Wie weet helpt het, de titel van deze blog. Toen ik een paar maanden geleden bij het eerste zingende vogeltje enthousiast de volgende blog Voorjaar noemde, verdween de zon achter de wolken en kregen we een heel nat voorjaar. Dat was goed voor het grondwater. Dat waterpeil is inmiddels na zo’n veertig dagen geen druppel regenwater alweer zorgwekkend laag. En of het werkt! Het wordt al donkerder en ik hoorde op de radio dat ze in het zuiden al wateroverlast hebben. Zoveel hoeft nu ook weer niet. Malse regenbuitjes hebben we nodig. En het liefst ‘s nachts. Maar met zoveel watertekort is iedere bui nu welkom.
Ik was bezig met de foto’s toen het weer omsloeg. Volgens de weersverwachting zouden de zware buien zich alleen in het zuiden voordoen dus ik nam aan dat Noord-Holland en hoger wel zou worden overgeslagen. Dus echt niet. We hebben heel snel de buitenboel opgeruimd, wasje binnengehaald en onze grote rode vriend, de jarige Bashiir, die eerder nog in Polly’s hondenwagentje in de tuin bivakkeerde, zit nu spinnend naast me.
Daarna lag hij een tijd uitgebreid op schoot – best wel warm – en daarna nam kleindochter Sheralyn het schoot-zit-stokje over. Ondertussen moest ik een foto uitzoeken voor boven dit blog. Die van Bashiir in de fietskar was wat vaag dus de keus viel op een foto van onze andere jarige, broekenmans Bodiir. Hij moet een broekje dagen omdat hij toch een beetje te vaak als ‘open kater’ een spriets zette. Wij stáán op huiselijk verkeer voor dekkaters en zo kan hij dat toch krijgen. Vannacht lag hij zielsgelukkig tegen me aan op bed.
Dankzij het broekje, ik heb er behoorlijk veel van, kan Bodiir toch iedere dag zijn huiselijk verkeer krijgen. De eerste twee dagen liep hij er niet echt goed in maar oefening baart kunst. Net als het aantrekken van die dingen. Sommige zijn echt heel oud en gekrompen door het vele wassen waardoor de knopen eigenlijk te groot zijn voor de knoopsgaten. Maar wat houdt de lieverd zich goed aan wanneer ik aan hem zit te frunniken.
25 juni
Ik ben dus duidelijk een dag te laat met het verder gaan met dit stuk. Vorige week leverde het stukje hierboven een broodnodige regenbui op. Iets koeler had vandaag wel gemogen. Het was vanavond om negen uur nog 29 graden. Nu begint het gelukkig af te koelen. Komt vast omdat ik nu weer verder ben gegaan met de zomerblog 😉
Voor morgen is de voorspelling weer aangenaam zomerweer met later deze week ook de zo gewenste buitjes/buien. Ondertussen hebben we wel genoten van de aangenamere dagen. We hebben diverse ‘terraszittingen’ achter de rug en we zijn zelfs een keer uit varen geweest. Als het echt warm is gaan we op de fiets met Polly veilig in de fietskar. Dat varen deden we met Rob en Karin en uiteraard was Polly ook mee. Het moest die dag ook niet warmer zijn en de natte handdoek en de schaduw die Karin creëerde had Polly wel nodig. We hadden een prachtige boot, te huur op 200 meter van ons huis, en stuurman Rob wist ons langs alle mooie plekjes van Haarlem vanaf het water te loodsen. Nooit geweten dat er een Draak van Haarlem bestaat. Die huist onder de brug waarnaast onze Dimbo van weleer (1979 – 1993) eens door een misstap in het water belandde. Dit drakenverhaal houdt de mythes over het onderaardse gangenstelsel van de Haarlemse binnenstad wel levend. Ik vond de draak alleen wel heel erg stil. Het schijnt dat hij gevoerd moet worden met batterijen. Deze link verwijst naar een oud Facebookbericht over de draak.
We hebben uiteraard onze voorkeursterrasjes. Bij de een is het uitzicht prachtig, bij de ander speelt de gezelligheid met de eigenaar en andere gasten en de smakelijkheid van de pizza’s, echt Best Pizza in town, een grote rol. Onderweg naar huis moeten we ook nog langs een paar terrassen waar de keuze uit de biertjes op de tap niet te versmaden is… En overal is Polly van harte welkom.
We zijn zo blij dat het zo goed met Polly gaat. Onlangs was ze weer flink van slag. Angstig, nerveus, had ze ergens pijn? Dus naar de dierenarts. Er bleek niets te vinden. Omdat dit gedrag sterk leek op haar probleem van vorig jaar oktober, kreeg Polly een injectie met cortisonen en een kuurtje daarmee. We hadden bijna direct weer een normaal blij hondje. Jippie. Zo’n kuur moet altijd zorgvuldig worden afgebouwd en daarmee zijn we nog bezig: iedere oneven dag krijgt ze één pilletje.
Wie zoiets ook krijgt, is Shabanou. Ze geeft al jaren aan dat ze huidirritatie heeft maar tot vorig jaar was er nooit een wondje te vinden. Zij kreeg nu weer een korstje en ze verging van de jeuk. Zo zielig. Dan trekt ze plukjes haar uit haar vacht. Shabanou doet het supergoed op een haast homeopatisch lage dosering: een halfje om de drie tot vijf dagen. Vandaag zit ze zelfs voorbij die vijf dagen.
Sher maakte het vanmorgen ook spannend: ik hoorde haar steeds naar de kattenbak gaan. Dat is niet normaal en ik zag ook geen resultaat. Ik dacht eerst aan een blokkade van de urinebuis maar dat is extreem zeldzaam bij poezen die brokjes en blikvoeding alleen als traktatie krijgen. Een blokkade is een spoedgeval… Ik liep de kattenbakken na. Ik schrok even van de silicabak want daar zitten roze korreltjetje tussen. Zou ze bloed in de urine hebben (gehad)? Ze had toegang tot vier bakken en in eentje beneden trof ik een spoortje bloed aan – blaasontsteking. Op zondagochtend naar een waarnemend dierenarts wil ik liever vermijden. Eer ze dan de hulp krijgt die ze nodig heeft, moet ze nog heel lang pijn lijden. Ik had nog medicatie van Orchid in de kast voor eenzelfde probleem. Binnen een uur was Sher weer haar eigen ontspannen zelf. Wat een opluchting. Zo zielig wanneer een dier pijn heeft en daardoor gedrag, zinloos blijven persen op de kattenbak, ontwikkelt dat juist averechts werkt.
Op de foto’s: Polly in het bootje op een koele handdoek in de schaduw. Daarnaast Shabanou. Als zij jeuk heeft, zwiept ze vaak met haar staart. Daaronder een foto van gisteravond van Sher. Ik vond haar al anders dan anders maar ik kon er geen vinger op leggen. De vierde foto is ca. drie kwartier na het Onsiortabletje.
Of het werkt! Ik moet ergens over schrijven en de situatie verandert acuut. De droogte werd door het natte voorjaar minder erg (in Nederland), de temperatuur vandaag is weer des Nederlands, Sher sprankelt weer en Sheralyn poseert aan de lopende band voor me. Ik heb nog wel een paar wensen, grotere en kleinere: dit programma werkt momenteel erg lastig. Tikfoutjes laten zich lastig verwijderen. Ik krijg de neiging om de ouderwetse Typ-ex te gaan gebruiken. Als ik iets wil verbeteren moet ik de tekst in een ander programma zetten, de tekst aanpassen, kopiëren en dan weer terugzetten… 🙁
Even afwachten hoe dit straks na een herstart gaat. Op groter gebied gaat het vooral over de toekomst van de aarde; stikstofuitstoot, klimaat, water te kort, bosbranden. Als ik daar wat aan veranderen met meer effect dan wat ik sowieso al zoveel mogelijk doe zoals vooral stroom gebruiken wanneer de zon schijnt, afval scheiden, kleding hergebruiken, dan zou ik daar erg blij mee zijn. Voor nu de foto’s van Sheralyn.
Sheralyn kan het wel! Blijven liggen wanneer ik haar op de foto wil zetten. Ze staat vaak te trappelen op het zachte grijze mandje en dan nestelt ze zich erin; vanmorgen samen met opa Bashiir op de bank en vanmiddag in het hangmandje op het dakterras. Vooral met de laatste foto ben ik blij. Hij geeft aardig weer hoe leuk, lief en prachtig ons meisje is.
Alleen heeft de herstart nog niet het gewenste effect opgeleverd: de pagina en zelfs Microsoft Edge liepen helemaal vast.
28 juni
De arme Sher. Kreeg ze vannacht weer last van haar blaas. Ze ging steeds naar de kattenbak en wat later deed ze ook kleine plasjes met bloed op de vloer. Midden in de nacht is geen ideale timing voor een dierenartsbezoek. Lang leve mijn apotheekje! Een pilletje Onsior, pijnstiller en ontstekingsremmer, en driekwartier later, rolde ze zich ontspannen op om lekker verder te gaan slapen. Vanmorgen maakte ik een speciale kattenbak voor haar klaar met kunststofgrit zodat ik wat urine kan opvangen voor onderzoek. De kans dat ze een bacteriële blaasontsteking heeft, is niet al te groot maar zoiets moet wel worden uitgesloten. Helaas dook ze een minuut te vroeg een andere kattenbak in. In overleg met de da-praktijk hebben we besloten het even aan te kijken omdat ze nu toch weer klachtenvrij is en de Onsior invloed heeft op de urine waardoor het urine-onderzoek nu niet de meest nuttige informatie kan opleveren. Omdat het advies is om haar indien mogelijk medicijnvrij te houden, hoop ik zo dat dit probleem 100% overwaait.
En misschien gebeurt dit ook wel. Natuurlijk moet er ergens in haar een aanleiding voor deze ontregeling zijn. Al die krolse buien zijn niet goed voor haar conditie maar ik zie geen andere oplossing. De poezenpil kan haar enorm ontregelen en een nepdekking met een wattenstaafje is indirect ook niet goed voor een poes. We willen dolgraag dat nestje van haar en Bodiir maar volgens de regels mag ze niet eerder dan na 21 juli zwanger worden. Maar misschien is de oorzaak te vinden in een doodsimpel haarbalprobleem. Ik heb er meerdere van haar gevonden. De eerste drie waren best groot. Ik heb een tube antihaarballenpasta bij de dierenarts gehaald. Ze vindt dit overheerlijk en ze krijg drie dagen achter elkaar een speciale dosering. Daarbij heb ik haar ook overheerlijk blikvoer, HIll’s AD voor zorgenklantjes met een flinke portie Isogel opgevoerd. Dat moet een goed effect op haar ingewanden hebben. Op haar gedrag en eetlust is niets aan te merken.
Gisteren waren we even bij AnnaMaria waar onze dierbare Elfie, Sher’s voormalige vriendinnetje, nu woont. Nadat de lieve Murphy (2005-2020) was overleden, is Boromir, haar eigen neefje en een broer van Bodiir, haar maatje. Anna had een schattig houten huisje voor het stel gescoord maar ze deden er niets mee. Echt nodig hebben ze het ook niet. Ze hebben een groot huis, ruime leuk ingerichte buitenren met vrije toegang en af en toe een wandeling aan een tuigje in de grote bloementuin erachter. Anna vroeg of wij het wilden hebben: nu staat het dus bij ons. Onder een afdakje zodat het nog een tijdje mooi blijft. En het lijkt hier wel een succes te zijn. Ik heb het nog niet leeg zien staan.
Dit blog was nog in opbouw.
Voor de mensen die op zoek zijn naar nieuws over Tigger en Toulouse kan ik melden dat zij hun gouden mandje hebben gevonden. Ik heb hun advertentie op KittenTeKoop verwijderd en ze bij de rasclubs afgemeld.
Helaas zijn er zodanig grote problemen met de techniek achter deze website dat ik geen nieuwe foto’s meer kan uploaden. Zonder foto’s werkt het voor mij niet. Ik hoop dat mijn provider een oplossing weet. De PHP moet geüpdate worden maar de laatste keer dat we dit probeerden, ging de website helemaal onderuit.