zijn oudere halfbroertjes en de volle broertjes van Xera en Sheralyn. Tigger en Toulouse hebben een nieuwe familie nodig omdat de vader en de dochters van hun familie te veel hinder hebben van hun kattenallergie. Probeer maar eens afstand te houden van twee gezellige knuffelkatten. Dat is niet te doen en de jongens begrijpen dit niet. Ze zijn nu twee jaar en tien maanden oud. Bij het X-nest kunt u al van alles over hun eerste jeugd vinden. Hieronder en op een van de nestpagina’s komen hun foto’s en hun persoonsbeschrijving. We gaan ze ook aanmelden bij de SAN en ABY2000.

Tigger:
Is een lief katertje. Hij heeft een prachtige wildkleur en is iets rossiger, vooral op zijn buikje. Hij is vrij tenger gebouwd en ziet er echt nog als een jonge kat uit. Hij is alert, intelligent en nieuwsgierig. Als iemand een klus moet doen staat hij vooraan om te kijken wat je doet. Dozen, tassen, trapjes, alles is mega interessant. Hij staat letterlijk te springen als hij zijn bakje eten krijgt en is een lekkere eter. Hij wil wel eens een schrokop zijn en dan kan het mis gaan zodat hij moet overgeven. Dat ondervangen we door kleinere porties te geven en gescheiden van zijn broer (die langzamer eet) voedsel aan te bieden. Op deze manier gaat het beter. Voor de rest is hij kerngezond, heeft een mooie glansvacht, natte neus en kijkt helder en vooral ondeugend uit zijn oogjes. Hij is mensgericht, sociaal komt regelmatig een knuffel en kopje geven en halen, maar is geen schoot kat. Als iemand thuiskomt staat hij altijd op de trap om je te verwelkomen. Hij heeft geen specifieke voorkeur voor één van de gezinsleden en verdeelt zijn aandacht over iedereen. Hij is niet bang ingesteld en komt ook op bezoek af, zelfs als het bezoek een hond is. Dan is hij wel iets territorialer dan zijn broer Toulouse die alles machtig interessant vindt. Tigger laat de bezoekhond merken wiens huis het is. Ook is hij waaks. Verder is hij heel close met zijn broer Toulouse. Ze kunnen lekker stoeien, maar Tigger is ondanks zijn kleinere en lichtere omvang de bovenliggende partij. Hij is zijn broer net te snel af. Het wordt nooit lelijk en ze wassen elkaar na een stoeipartij. Kortom een zeer lieve en eigenzinnige kat. Mooi karakter!

Toulouse:
Is een flinke trotse kater. Wij noemen hem Le Roy Soleil, oftewel de Zonnekoning. Hij is onmiskenbaar aanwezig en laat het ook altijd even vocaal weten als hij er is, kortom een echte Main Character, maar wel op de positieve manier. Want hij is heel lief, zeer knuffelbaar en zal nooit lelijk doen. Hij is zeer mensgericht en komt graag op de huisgenoten en bezoek af. Hij is niet bang en ook zeer nieuwsgierig en komt ook graag even kijken naar wat je allemaal aan het doen bent. Hij is totaal niet bang voor honden en loopt er in eigen omgeving op af om de nieuwkomer van heel dichtbij te bekijken en besnuffelen. Hij is van niets onder de indruk. Hoewel hij dol op aandacht en mensen is, zijn er ook tijden op de dag dat hij lekker ligt te slapen en dan zie of hoor je hem niet. Ook hij is waaks en wacht je op als je thuiskomt. Hij herkent het auto geluid of hoort aan de stappen wie thuiskomt. Hij is, ondanks zijn omvang, geen grote eter of schrokop. Hij eet rustig en kleinere porties dan zijn broer. Hij is een enorme acrobaat en springt op de smalste richels en is daarin erg behendig. Hij is in zijn wild kleur iets meer beige en zandkleurig en heeft een prachtige kop. In de omgang met zijn broer is hij goeiig en iets minder gewiekst. Wel vindt hij het erg leuk om zijn broer te stalken en stiekem te bespringen. Als hij wil slapen zoekt hij zijn broer vaak op om bij hem te liggen. Hij vindt het heerlijk als je tegen hem aan kletst dan komen er hele verhalen uit. Kortom een lieve knuffel kater met een goeiig karakter, maar wel een echte personality!

Toulouse en Tigger wonen in Den Haag. Wie o wie kan hun nieuwe familie worden. Neem in eerste instantie met mij contact op: 023-5321774 of SuzanMeijer@Planet.nl.

Tigger en Toulouse gaan deze week 21/6 verhuizen naar hun nieuwe familie. Bij deze bedanken we iedereen voor het meehelpen om het juiste gouden mandje voor de lieve broers van Sheralyn te vinden. 

3 juni
Wij gaan op vakantie! Samen! Helemaal leuk want de laatste deden we individueel. Ik ging bijv. mee met de Hartreizen van Hartpatiënten Nederland en Huibert ging met de Thalys naar maman Yvonne in Parijs en hun buitenhuis in Bretagne. Zo was er altijd iemand thuis voor de verzorging van onze dieren. Vooral in de tijd dat we Sijntje nog hadden, was dit een noodzaak. Je kan een oppas niet vragen om haar vochtinfusen te geven. Maar dat is al heel wat jaartjes geleden. Voor die tijd namen we meestal een deel van onze menagerie mee naar de vakantiehuisjes. Heerlijke herinneringen aan o.a. de boswandelingen in het Drents-Friese Wold met ons toenmalige trio honden en aan Orchid met haar nestje ergens in Brabant. We pakken het nu wat bescheidener aan. Een korte vakantie en alleen Polly en Shabanou gaan mee naar het hotel in Duitsland. Ik moet alleen nog wel de rabiësvaccinatie voor haar regelen. Ik was bezorgd over zo’n prik op haar leeftijd (16 jaar) maar volgens de dierenarts moet dat kunnen.

Sporen
Nog meer nieuwtjes: dankzij Ellen van Vlo en Koek weet ik nu een bruikbare naam voor de pagina waar ik alle bij andere wonende Silfescians wil eren voor de waardevolle sporen die zij in ons ras hebben achtergelaten. Hun nestjes werden meestal onder onze catterynaam geregistreerd. De eerste ooit was Anches Shirezah uit 1983 en de meest recente gaat mogelijk Aurelia worden. De mooie blauw Aurelia woont in Den Haag bij Roel en Rudolphine en we hopen dat zij een nestje van Bodiir gaat krijgen… Eerder hebben zij ook hun bijdragen aan het ras geleverd met o.a. Fulvia, de mooie zus van Elvira uit 1989, is o.a. de moeder van Silfescian Gigi Gioiello geworden en Nea uit 2007 die de moeder van Silfescian Zagato is geworden. De naam voor die pagina gaat zeer waarschijnlijk Sidekicks worden.

Wanneer u deze pagina met een mobieltje bekijkt, komen de video’s en andere foto’s, vaak passend bij het onderwerp, pas in beeld na het deel over contact opnemen. Dus vooral dóóórscrollen of hier komen kijken via een tablet of pc 🙂